---

ขอบคุณทุกคนมากค่าาา

ตอนนี้ก็ห่างกันซักพักไปก่อนเลยแล้วกัน (หมายถึงแม่กะแฟนเรานะ 555)

พอดีพี่เค้ากะลังจะกลับไปเรียนต่อพอดี ปีหน้าถึงจะกลับ ง้านก็ค่อยเจอกกันคราวโน้นละกันเนาะ อิอิ

อยู่แบบนี้เราก็สบายใจแล้วค่ะ ปล่อยให้เวลามันผ่านไป เด่วเรื่องก็ซา ^_^

ขอบคุณทุกๆความเห็นอีกทีนะคะ

เป็นเรา เราก็เครียดค่ะ เรื่องของคนสองคนอะเนอะ เราเห็นด้วยกับ คห ข้างบนค่ะ สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้ ยังไงก็ต้องผ่านไปได้ค่ะ เรายังไม่เคยพบแม่แฟนเลยสักครั้ง แฟนเราก็ยังไม่เคยพบแม่เราเลยค่ะ แม่เราไม่เคยปริปากให้พามาเลย ต่างคนต่างกลัว กลัวว่าจะเข้ากับอีกฝ่ายไม่ได้ เราคิดว่าคบกันถึง จนเราอายุสัก 30 ค่อยเอาเข้าบ้านละกัน อายุนี้เขาก็คงจะให้ผ่านละมั่ง แก่แล้วถ้าไม่ให้มันเอาผัว เดะก็ขึ้นคานอีก 5555

 เป็นกำลังใจให้นะคะ แต่ก้อสนันสนุนความคิดเห็นข้างบนนะคะ เรื่องที่สำคัญมากคือ เวลามีปัญหากันไม่ควรเล่าทุกอย่างให้ผู้ใหญ่ฟัง เราต้องเรียนรู้ที่จะแก้ไขปัญหาชีวิต(คู่)ของเราเอง ลองคิดดูนะคะ ถ้าน้องแต่งงานกับเค้าจริงๆ เวลามีปัญหากัน ต้องมีผู้ใหญ่เข้ามาตลอด เชื่อคะ ว่า ทั้งน้องและแฟนย่อมอึดอัดทั้งคู่ อีกอย่างน้องเป็นคนกลางคะ ต้องรู้จักพูดให้ทั้ง2ฝ่ายเข้าใจ เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลาคะ คนที่พี่รู้จักก้อคล้ายกรณีน้อง แบบประมาณว่าพูดจาไม่ดีและที่สำคัญผู้ใหญ่รับรู้ แต่มันเป็นเพราะอารมณ์ พอรู้ว่าตนผิด ก้อปรับตัว ขอโทษ และเข้าหาผู้ใหญ่มากขึ้น อีกอย่างน้องคงรู้ดีว่าพ่อแม่ของเราสไตล์ไหน ชอบคนตรงๆ หรือนอบน้อม ยังไงก้อบอกแฟน เค้าจะได้ทำตัวถูก ส่วนคุณแม่ ก้อลองคุยเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นระหว่างน้อง พี่เชื่อนะคะว่า ถ้าแฟนน้องเค้าจริงใจจริงๆ พ่อแม่ท่านก้อจะใจอ่อนเอง เพราะลูกท่านรักใครท่านก้อรักด้วยแหล่ะคะ พยายามเข้านะจ๊ะ สู้ๆ 

จะว่าไปเหมือนเพื่อนที่ทำงานพี่กำลังประสบปัญหาคล้าย ๆ แบบนี้ เพียงแต่เปลี่ยนเพศ 

เพราะฝ่ายชายให้่แม่มายุ่งกับชีวิตครอบครัวมากเกินไป(เน้นว่าครอบครัว คือแต่งงานแล้ว)

พี่มองว่าน้องเหมือน...เรียกว่าอะไรล่ะ? สนิทกับท่บ้านมากไปจนที่บ้านรุ้การกระทำทุกฝีก้าว

คือบางที เรื่องของคนที่เราคบมันไม่จำเป้นต้องเล่าให้ฟังเยอะ

การไปเจอหน้าพ่อแม่อีกฝ่ายมันคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก ๆ สำหรับผู้ชายคนนึงก็ว่าได้

บางทีหนูควรจะคุยกับแฟนให้มากกว่านี้ เอาเวลาเขาดี ๆ แล้วคุยถามเหตุผลก็ว่ากันไป

เป็นพี่ คำว่า "รู้สึกแปลก ๆ" คนเป้นแม่ฟังมันก้โมโห แต่คนพูดบางทีมันไม่ได้หมายถึงแง่ไม่ดี แต่คนฟังมันตีไปไกลถึงโพ้นทะเล

แล้วยิ่งหลัง ๆ พี่เห้นน้องเขียนเหมือนแม่รับรู้ว่าหนูทะเลาะกันยังไง? เกิดอะไรขึ้น แล้วมีผู้ใหญ่เข้ามาเกี่ยวข้องตลอด

ยอมรับเลยว่าอึดอัด แล้วลองนึกว่าถ้าคบกันรอดจนได้แต่งงาน(คือพี่ไม่ได้แช่งว่าหนูจะต้องเลิก แต่...เอาเป้นว่าพี่ขอใช้คำพูดนี้นะ อย่าถือโทษโกรธกัน)

แล้วแม่หนูเข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตหนูตลอด

หนูอาจจะเฉย ๆ เพราะก็เหมือนที่เป้นมาจนโต แต่อีกฝ่ายละ?

มันเป็น "คนละครอบครัว" ไปแล้วนะ เอาจริง ๆ มันคือการที่เรามีครอบครัวของเราแล้ว

ดังนั้น ในเวลานี้หนูก้ควรที่จะเลือกเล่าในเรื่องดี ๆ ของเขาให้แม่ฟัง ส่วนเรื่องของแม่หนูในความคิดแฟน ยังไงเวลาจะช่วยเปลี่ยน เพราะคิดจะรักลูกสาวเขา ผุ้ชายทุกคนรู้ว่าก้ต้องรักครอบครัวเขา รักแม่เขาด้วย

แต่ผุ้ชายไม่ได้จะสามารถเข้าหาผู้ใหญ่ของอีกฝ่ายได้ง่ายเหมือนผู้ชายตามละครทั่วไป

มันยังต้องมีเวลาปรับตัว

ยิ่งอายุเพิ่งยี่สิบห้า ยังพ้นวัยรุ่น วัยคะนองได้ไม่เท่าไหร่เอง การไปเจอหน้าพ่อแม่อีกฝ่ายมันเหมือนกดดันเขา

ค่อย ๆให้เวลาช่วยเยียวยาไป ส่วนหนูก้หัดตัวเองทีจะนิ่งไม่เล่าทุกเรื่องในที่บ้านฟัง มีปัญหาก็จัดการเอง แล้วก็พยายาม(แต่อย่าเยอะ)ที่จะเปลี่ยนมุมมองของแม่ต่อแฟนหนู

แบบนี้จะดีกว่า

อย่าคิดมากนะคะ

สู้ๆค่ะ ถ้ารักกัน

เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นค่ะ^^