อาจจะยาวสักหน่อย แต่อ่านแล้วจะเติมเต็มความสวยของเราจากข้างในได้ ดีกว่าการแต่งหน้าแน่นอนทิพรับรอง

เนื้อหาที่สำคัญทิพจะทำสีๆไว้ให้นะคะ

Trick or treat 

Ghost or Plastic in the ocean?

“ I don’t know if ghost really exist but the Great Pacific garbage patch in the ocean is!
It’s funny how you are scared of what you can’t even see without realized that you’re the most scary creature here.

Time to time We found dead animals with plastic in their stomach, Oh We care a lot , but we do nothing.

We are human, we act like we care for everything, but in fact , We only care about ourselves. So you should know that everything is connected , No matter what we thrown away, it will always come back to us soon or later.

Well it’s our turn now. !

Take care of our waste, Cause just a piece of plastic can take someone’s life.
 I don’t care if we gonna die from a tun of micro plastic in our brain or our blood.

If we deserve our fate , does animals deserve it?

We love our life, And so do they.

This planet is not ours. ”

เนื้อหาแปลเป็นไทยนะคะสำคัญทั้งหมดนี้เลยน้า

“ ผี หรือ พลาสติกในมหาสมุทร ?
ฉันไม่รู้ว่าผีมีจริงรึเปล่า แต่ที่แน่ๆ แพขยะพลาสติกขนาดใหญ่ในมหาสมุทรแปซิฟิกนั้นมีจริง!

 ตลกดีที่คุณกลัวสิ่งที่ไม่เคยเห็น โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าคุณเองนั่นแหละคือสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุด
เราได้เห็นภาพสัตว์ที่ตายเพราะมีขยะอยู่ในท้อง โอ้ววว เราแคร์มากมาย แต่เราก็ไม่ทำอะไรเลย

เราเป็นมนุษย์ เราแสดงตนเหมือนเราแคร์ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ในความเป็นจริง เราแคร์เฉพาะตัวเราเองเท่านั้นแหละ เพราะฉะนั้นคุณควรจะรู้ว่าทุกสิ่งนั้นเชื่อมโยงกัน  ไม่ว่าเราจะขว้างอะไรออกไป มันก็จะย้อนกลับมาหาเราเสมอ ไม่ช้าก็เร็ว

มันย้อนกลับมาหาเราแล้วตอนนี้

จงดูแลจัดการขยะของเรา เพราะพลาสติกชิ้นเล็กๆ สามารถคร่าชีวิตได้
 ฉันไม่แคร์หรอกถ้าเราจะต้องตายเพราะไมโครพลาสติกที่สะสมในสมองหรือในเลือดของเรา
ถ้าเราสมควรได้รับชะตากรรมที่เราทำไว้ สัตว์อื่นๆ สมควรได้รับชะตากรรมนั้นด้วยหรือ?

 เรารักชีวิตของเรา สัตว์อื่นๆ ก็เช่นกัน
โลกใบนี้ไม่ใช่ของเราคนเดียว”

แรงบันดาลใจในลุคนี้ คือภาพที่ทุกคนคงคุ้นตา ภาพของเต่าที่กำลังกินพลาสติก ศพของนกทะเลที่เต็มไปด้วยพลาสติกจำนวนมหาศาลภายในตัวของมัน แพขยะกองใหญ่กลางมหาสมุทรแปซิฟิก

ยังมีบทความที่น่าสนใจอีกมากที่พวกเราควรรู้
ทิพอยากแนะนำให้ไปหาอ่าน เรื่อง Microplastics 
 แม้แต่ในเครื่องสำอางและผลิตภัณฑ์ที่เราใช้ในชีวิตประจำวัน ก็มีส่วนผสมของ Microbeads หรือพลาสติกที่มีขนาดเล็กมาก สามารถผ่านระบบกรองได้ง่ายๆ น้ำถูกปนเปื้อน และแน่นอนว่ามันไปจบลงที่มหาสมุทร เป็นอาหารของสัตว์น้ำ และวนกลับมาที่เรา ถ้าใครพอจะเห็นข่าว การพบ Microplastics ในร่างกายของคน ทิพอยากจะบอกว่า นี่แหละ คือความเชื่อมโยงกัน มันใช้เวลาในการเกิดมาหลายชั่วอายุคน สะสมมาเรื่อยๆ เราไม่มีทางจะแก้ได้ด้วยการแค่ฟื้นฟูพื้นที่ขนาดใหญ่ ปลูกป่ากลางเมืองแค่สองสามที่ ในขณะที่บ้านของเราอีกสิบๆล้านคนยังเทคอนกรีตแทนดิน ทิ้งขยะไม่เป็นที่ และจัดการกับของเสียแบบผิดๆ

• ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ ?

ทิพเรียนภาควิชา ภูมิสถาปัตยกรรม ซึ่งเกี่ยวกับการออกแบบภูมิทัศน์หรืองานภายนอกอาคาร ทิพต้องเรียนเกี่ยวกับเรื่องของสิ่งแวดล้อม เพื่อนำไปใช้ในการออกแบบ ทำให้ได้รับรู้ถึงปัญหามากมายที่มนุษย์สร้างขึ้น และยากที่จะแก้ไข ภูมิสถาปนิกต้องใช้เวลาเรียน 5ปี และทำงานอีกหลายปี กว่าจะสามารถไปออกแบบงานที่จะช่วยแก้ไขปัญหาต่างๆที่พวกเราเคยสร้าง โดยที่ไม่มีใครยืนยันได้ว่ามันจะช่วยได้แค่ไหน และได้ผล100% มั้ย มันใช้เวลานานกว่าเราจะสามารถหาทางแก้สิ่งที่เราทำ กว่าจะถึงตอนนั้นก็มีปัญหาใหม่เข้ามาแทน เด็กรุ่นหลังต้องใช้เวลาเท่าไร กว่าจะเรียนรู้มันอีก 

สำหรับทิพ มันเป็นเรื่องที่สิ้นหวังและมันคงจะไม่มีวันสำเร็จถ้าหากเราไม่หยุดสร้างปัญหาใหม่สักที แต่ถึงอย่างนั้น ทิพก็จะพยายามผลักดัน ความหวังอันน้อยนิด ทิพคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของเราทุกคน และอยากจะแสดงออกให้ทุกคนได้รับรู้ ว่ามันเป็นเรื่องใกล้ตัวเราแค่ไหน ดังนั้นนี่จึงเป็นสิ่งที่ทิพตั้งใจจะสื่อสาร และอยากให้ทุกคนช่วยกันรับฟัง และรับมันไว้ในใจ