ทู้ขี้เห๊อเห่อ + แอบวีนเซลล์ขายชั้นในค่ะ

สวัสดีพี่ๆน้องๆสาวสวยชาวจีบันทุกคนนะคะ

หลังจากที่เก็บกด กลั้นอารมณ์อยากเห่อของตัวเองมาเกือบอาทิตย์
เพราะไม่มีกล้องถ่ายรูป วันนี้เราก็หายเก็บกดเป็นปลิดทิ้ง
เพราะไปจิ๊กกล้องถ่ายรูปมาได้แย้วววว วู้ 555+

ไม่พูดพล่ามทำเพลงแล้วนะคะ
เริ่มกันเลยที่....
สภาพ...โต๊ะเรียน โต๊ะทำงาน โต๊ะเครื่องสำอางค์...
โต๊ะเดียวกันค่ะ หุหุหุ

เหมือนจะอายสภาพโต๊ะตัวเอง แต่ใจจริง ไม่แคร์สื่อใดๆค่ะ อิอิ
จัดไป... สภาพหลังเก็บโต๊ะได้โล่งมานิดส์นึง
เพื่อที่จะใช้จัดฉาก เด็กๆในสังกัดค่าาาาาา

เรามาเริ่มกันที่เด็กๆในสังกัดเลยดีกว่าค่ะ ภาพเบื้องกลังว่า โต๊ะโล่งได้อย่างไร อย่าได้ไปสนใจค่ะ
(จขกท ขี้เกียจนั่นเอง แฮ่... *-*)

เริ่มกันที่ภาพหมู่มุมสูง เพื่อที่จะให้ทั่วถึงเลนส์กล้องอันน้อยนิด หุหิ
เห็นกันหรือยังคะ เด็กๆ ฉายเเววดารากันซะตาพล่าเลย

มาดูโฉมด้านหน้ากันเลยดีกว่า จะไฉไลขนาดหนายยย

ปล. ที่ข้างหลังดูแหว่งๆ เพราะรื้อเด็กๆมาจัดฉากนี่เอง เหอเหอเหอ

เจาะลึกเข้าไปอีกเริ่มด้วย ตระกูล น้องโคเซ่จัง
ผิวพรรณโซนฝั่งทะเลอันดามัน อุอิ

ตามติดมาด้วย น้องบีบี สาวชิค ดาวค้างฟ้า

โอ๊ะๆ น้อง สกินนี่ เริ่มน้อยใจ ขอโชว์บ้าง แม้จะมีน้อยนิด แต่ก็ อะจัดปายยย
มีน้องอีตู๊ด ติดมา อันนี้น้องที่รู้จักให้มาค่ะ

สุดสวยคู่แฝด แถมไซส์มินิ จากแดนกิมจิ ทองอร่ามมาเสียทั่วตัว
แต่ จขกท อ่านเกาหลีไม่ออกค่า เลยได้แต่ดองไว้ นานๆจะหยิบมาควงซะที

ปิดท้ายด้วย น้องนางบ้านนา
แม้จะค่าตัวน้อย แต่คุณภาพ คับแก้ว...มั๊ง

จบไปเป็นที่เรียบร้อยกันการเห๊อเห่อ ของเบียร์นะคะ

ต่อไปจะขอวีนสักนิดนะคะ
น้องสุดสวยคนสนิท 2 คนนี้ เพิ่งไปสอยมาสดๆร้อนๆก่อนห้างพารากอนจะปิด
ด้วยค่าตัว 1810 บาท
แต่ไม่รู้ว่าวันนี้ จขกท รอดตายมาจากที่ทำงานด้วยสภาพอันไม่น่าดูมากๆหรืออย่างไร
(มีคนกระซิบ ว่า อย่างกับศพเดินช๊อป กี๊ดดดดดดด)

พอไปถามคนขาย เคาเตอร์อยู่ชั้น 1 โซนชุดชั้นใน
เค้าก็ดูไม่สนใจ
ถามอะไรก็ตอบแบบเสียไม่ได้
ถามว่ามีโปรโมชั่นอะไร ก็เหมือนจะพูด แต่สุดท้ายก็ ไม่ได้พูดอะไรให้มันดีขึ้น และก็ไม่มีแนะนำ
ถามว่ากางเกงเอาขนาดไหนดี เพราะจำไม่ได้ว่าตัวเองใส่ขนาดอะไร
ระหว่าง เอ็ม กับ แอล เค้าก็มาวัดขนาดตามที่เราขอให้วัดนะ
แต่เค้าก็ยืนเฉย ให้เราตัดสินใจ
แทนที่จะมีใจรักบริการงานเซอร์วิส (เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกค้าทุกระดับ ทั้งสินค้า และโปรโมชั่น ฯลฯ) 
ปะมานว่า
เอ่อ...น้องคะ เอ็มเนี่ยน้องใส่จะเล็กไป หรือ อืม แอลเนี่ย พี่กลัวน้องใส่แล้วจะดูยาน ฯลฯ
เอ หรือว่าที่นี่ อบรมพนักงานดี ให้มีมารยาทกับลูกค้า
ให้ลูกค้าตัดสินใจเอง
(พี่คะ ลูกค้าบางคนอย่างอิฉันก็ไม่ได้เชี่ยวชานเรื่องชั้นในหรอกนะคะ เพราะไม่ค่อยได้ใช้แบบมีราคา และก็ไม่สนใจว่าจะใส่อะไร ขอให้มันใช้ได้ก็พอ  แต่เนื่องจากทำงานพอมีเงินก็เลยซื้อบ้าง เพื่อความสุขตัวเอง)
จนถึงตอนจ่ายตังค์
ไอ้ที่เค้าบอกว่า ลด 10 % ก็คือต้องเอาคะแนนไปแลก
ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้คะ
จะได้ให้แฟนไปแลกทัน แต่นี่ แม่เจ้า โอว ห้างก็จะปิดแล้ว
เราก็ เออๆๆๆ ไม่เอาก็ได้ พี่คิดตังค์เลยค่ะ
คิดตังค์แล้ว พอเราถามโปรฯ ที่ติดไว้ตรงแคชเชียร์ ก็ไม่ค่อยจะพูดอีก ไม่มีแนะนำเลยอ่ะว่า ซื้อครบเท่านี้ แลกได้ นำยาปรับผ้านุ่มขวดนึงนะน้อง 

สรุปเดินออกมาด้วยอารมณ์เคือง
แบบว่า พี่คะ ถ้าไม่อยากขายก็บอกได้นะ จะได้เอาตังค์เกือบ 2 พันนี้ ไปใช้ที่ห้างอื่น ที่เค้ายินดีจะบริการ
ยิ้มแย้มแม้ว่าลูกค้าจะซื้อหรือไม่ซื้อ
หงุดหงิดไป ก็ทำให้นึกเปรียบเทียบกันกับ เดอะมอลล์บางแค

 ฟ้ากับเหวเลยทีเดียว

ที่นู่นนะ เราถามเค้าอีกวันเรื่อง คะแนนสะสม คูปองชิงโชครถที่เราไม่ได้ ฯลฯ 
เค้าก็รีบขอโทษเราเลย ว่า พนง. ไม่ได้แนะนำเลยหรือคะ
ต้องขอโทษเเทนด้วยนะคะ เด๋วต้องไปบอกให้ พนง. เข้าใจกันถึงโปรฯ ทุกอย่าง
จัดการทำให้เราดีทุกอย่าง พูดจาดี ยิ้มแย้ม ไปถึงแม้เราจะเสียประโยนช์ตอนแรก แล้วก็นึกเคืองในใจ
แต่พอเจอแบบนี้เข้า สบายใจค่ะ

ต่อไป ELLE พารากอน ชั้น 1 จะไม่ได้ตังค์ชั้นอีกต่อไป
ดีที่สุดก็คงเดินเข้าไปตากแอร์

แม้เทียบกันแล้ว พารากอนจะเป็นห้างหรูระดับไฮโซ กับ เดอะมอลล์บางแคห้างระดับกลางๆ
แต่คุณภาพพนักงานชุดชั้นใน ELLE พารากอน ต่างกันลิบลับ

บางคนอาจจะเจอต่างกับที่เราเจอ แต่ก็ต่างคนต่างเจอละกันนะ หุหุ
ที่มาวีนนี่ไม่ได้วีนทั้งห้างนะคะ แต่วีนแค่ที่เจอมา ไม่ได้คิดจะเหมารวมค่ะ

โอย ตกลงทู้เห่อ หรือทู้วีนเนี่ย

ขอบคุณที่ทนอ่านนะคะ
เบียร์


ปล. ถ้าใครเห็นว่าไม่สมควรบอกได้นะคะ จะได้ลบออกบางส่วน