ขอนอกเรื่องหน่อยนะคะ

ณ เวลานั้นจะรู้สึกเจ็บเหมือนถูกทรยศ หักหลัง แต่เชื่อไหมคะว่าเมื่อเวลาผ่านไปไอ้ความเป็นแม่ลูกมันตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ พี่เองมีแง่คิดหนึ่งมาให้คิดเล่นๆค่ะว่าในแง่ของพ่อหรือแม่ต่อลูกมันคือสายเลือดเดียวกันที่หมุนเวียนอยู่ในตัว แต่ในแง่ของผัวเมียแล้วถ้าเลิกกันก็เป็นคนอื่นไปค่ะ

มันอาจมีปัจจัยอะไรก็ตามที่ทำให้เขาหลงผิดไปซึ่งเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือความเข้าใจของเรา ซึ่งพี่ไม่เข้าข้างคนผิดหรอกค่ะเพราะยังไงมันก็เรื่องผิดศีลธรรม และหากไปถามเขาตอนนี้ อาจจะมีข้อแก้ตัวอื่นๆตามมา แต่ว่าเขาก็เป็นคนที่แบ่งปันเลือดเนื้อมาให้เรานะคะ หากแม่ไม่อุ้มท้องเรามา เราก็คงไม่ได้เกิดแน่นอน

ลองคุยกับเขาดีๆคุยแบบเปิดอก คุยในแง่ความรู้สึกของเราคนเดียวในฐานะลูก โดยไม่ต้องเอาพ่อมาเกี่ยวข้อง บอกเขาตรงๆว่าเราเจ็บปวดยังไง แต่อย่าให้เขาเลือกตอนนั้นนะคะเพราะคำตอบที่ได้ ณ เวลานั้นมันจะไม่ใช่คำตอบที่เขาได้กลั่นกรองออกมาจากใจเขาจริงๆ เขาอาจตอบว่าแม่เลือกลูก จะเลิกกับเขา แต่อาจเป็นแค่คำพูดพล่อยๆเฉยๆ หรือถ้าเขาพูดว่า แม่เลิกกับเขาไม่ได้ เราเองจะเจ็บปวดนะคะ และยิ่งถ้าปล่อยให้เขาเลิกกับพ่อของเราไป แม่เราอาจจะไปตกนรกบนดินกับชายชู้ก็ได้ เพราะเราไม่รู้ว่าชายชู้นั้นตั้งใจมาปอกลอกแม่ของเราหรือเปล่า

พี่เองก็ไม่ได้ให้ทางออกกับน้องเลยแต่ได้แค่แนะนำให้น้องใจเย็นๆ บางทีเวลาก็อาจช่วยให้อะไรๆดีขึ้นได้ค่ะ ประคับประคองสายสัมพันธ์แม่กับลูกไว้ให้ดีๆนะคะ อย่าปล่อยให้เขาเคว้งคว้าง ตอนนี้คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือตัวของเขาเองนั่นแหละค่ะ

คุยกันตรงๆได้นะคะ
ถามไปเลย "ครอบครัวกับผู้ชายคนนั้น แม่เลือกใคร"
ถ้าแม่เลือกเค้า ไปเลย ออกไปจากชีวิตและครอบครัวนี้ได้เลย
อย่ามาทำแบบนี้ รู้ไหมว่ากำลังทำให้ครอบครัวมีปัญหา
เป้นเราเรายอมรับได้ที่พ่อกะแม่แยกทางกัน เข้าใจ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองเสมอ
แต่ถ้าเลือกที่จะมีคนอื่นก็ต้องตัดทางนี้ซะ อย่ามาสวมเขากันแบบนี้
แต่ถ้าเลือกครอบครัวเลิกซะ สัญญาว่าจะไม่มีอีก
การมีชู้นำพาปัญหาอื่นๆเข้ามานะคะ การระแวงเป็นบ่อเกิดแรกเลยด้วยซ้ำ
ให้เลือกในสิ่งที่เค้าคิดว่าสำคัญ...

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ รู้ว่า ยังไงก็คงโกรธคุณแม่ เพราะมันเป็นความรู้สึกผิดหวัง ทางที่ดีควรหาทางคุยกับคุณแม่ค่ะ เราจะได้ไม่อึดอัด แต่ต้องคุยอย่างมีเหตุผลนะค่ะ ก็พูดไปในสิ่งที่เราคิดว่าแม่ทำไม่ถูก แล้วถ้าแม่ยังทำต่อไปคงมีแต่ปัญหาตามมาแน่ๆ แล้วอาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ต่อไปในอนาคต (นอกจากว่าบาปแล้วด้วย) คิดว่าถ้าคุณแม่รับฟังแล้วคิดได้อาจจะพอมีทางยุติเรื่องได้ค่ะ ทุกปัญหามีทางออกค่ะ เพียงแต่บางครั้งทางออกที่ทุกคนอยากให้เป็นอาจจะไม่ใช่ทางออกที่เกิดขึ้นจริงค่ะ (พี่เขียนงง ป่าวเนี่ย)กรณีนั้นเราคงต้องทำใจค่ะ สู้ๆ นะค่ะ คิดว่าสู้เพื่อครอบครัวของน้องเองค่ะ อย่างน้อยเราก็ทำในสิ่งที่ถูกค่ะ แต่ขอย้ำว่าการใช้อารมณ์ในการแก้ปัญหาจะไม่ทำให้อะไรดีขึ้นค่ะ ขอให้ใช้สติ ใคร่ควรให้รอบคอบก่อนจะตัดสินใจพูดหรือทำอะไรลงไป เพราะถ้าน้องพูดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจคุณแม่มากๆ นอกจากจะบาปแล้ว ยังทำให้เกิดปัญหาตามมาอย่างแน่นอนค่ะ เราควรพูดเพื่อทำให้ดีขึ้นไม่ใช่ทำให้แย่ลงค่ะ