พลีชีพ เลิกเป็นสาวโบ๊ะหน้าหนา หันมาออกโรงด้วยหน้าสดๆ

*คำเตือน* กระทู้นี้ยาว และ อาจจะมีภาพที่ไม่พึงประสงค์ 

 

สวัสดีค่ะ เราชื่อปิกนิก เสพกระทู้จีบันมานานมากแล้วค่ะ ได้แต่โพสอะไรนอกเรื่อง ปรึกษา+ถามพี่ๆเว็ปนี้มาตลอดและได้คำตอบดีๆมาเสมอค่ะ (ขอบคุณจากใจนะคะ)

 

วันนี้มาขอตั้งกระทู้อะไรจริงๆจังๆกับเค้าบ้าง แต่ไม่รู้จะเรียกว่านอกเรื่องหรือรีวิวดี มันก้ำๆกึ่งๆนะ

คือเรื่องของเรื่อง ปิ๊กเสพติดการแต่งหน้ามากกก ถึงมากที่สุดค่ะ นับว่าถ้าไม่แต่งหน้าออกจากบ้านไป ถึงกับหมดความมั่นใจไปเลย แต่ผลที่ตามมากลับทำให้ทุกข์ใจหนักกว่าเดิม นั่นก็คือ "สิว" และ บีบีครีมก็กลายเป็นสิ่งที่ปิกขาดไม่ได้ในชีวิตประจำวันไปเลยค่ะ

วันนี้ปิกตั้งใจเปลี่ยนแปลงตัวเองกลับไปเป็นปิกนิกคนที่มีใบหน้าที่เบากว่าเดิมค่ะ 

 

เรามาย้อนอดีตกันก่อนดีกว่า

 

 

-รูปนี้สมัยม.4 หน้ายังใส ใส่บิ๊กอายแอบโต (ความจริงตาปิกเล็กมากค่ะ ที่ใส่นี่ 14.2 เองนะ ใกล้เคียงคำว่าเอเลี่ยนแล้ว)

 

ตอนนั้นเริ่มเห็นเพื่อนใช้แป้งพัพกันแล้ว เลยเอากับเค้ามั่ง ซื้อแป้งผสมรองพื้นมันซะเล้ยย ทาจากบ้านตั้งแต่ตี5 สองทุ่มเพิ่งได้กลับบ้าน กี่ชม.กันนะ? 15ชม.เห็นจะได้ ทั้งวิ่งทั้งเต้น เหงื่อออกหน้ามัน เอ้าโบกมันเข้าไป ตอนนั้นคลิ่งซิ่งคืออะไร? ชั้นไม่รู้จัก โฟมล้างหน้าอย่างเดียวพอ

 

พอเริ่มรู้จักที่จะรักษาสิว(แต่ก็ยังไม่หยุดแต่งหน้า) เริ่มหาข้อมูล เริ่มเสพไปเรื่อยๆ ปิ๊กเลยกลายเป็นคนอยากลองโน้นลองนี่ตลอดเวลา จนความหนักหน้าใบหน้าเริ่มมีมากขึ้น

 

 

- รูปสมัยเพิ่งขึ้นปี1 ใหม่ๆค่ะ **บำรุง บีบีครีม เขียนคิ้ว เฉดดิ้ง ไฮไลท์จมูก**

ตอนนี้เริ่มรู้จักคำว่า BB Cream แล้ว ปิ๊กเป็นคนแต่งหน้ายังไงก็ดูธรรมชาติค่ะ เป็นคนแต่งเยอะดูไม่เยอะ ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดีกันแน่ เพราะทำให้ปิก ชอบที่จะแต่งหน้าให้เยอะขึ้น

 

 

- เริ่มเขียนอายไลน์เนอร์หนาขึ้น (ปิกเป็นคนตาชั้นเดียวหลบในค่ะ) เขียนคิ้ว เขียนขอบตาล่าง อายแชร์โดว์ ปัดแก้ม คอนทัวใบหน้า ไฮไลท์สันจมูก แล้วทุกสรรพสิ่งก็เริ่มเยอะขึ้นไปอีก...

 

 

-ตอนนี้เริ่มใช้ เทปติดตาสองชั้นแล้วค่ะ และนั่นยิ่งทำให้ความมั่นใจหดหายลง ยามลบทุกอย่างออก

 

จนมาวันนึง เพื่อนสนิทบอกให้ลองทำผมเปิดแก้มบ้าง ปิกเป็นคนหน้ากลมค่ะ เลยทำผมปิดหน้ามาตลอด แถมตอนขึ้นปีหนึ่งใหม่ๆ อ้วนขึ้นหน้ายิ่งกลมเลยจ้าา

 

 

 

- สุดท้ายปิกก็ยอมค่ะ เรียกตอบรับกลับมาดีจริงๆ แล้วปิกก็มีความมั่นใจในหน้าตัวเองมากขึ้นค่ะ

 

ต้องกี่โมง? เพื่อที่จะลบหน้าออกเพราะกลัวสิวขึ้น 

ตลอดเวลาที่แต่งหน้ามานี้ ปิกสบายใจแค่ตอนได้แต่งค่ะ แต่เหมือนจิตวิตกตลอดเวลา "เอามือแตะหน้าโดยไม่ล้างไม่ได้นะ เดี๋ยวสิวขึ้น" "ไม่สระผมก่อนนอนไม่ได้นะ เดี๋ยวสิวขึ้น" "เอาหน้าแนบหมอนตรงๆไม่ได้นะ เดี๋ยวสิวขึ้น" สภาพเหมือนคนวิตกจริตยังไงอย่างงั้นเลยค่ะ นั่นไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ จนสุดท้ายคิดจะไปหาหมอสิว แต่ก็ไม่ได้ไปซักที กลัวคุณหมอสั่งหยุดไม่ให้แต่งหน้า (มาถึงจุดๆนี้ เพื่อนของปิกแทบจะหาของแข็งๆมาโบกหัวปิกให้เกิดจิตสำนึกต่อตัวเองขึ้นมาบ้างเลยทีเดียว)

 

แล้วผลก็ออกมาเป็นแบบนี้

 

 

และแบบนี้...

 

 

ปิกเคยเป็นโหดกว่านี้ค่ะ แต่รูปอยู่ในไอพอตที่เพิ่งหายไป รูปต้องห้ามพวกนี้เลยไปอยู่ในมือโจรหมดแล้วค่ะ 

 

ด้วยใบหน้าแบบนี้ ทำให้ปิกจิตตกไปหลายเดือน ออกไปข้างนอกป้าๆก็ทัก ไปมอเพื่อนคณะอื่นๆก็ทัก มันอะไรกันนี่!?

จนช่วงนึงที่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ก็ได้เสพติดเกริ์ลกรุ๊ปญี่ปุ่นขึ้นมาอีกแล้ว ก็ได้ถูกใจคนนึงมากๆ

 

 

Miyazawa sae เป็นสมาชิกวง akb48 ซึ่งโดนย้ายไปดูแลวง snh48 ที่เซี่ยงไฮ้แล้วค่ะ 

ดูเบื้องหลังสาววงนี้แล้วอิจฉา ไม่แต่งหน้าพวกก็เธอก็หน้าใสกันเกินไปแล้วนะ แถมหุ่นก็น่าเจี๊ยะซะด้วย

**แล้วเราก็เริ่มตัดสินใจ ตั้งใจลดน้ำหนัก รักษาสิว และหยุดแต่งหน้าค่ะ**

(ที่เน้นแดงนี่ เพราะเป็นสิ่งที่ไม่เคยเชื่อตัวเองจะทำมันได้จริงๆค่ะ) 

 

ล่าสุดก็ไปพบคุณหมอที่หลายคนต่างแนะนำ คุณหมอลินดา นั่นเองงง ซึ่งเรื่องผลการรักษาจะมารีวิวให้เพื่อนๆได้ดูกัน

อีกทีนะคะ อาจจะใช้เวลาหน่อยเพราะมันคงไม่ทันทีทันใดเนอะ 

 

 

ซึ่งปิกได้ยามาตามนี้ค่ะ

 

 

**ดีฟเฟอลีน มีอยู่แล้วคุณหมอเลยไม่ได้ให้มา แต่บอกให้ใช้ค่ะ** คุณหมอบอก ปิกเป็นผิวแพ้ง่าย รอยช้ำเต็มหน้าเลย

ต่อจากนี้ คงต้องบอกลา บีบีครีม รองพื้น และ แป้งพัฟได้แล้ว

 

 

เหตุการณ์นี้ทำให้ปิกได้รู้ว่า มันไม่คุ้มเลย กับการฝืนทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเอง เราอาจจะชอบหน้าของเราที่แต่งออกมาสวย

แต่มันทำให้เราลืมคุณค่าที่อยู่ภายในตัวเราไปรึเปล่า หน้าตาที่เป็นประตูบานแรก มันทำให้คนที่เข้าหาเราหลงเข้าผิดประตูไปรึเปล่า สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราประโคมหน้าเพื่อบดบังร่องรอยต่างๆ มันทำให้เราดูดีขึ้น หรือแย่ลงกันแน่ 

แล้วตอนนี้ปิกก็กำลังจะกลับไปเป็นปิกนิกตอนม.4 ค่ะ อาจมีแต่งหน้าบ้างจะที่ตา ที่แก้ม หรือปาก แต่ที่แน่ๆ ปิกจะไม่โบ๊ะหน้าด้วย บีบีครีม หรือ รองพื้นอีกแล้วค่ะ เพราะมันคงไม่เหมาะกับปิกเลย ต่อจากนี้ ปิกจะได้สนุกกับทุกๆวันมากขึ้น โดยไม่ต้องกังวลว่า ไอที่เราโบ๊ะๆไป มันจะไปอุดตันอีกรึยังน้า? ก็เรามันเป็นสิวง่ายนี่นา 555

 

ก็ขอจบการเว่นเว้อแต่เพียงเท่านี้นะคะ ยาวเหมือนกันเนอะ จะขี้เกียจอ่านกันรึเปล่าน้า 

แต่ก็ขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆทุกคน ที่เข้ามาอ่านนะคะ ได้หน้าใสๆเมื่อไหร่ จะมารีวิวให้ชมกันน้า 

Discussion (18)

@july6 ต่อไปเราก็คงแค่นั้นเหมือนกันค่ะ ก่ะแค่ว่า เขียนคิ้ว ปัดแก้ม ทาปากบ้าง แล้วก็ครีมกันแดด

ตอนนี้อดทนกับสิวที่เห่อขึ้นมาเพราะ Differine อยู่ค่ะ หมั่นเขี้ยวอยากบีบมาก แต่ต้องขอบคุณพี่มากเลยน้า

ได้กำลังใจมาเยอะแยะเลยย 

ไปเรียนเราไม่แต่งค่ะ ฮ่าๆ ขี้เกลียดตื่นก็ไม่มีเวลาละ แต่ถ้ามีเวลาจะเขียนคิ้ว อายไลน์เนอร์ ปัดขนตา เป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้าไปเที่ยวจะใช้แค่เบสแป้ง โปร่งแสง เขียนคิ้ว ตา ปาก จบ 55555 ส่วนใหญ่เน้นตาค่ะ ลองทำแบบเราก็ได้ไม่มีผลกับผิวหน้าเท่าไหร่นะ แต่ก็ต้องล้างตาให้สะอาดค่ะ สู้ๆ ค่ะ หายไวๆ นะคะ

@snuttun ช่วงน้ำท่วมหน้าเราก็แทบแย่เหมือนกันค่ะ สิวผดขึ้นปุดๆเต็มหน้าเลย แต่ตอนนี้ดูท่าจะแย่กว่า

กว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมนี่ยาวนานมากเลย ส่วนตัวเคยไปทำเลเซอร์สิวอุดตันครั้งนึงค่ะ หน้าดีขึ้นมากๆ แต่ก็ดันไปใช้ไอ บีบีครีมนี่หล่ะ เสร็จมันเรียบร้อย 

 

@praewpraew ตอนนี้เราก็ติดอ่านฉลากก่อนซื้อมากๆเลยค่ะ ถึงจะยังไม่รู้แน่ชัดว่าตัวเองแพ้อะไรกันแน่ แต่ก็จะเดาเอาได้ 555 ช่วงเฟรซชี่นี่เราผ่องมากค่ะ (โบกหน้าไปนั่นหล่ะ) พอโป๊หน้าไปที ไม่มีใครจำได้เลยค่ะ ไม่รู้จะดีใจเสียใจดี 

 

ขอบคุณทุกๆความเห็นมากเลยนะคะ ครั้งแรกที่เดินเข้ามอไป ทำใจยากเหมือนกันค่ะ พอโดนจ้องหน้าเป็นต้องหลบเลย ก็ขำตัวเองนะคะ ว่าเป็นขนาดนี้ไปซะแล้ว แต่เพื่อนๆของปิกคอยอยู่ด้วยเสมอแถมบางคนไม่สังเกตุความเปลี่ยนแปลงด้วยซ้ำ พอได้อ่านความเห็นของพี่ๆเพื่อนๆด้วยแล้ว ยิ่งรู้สึกอบอุ่นหัวใจมากเลยค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ 

เป็นเหมือนกันค่ะ

 

ตอนแรกใช้รองพื้นก็ไม่เห็นเป็นอะไร  แต่พอใช้ไปนานๆหลายๆปีเริ่มเป็นสิวผด

ตอนนี้ใช้ mmu อยู่ค่ะ  จากแป้งผสมรองพื้นก็ใช้แป้งฝุ่น พยายามแต่งให้บางที่สุด

แต่คอนซีลเลอร์ขาดไม่ได้เลย อยากรักษารอยสิวมากกกกก

 

อยากไปหาหมอเหมือนกัน แต่หมอห้ามแต่งหน้าแน่ๆ 5555555 ช่วงปิดเทอมจะลองไปดู เพราะไม่ต้องเจอผู้คนมาก

 

 

รอดูรีวิวหมอลินดาค่า

สู้ๆจ้า หายไวไวน้า^^