UPDATE_ซึ้งใจจริงๆ

                สวัสดีค่า อิอิ มาตั้งทู้อีกแล้วเนอะ วันนี้บัสมีเหตุการณ์ที่ทำให้บัสซาบซึ้งใจและได้รู้นิสัยของเพื่อนที่ค่อนข้างไว้ใจคนนึงด้วย
เอาเป็นว่า ในวิกฤติก็ยังมีโอกาส ในเรื่องร้ายก็ยังมีเรื่องดีๆให้สัมผัส
               เนื่องด้วยเมื่อคืน บัสกำลังจะนอน ช่วงประมาณ ตีสองกว่าๆ เพื่อนบัสโทรมาบอกว่า พาวเวอร์พ้อยท์ที่จะพรีเซ้นต์ไม่เสร็จนะ
แล้วถามว่าบัสทำได้มั้ย แล้วพอบัสถามว่าทำไม เพื่อนก็บอกว่ามีธูระด่วน แต่ตอนเช้าจะพรีเซ้นต์ตามปกติ
คืองานนี้เป็นงานคู่ หัวข้อเกี่ยวกับ Social network แล้วทำเป็นคู่ค่ะ เรียนวันนี้ตอนเช้า 9โมง แล้วบัสเนี่ยไม่สบายตั้งแต่เมื่อวาน
แต่ต้องลุกมานั่งทำพาวเวอร์พ้อยท์ บัสปวดหัวมากๆ เหนื่อยด้วย แล้วอยู่ดีๆอิคคิวก็โทรมา
อิคคิว : นอนยัง
บัส: ยังไม่นอน สงสัยไม่ได้นอนและงานไม่เสร็จ
อิคคิว: งานไรอ่ะ ช่วยมั้ย
บัส: ไม่เป็นไรอ่ะ เดี๋ยววางก่อนนะ จะรีบทำงาน
             แล้วตอนที่บั่สนั่งทำงานอยู่ อยู่ดีๆอิคคิวก็ออนเอ็มขึ้นมา แล้วถามบัสเรื่องงานที่จะทำ แล้วขอช่วย ตอนแรกบัสลังเล แต่ในเมื่อข้อมูลที่ต้องการก็ยังไม่ครบ เลยต้องให้ช่วยหา นั่งทำพาวเวอร์พ้อยท์ ทำนั่นทำนี่ บางทีบัสหลับ นั่งสัปหงก อิคคิวเรียกในเอ็มเท่าไหร่ก็ไม่รู้เรื่อง หลับไปประมาณ 40 นาทีกว่าๆ แต่พอตื่นขึ้นมา อิคคิวก็เอาข้อมูลที่บัสต้องการใส่เวิร์ดมาให้แล้ว ทำไปทำมา ก็ปาไป 7โมงกว่า แล้วบัสสยังไมได้อาบน้ำแต่งตัวเลย บัสโทรหาเพื่อนตั้งแต่ 6โมงเช้า 7โมงก็ไม่รับสาย บัสเลยรีบอาบน้ำ แต่งตัว แล้วอิคคิวก็โทรมาถามว่า จะไปทันมั้ย บัสเองก็ไม่แน่ใจว่าจะทันมั้ย แต่บอกไปว่า น่าจะทัน แต่ในใจก็แอบเคืองเพื่อนอ่ะ กลัวจะไม่ทัน แล้วบัสก็เอางาน ใส่ ธัมไดรฟ์ เพราะว่าต้องเอาพาวเวอร์พ้อยท์นี้ไปใส่โน้บุ๊คเพื่แนแล้วเปิดพรีเซ้นต์ จน8โมง บัสโทรหาเพื่อน เพื่อนก็ยังไม่รับโทรศัพท์ บัสเลยรีบนั่ง มอเตอร์ไซค์ออกมาหน้าปากซอย แล้วตอนที่ยืนรอรถเมล์อยู่อ่ะ ก็มีรถคันนึงมาบีบแตรแล้วเรียกบัสให้ขึ้นรถ พอบัสก้มลงมองก็เห็นอิคคิว นั่งยิ้มอยู่ในรถ แล้วกวักมือให้ขึ้นรถ ด้วยความที่ตอนนี้ จะหยิ่งไม่ได้แล้ว5555
เลยต้องขึ้นรถไปกับอิคคิว แล้วก็คุยกันเรื่องงานนี่แหละ บัสโทรหาเพื่อนจนมือหงิกเพื่อนก็ไม่รับสาย บัสเริ่มกังวลแล้ว น้ำตาคลอแล้ว
อิคคิวเลยถามว่า เป็นอะไร 
บัส: ต้องใช้โน้ตบุ๊คเพื่อน พรีเซ้นต์แต่เพื่อนไม่รับสาย โน้ตบุ๊คเรา พี่ชายเอาไปที่ทำงาน
อิคคิว: อ้าว แล้วจะทมันมั้ย ป่านนี้เพื่อนยังไม่รับสายเลย
บัส: ทัน ยังไงก็ต้องทัน...
ด้วยใจที่คิดว่าเพื่อนต้องไม่เบี้ยวแน่ๆ ยังไงก็ต้องทัน บัสนั่งเงียบมาตลอดทางเลย อิคคิวจะเปิดเพลว จะอะไรบัสไม่สนใจเลย โทรหาเพื่อนอย่างเดียวเลย แตต่ก็ไม่รับสายเหมือนเดิม
อิคคิวพาบัสมาถึงมหาลัยตอน 8.58 น. คือจะเรียนแล้ว บัสรีบเปิดประตูรถแล้ววิ่งขึ้นห้องเรียนเลย เรียนชั้น 6 บัสไม่รอลิฟต์เพราะคนเยอะ บัสวิ่งขึ้นบันไดเลย พอเข้าไปในห้องก็ไม่เห็นเพื่อน เลยรีบโทรหา แตต่เพื่อนไม่รับสาย จนอาจารย์เข้า บัสคิดในใจว่า ซวยแย่แล้ว แล้วอิคคิวก็โทรหาบัส ถามว่าเพื่อนมาหรือยัง พอบัสบอกว่ายัง อิคคิวก็วางสายไป เวลาผ่านไป ประมาณ 10 นาที อาจารย์เริ่มให้พรีเซ้นต์ ทีละกลุ่ม บัสตัดสินใจว่า จะต้องไปยืมโน้ตบุ๊ค พี่ที่เป็นเลขาของสาขาดู แต่พอบัสเปิดประตูออกมา สวนกับอิคคิวที่จะเดินเข้ามาพอดี บัสก็ตกใจแล้วมองหน้าอิคคิว ที่ถือโน้ตบุ๊คมาด้วย บัสก็มองแล้วอิคคิวก็มองหน้าบัส แล้วถามว่าจะไปไหน พอบัสบอกว่าจะไปยืมโน้ตบุ๊ค แล้วอิคคิวก็เอาโน้ตบุ๊คให้ดู แล้วดันตัวบัสเข้าไปในห้อง แล้วกระซิบคุยกัน
อิคคิว: ไหนงานที่ทำเมื่อเช้า เพื่อนยังไม่มาหรอ
บัส: อือ ยังไม่มา แล้วนี่ไมได้เรียนตัวนี้ เข้ามาทำไม
อิคคิว: ถ้าไม่เข้าจะมีอะไรพรีเซ้นต์มะ เอางานมาเร็วดิ
บัสเลยต้องเอา ธัมไดรฟ์ให้อิคคิวแล้วเค้าก็จัดการเอาลงเครื่องให้เรียบร้อย แล้วเปิดให้ดู แล้วถามว่า
อิคคิว: ต้องพูดคนเดียวเลยนี่ ไหวหรอ
บัส: ไหวดิ แบ่งกันแล้วล่ะว่าใครจะพูดอะไร แต่เราทำพาวเวอร์พ้อยท์ เราก็รู้ว่าอะไรเป็นแบบไหน
แล้วพอถึงเวลาพรีเซ้นต์ อิคคิวบอกว่า
อิคคิว: สู้ๆนะ คนหล่อเชีบร์อยู่ 
          บัสต้องไปพูดคนเดียว ทั้งหมด 6 หัวข้อ เปิดสไลด์เอง พูดเองคนเดียว พอพูดเสร็จบัสก็กลับมานั่ง อิคคิวก็ยกโป้งให้บัส555
แล้วอิคคิวก็นั่งเรียนอยู่กับบัสตลอดเลย
พออออกมานอกห้อง แบบ เรียนเสร็จแล้ว 
บัส: เอออ.อิคคิว ขอบใจนะที่มาช่วย แล้วโน้ตบุ๊๕มาจากไหน
อิคคิว: อืม โน้ตบุ๊คเพื่อนที่อยู่หออ่ะ เกือบแย่แล้วมั้ยล่ะ เห็นมั้ยว่า เราก็มีประโยชน์555
บัส: จ้า หมดประโยชน์แล้วนะ ไปไหนก็ไปสิ
อิคคิว: ไม่ไป555..ทำไมหน้าซีดๆไม่ได้นอนหรอ
บัส: อือ เป็นไมเกรน ปวดหัวมาก
อิคคิว: มีเรียนต่อมั้ย ถ้าไม่มีจะไปส่งกลับบ้านแล้วไปนอนพักไง
บัส: อย่างเพิ่งเลย
           แล้วตอนที่คุยกันเพื่อนบัสคนนึงในเรียนวิชาเดียวกันเมื่อกี๊ก็วิ่งมาบอกว่า เพื่อนคนที่ทำงานคู่บัสอ่ะ ยังไม่มาหรอ พอบัสบอกว่ายังไม่มา เพื่อนคนนั้นก็บอกว่า เออ มันทะเลาะกับแฟนมันเมื่อคืนมันโทรมาหาเราโทรมาปรึกษาเรื่องแฟนนี่แหละ แล้วรีบขับรถไปหาแฟนที่ปราจีนบุรี นึกแล้วว่ามันต้องมาไม่ทัน บัสต้องว่ามันบ้างนะ(จะบอกยังไงก็ไม่สนิท คือเพื่อนคนนี้สนิทกับคนที่มาบอกบัสมากกว่าสนิทกับบัสที่ต้องคู่กันเพราะเพื่อนสนิทบัสไม่ได้ลงตัวนี้)
พอได้ยินแบบนั้นบัส อึ้งอ่ะ พูดไม่ออก แล้วก็เครียด ที่ว่าทำไมทำแบบนี้  ปวดหัว เหนื่อย ง่วง ต้องมารับรู้อะไรแบบนี้อีก บัสเลยเดินไปนั่งตรงโต๊ะใต้ตึก แล้วฟุบลง อิคคิวไม่พูดอะไร แต่นั่งข้างๆอยู่เป็นเพื่อน จนบัสโอเคขึ้น อิคคิวก็จูงมือบัสไปห้องพยาบาล แล้วบอกอาจารย์ว่า
อิคคิว: ปวดหัวไมเกรนครับ
บัส: อ๋อ ไม่มากหรอกค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูกลับบ้านอนน
อาจารย์: เอ้อ ยังไง แฟนเค้าเป็นห่วง นอนนี่ก็ได้ แฟนก็ไปเรียน ถ้าไม่มีอะไรทำ ก็อยู่เฝ้า
บัสเหวอเลย จะบอกว่าไม่ใช่ก็
อิคคิว: ครับ แต่แฟนผม จะกลับบ้านครับอาตารย์เอายาให้ก็พอครับ
บัสเลยหันไปมองหน้า น้ำเน่าอีกแล้วไอบ้านี่
แล้วบัสก็หันไปรับยาแล้วขอบคุณอาจารย์ แล้วอิคคิวก็จับรถพากลับบ้านนี่แหละแล้วในรถก็บอกว่า
อิคคิว: โกรธเพื่อนป้ะ ที่ไปหาแฟนแล้วไม่ยอมมาพรีเซ้นต์งาน
บัส : ไม่รู้ดิ รอฟังมันก่อน
แล้วบัสก็หลับ พอถึงหน้าปากซอยบ้าน อิคคิวก็ปลุก แล้วบอกว่า อย่าลืมกินยานะ 
บัส: ,เรียนมั้ย วันนี้ตอนบ่ายอ่ะ
อิคคิว: มีดิ มีตอนบ่ายพอดีเลย
บัส: อือ ขอบใจนะที่หาโน้ตบุ๊คมาให้ แล้วก็พาไปเอายา 
อิคคิว: อือ ไม่เป็นไร อาจารย์ยังบอกเลยว่าอิคเป็นห่วงบัส แฟนกันนี่เนอะ555...เออออ แล้วช่วยขนาดนี้แล้วเนี่ย ขออะไรตอบแทนเล็กๆน้อยๆนะ
บัส: อีกและ หวังผลอีกและ
อิคคิว: ขอหัวใจ ซัก เศษหนึ่งส่วนสองของห้องขวาบนก็ได้555
บัสเลยได้แคต่มองค้อน ด่าไม่ออก เขิน555
แล้วอิคคิวก็เดินลงจากรถมาเปิดระตูให้ บัสเลยลงมา แล้วก่อนที่อิคคิวจะขึ้นรถก็หันมาโบกมือใส่บัสแล้วยืนยิ้มเลย ความรู้สึกตอนนั้นไม่รู้ตัวจริงๆสาบานได้ บัสก็ยิ้มออกมา แต่พอนึกได้ก็รีบหันหลังกลับ
พอเดินถึงบ้าน อิคคิวโทรมาย้ำบอกให้นอน พัก แล้วก็กินยาด้วย
                 เฮ้อ....เพื่อนๆคิดยังไงคะกับการที่เค้าช่วยบัสขนาดนี้ สำหรับบัส บัสซึ้งใจมากเลยนะ อืม มันจจะดูเล็กน้อย ไม่ยิ่งใหญ่ แต่มันก็ทำให้บัสมองเห็นอะไรดีๆในตังผู้ชายคนนี้มากขึ้น เพื่อนๆว่าวันนี้บัสทำตัวโอเคมั้ย  เป็นยังไงบ้าง ถ้าเพื่อนๆเจอแบบนี้จะรู้สึกยังไงบ้าง
ปล.บัสแอบขำ คห.สุดท้ายในทู้ ....มีแบบนี้ด้วยแหละ..... คห.สุดท้าย ใช้ชื่อว่า ชอบอิคคิว555 อ่านแล้วนั่งขำ
นี่ขนาดปวดหัวยังมานั่งพิมพ์ เฮ้อออออ