ภาวะตาขี้เกียจ!!!!???

พิมพ์เคยตรวจสายตาที่โรงเรียน สมัยก่อนนู้นนนเลย

แล้วพี่คนที่ตรวจเนี่ย เค้าก็บอกว่าเราตาขี้เกียจข้างนึงนะ เอียงเยอะด้วย

ทุกวันนี้เหมือนใช้ตาได้ข้างเดียว ที่มองเห็นโดยไม่ต้องใส่แว่นก็ต้องขอบคุณตาข้างขวา

ทีนี้ก็จัดการตัดแว่นเสร็จสรรพ แต่ใส่แปปเดียวก็ถอดออก

ตอนนั้นตัดที่ตั้งเกือบหมื่นเลยค่ะ TT ตอนนี้หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

จำได้ลางๆว่าเอียงประมาณ 300 ได้ .. 

จนเรื่องราวการเป็นตาขี้เกียจนี้ก็หายไปจากสารระบบของดิชั้นนานหลายปี

…

แต่แล้วดิชั้นก็รู้สึกว่าประสิทธิภาพการมองเห็นของเรามันลดลง!!!!

แย่แล้ว สายตาแย่ลงแน่ๆ แล้วจ้องคอมนานไม่ไหว

ทำงานแปปเดียวก็ต้องพักสายตา (ไหนจะชอบเผือกดราม่าโต้รุ่งอีก)

ก็เลยคิดว่า เอาวะ เข้าไปปรึกษาร้านแว่นดีกว่า จะได้รู้ไปเลยว่ามันแย่ลงจริงหรือคิดไปเอง

ร้านที่พิมพ์เลือกเข้าไปปรึกษาในวันนี้คือ “MS Optic” แถวๆท่าน้ำนนท์ค่ะ

ที่เลือกร้านนี้เพราะมีธุระแถวนั้นพอดี แล้วก็เห็นราคาที่เคลมหน้าร้านค่อนข้างเริ่ดค่ะ

สรุปคือตาเข ห่างตั้ง 3mm 

โอ๊ยยยย ต้องเป็นเพราะนอนตะแคงเล่นมือถือในที่มืดบ่อยแน่ๆ TT

​

พี่ที่ร้านบอกว่าเราทำให้มันน้อยลงไม่ได้ แต่เราทำให้มันไม่มากขึ้นไปได้ ถนอมตาดีๆก็อยู่คู่เราไปได้อีกนานค่ะ แล้วภาวะตาขี้เกียจจะรักษาหายได้สนิทก่อนอายุครบ7 ขวบเท่านั้น แก่กว่านี้หมดสิทธิ์ค่า นอกจากรักษาด้วยการเลสิคและใส่แว่นปรับสายตาให้มองเห็นชัดมากยิ่งขึ้นค่ะ จะบอกว่าสำคัญมากๆเลยนะ เพราะเวลาขับรถตอนกลางคืนเนี่ย เราต้องกะระยะรถสวน ถ้าไม่ใส่แว่นล่ะแย่แน่

สรุปการไปร้านแว่นครั้งนี้ก็ทำให้เรารู้แจ้งสว่างกระจ่างใจมลแล้วว่า 

“เราตาขี้เกียจ” และ “ตาเข” จริงๆ TT

ขั้นตอนต่อไปก็ต้องใส่แว่น รักษาดวงตาให้มากขึ้นกว่าเดิม 

ใครมีข้อสงสัยเกี่ยวกับดวงตาก็สามารถเข้ามาที่ร้านให้พี่เค้าแนะนำได้นะคะ ไว้เจอกันใหม่บล็อกหน้าค่า บ๊ายบายย ♥