เข้ามาแชร์ประสบการณ์... เจ็บและชินไปเอง ... กันหน่อยซิคะ อยากรู้ว่ามีใครกำลังอยู่ในภาวะนี้บ้าง !!

ของเรานี่สุดๆ คบกันมาเจ็บปีอยุ่ด้วยกันตลอดเวลา ผ่านเรื่องราวร้ายสู้กันมาตลอดจนเรียกว่าเป็นครอบครัว แต่แล้ว เมื่อวันจัทร์ที่ผ่านมา เรามีเซ็ตน์อะไรบ้างอย่าง คือเราทำงานกะกลางวันตลอด แต่เค้า เข้ากะดึก 2อาทิตย์เปลี่ยน 1 ครั้ง เราสังหรใจ เรยขับรถกลับไปดูที่ห้องตอนเที่ยงซึ่งเป็นเวลาที่แฟนเราจะต้องนอนหลับ แต่เปล่าเรยเราไข้กุญแจ แต่ว่ามันล๊อคจากข้างใน เราเรียกเค้าเคาะประตู และโทเข้าไป เค้าก้อเปิดประตูมา แบบว่า เค้าอยู่กับผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงคนนั้นวิ่งหนีออกไป ส่วนแฟนเราจับเราไว้ วินาทีนั้น ทุกๆคนคงทำอะไรไม่ถูกสินะ ได้แต่ร้องไห้แล้วถามว่าพามาที่ห้องของเราทำไม แฟนเราเข้ามากอดเราแล้วขอโทษ แต่ว่า แก้วที่มันแตกคงไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วล่ะ สุดท้ายเรากับแฟนเราก้อไปส่งผู้หญิงคนนั้นที่ห้อง ขากลับเราก้อมาเคลีย์กัน เค้าบอกว่าไม่อยากเลิกกับเรา แต่วินาทีนั้นใจเราสลายไปแล้ว ประมาณว่าเราเป็นตัวจริงเป็นแม่ของลูก แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมที่จะหยุด ยังคงโทมาหาแฟนเรา และมาที่ห้อง ซึ่งเราก้อเสียใจ แฟนเราบอกจบกับผู้หญิงคนนั้นต่อหน้าเราไปแล้ว แต่เค้ายังคงใกล้ชิดกัน เพราะทำงานที่เดียวกัน เวลาที่เราอยู่คนเดียวเราร้องไห้หนักมาก แทบใจสลาย ไม่กินไม่นอนมา 3 วัน เคยคิดสั้นๆอยากฆ่าตัวตาย แต่เรานึกถึงพ่อแม่เรา ก้อเรยไม่ทำ แล้วแฟนเรา ก้อยังอยู่กับเราแต่เค้าก้อยังไม่จบกับผู้หญิงคนนั้น เค้าไม่ยอมไปและไม่ให้เราไป ซึ่งถามว่าเรารักเค้ามั้ย เรารักเค้ามาก เมื่อคืนนี้มันเป็นแสงสว่างนำทางให้เรา เพื่อนของเราไม่ได้พูดให้เราเลิกกัน เค้าเพียงแค่พูดว่า " ถ้าเรารักเค้าเราเลิกกับเค้าไม่ได้ เราพร้อมที่จะยอมรับความจริงในเรื่องที่เค้ามีคนอื่นมั้ย เรายอมเจ็บมั้ย ถ้าเรายอมก้อปิดหูปิดตา ไม่ต้องรับรู้เรื่องของเค้า 2 คน ให้เราทำตัวเหมือนเดิม เพราะแฟนเราก้อยังให้เราเป็น ที่1 " หรือ เราจะตัดใจจากตรงนี้ แล้วหนีไป คือเลิกกันไปเรย ให้มันจบ แต่เราคิดได้อยู่อย่าง 1 คือ เราจะอยู่เฉยๆ เพราะไม่ทำอะไร ถ้าแฟนเราไม่รักเรา มันก้อไป จนความรู้สึกของเราวันนี้ ก้าวข้ามความเสียใจนั้นแล้ว แต่อาจจะมีบ้าง ตอนนี้เริ่มจะชินและชา จากเมื่อก่อนเคยรักมากสุดหัวใจ วันนี้เรารักเค้าน้อยลง เราเปิดโอกาสให้ตัวเองมากขึ้น ทั้งๆที่เค้ากับเรายังอยู่ห้องเดียวกัน แต่ว่าแบบต่างคนต่างอยู่ จนเราแทบจะไม่รู้สึกแล้วว่าเรารักเค้า ที่เหลือก้อมีเพียงแค่ความผูกผันและความรู้สึกดีๆที่มีให้ รวมถึงความห่วงใย เราว่าจบแบบนี้ ก้อดี เจ็บเยอะหน่อยแต่จบสวยดี เราคงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะรักษาใจให้แข็งแรงกว่านี้ และพร้อมที่จะก้าวออกไป เป็นกำลังใจให้ ทุกๆคนนะค่ะ 

สำหรับเรา "เวลา" เป็นสิ่งเดียวที่เยียวยาความรู้สึกแย่ๆเหล่านั้นได้ค่ะ เราก็โดนแฟนคนแรกทิ้งเพราะไปมีคนใหม่ ใช้เวลาทำใจ 2 เดือน เพราะมันไม่มีค่ามากพอที่จะให้เราร้องไห้นานๆ แต่ที่เคยเศร้าที่สุดในชีวิต คือแฟนคนที่ 2 ร้องไห้เป็นปีค่ะ เพราะเขาเสียชีวิต เหมือนจากกันทั้งที่ยังรักกันมาก คิดแล้วก็ยังทรมานไม่หาย แต่เวลาก็บรรเทาให้ความเศร้าน้อยลงได้ เป็นกำลังใจให้จขกท. นะคะ

เคยอกหักวันวาเลนไทน์เลยแหละคะ ตอนนั้นเหมือนชีวิตเราทำไมบัดซบเช่นนี้

แต่ตอนนี้มีแฟนที่ดีมากๆ ก็กลับคิดว่า "ขอบใจนะ" แทน แบบว่าโคตรแฮปปี้

จริงๆ แล้ว จขกท อย่าไปคิดว่ามันเศร้า เหงา แต่คิดว่าเรากำลังก้าวไป ณ จุดที่ดีกว่าของชีวิตนะคะ

 เจ็บ ที่โดนคนที่เรารักพูดกับเราว่า "ออกไปจากชีวิตเราซะที!!!" 
และเพราะคำนี้ มันทำให้เราตื่น หยุดเพ้อฝันอะไรใดๆอีกต่อไป

สักวันเราก็ต้องขอบคุณเขาที่ทิ้งเราไปเพราะเราต้องเจอคนใหม่ที่ดีกว่า.......เราพยายามบอกกับตัวเองแบบนี้ืืทุกวัน
แค่ไม่นาน ทุกๆอย่างจะผ่านไปค่ะ :)