เกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้...ปวดกบาล
Fainniez52เราไม่แน่ใจว่า ค่านิยมของเด็กวัยรุ่นปัจจุบันนี่มันยังไงกันแน่
เท่าที่เห็นทั่วไป เริ่มจะเอนเอียงไปทางวัตถุนิยมกันมากขึ้น
เด็กบางคนที่พื้นฐานครอบครัวดี เราก็ไม่ค่อยจะใส่ใจอะไร
เพราะยังไงพ่อแม่เขาก็มีปัญญาซื้อของแพงๆให้
แต่ในกรณีของเด็กที่มีพื้นฐานของครอบครัวที่ไม่ค่อยจะสู้ดี
เพียงเพราะอยากได้ของที่มีราคาเพื่อยกระดับตัวเอง
ยอมที่จะเดินทางในทางที่ผิดก็มีเยอะแยะไป
เราไม่เคยดูถูกหรือหมิ่นเด็กหรือใครก็ตามที่ดิ้นรน ทำงานหาเงิน
เพื่อสะสมให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้
แต่เรารู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก กับเด็กอีกหลายคนที่เดินทางผิด
เราไม่พูดถึงการแต่งตัวที่เริ่มน้อยชิ้นลงในเด็กบางกลุ่มนะคะ
หรือการเดินกอดกัน ของเด็กวัยรุ่นที่เริ่มพบเห็นได้ทั่วไป
(เมื่อแต่เด็กประถมปลาย ก็เริ่มคุยข่มทับว่าเองเรื่อง "ผัว" กันแล้ว...<<< เราได้ยินกับหูเลยอ่ะ)
ขอบ่นหน่อยนึง....
ก่อนหน้านี้เราเคยเกริ่นครั้งนึงแล้ววว่า...มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของเรา
ในฐานะของหลานห่างๆ ถ้านับตามสายเลือดจริงนี่ ไม่ได้เกี่ยวกับเราเลย
แม่ของเขาทำงานให้กับทางครอบครัวของเรา
แล้วบังเอิญเกิดเหตุอะไรนิดหน่อย ทำให้เด็กคนนี้เกิดขึ้นมา
ฐานะเรากับเด็กคนนี้ต่างกันแน่นอน
เราเกิดมาในฐานะลูกของนายจ้าง...กับเด็กคนนั้นที่เกิดมาในฐานะลูกของลูกจ้าง
เด็กคนนี้พึ่งจะอายุ 18 ปีได้ไม่นานค่ะ
ส่วนเรา ก็พึ่งจะ 25 ปี เท่ากับว่าห่างกันประมาณ 7 ปี
แต่ก่อนเรารักและเอ็นดูเด็กคนนี้มาก เพราะสงสารที่พ่อของเด็ก (ซึ่งเป็นญาติห่างๆของเรา)ไม่ได้ดูแล
เราและครอบครัวพยายามส่งเสียให้เรียน สอนแต่สิ่งดีๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกิริยามารยาท
การตรงต่อเวลา หรือแม้แต่การปฏิบัติตัวต่อผู้ใหญ่
ตั้งแต่เด็ก....เธอมักจะก่อปัญหาให้น้องสาวของเราตลอด
แต่ทุกครั้ง แม่ของเด็กและพวกผู้ใหญ่คนอื่นที่ทำงานด้วยกันก็เข้าข้าง โดยอ้างว่า
"ยังเด็กอยู่ ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก"
นี่ยังเป็นปัญหาที่ค่อนข้างจะเล็กน้อยอยู่...
ปล. เปลี่ยนหัวข้อแล้วนะคะ ^^
เท่าที่เห็นทั่วไป เริ่มจะเอนเอียงไปทางวัตถุนิยมกันมากขึ้น
เด็กบางคนที่พื้นฐานครอบครัวดี เราก็ไม่ค่อยจะใส่ใจอะไร
เพราะยังไงพ่อแม่เขาก็มีปัญญาซื้อของแพงๆให้
แต่ในกรณีของเด็กที่มีพื้นฐานของครอบครัวที่ไม่ค่อยจะสู้ดี
เพียงเพราะอยากได้ของที่มีราคาเพื่อยกระดับตัวเอง
ยอมที่จะเดินทางในทางที่ผิดก็มีเยอะแยะไป
เราไม่เคยดูถูกหรือหมิ่นเด็กหรือใครก็ตามที่ดิ้นรน ทำงานหาเงิน
เพื่อสะสมให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้
แต่เรารู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก กับเด็กอีกหลายคนที่เดินทางผิด
เราไม่พูดถึงการแต่งตัวที่เริ่มน้อยชิ้นลงในเด็กบางกลุ่มนะคะ
หรือการเดินกอดกัน ของเด็กวัยรุ่นที่เริ่มพบเห็นได้ทั่วไป
(เมื่อแต่เด็กประถมปลาย ก็เริ่มคุยข่มทับว่าเองเรื่อง "ผัว" กันแล้ว...<<< เราได้ยินกับหูเลยอ่ะ)
ขอบ่นหน่อยนึง....
ก่อนหน้านี้เราเคยเกริ่นครั้งนึงแล้ววว่า...มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของเรา
ในฐานะของหลานห่างๆ ถ้านับตามสายเลือดจริงนี่ ไม่ได้เกี่ยวกับเราเลย
แม่ของเขาทำงานให้กับทางครอบครัวของเรา
แล้วบังเอิญเกิดเหตุอะไรนิดหน่อย ทำให้เด็กคนนี้เกิดขึ้นมา
ฐานะเรากับเด็กคนนี้ต่างกันแน่นอน
เราเกิดมาในฐานะลูกของนายจ้าง...กับเด็กคนนั้นที่เกิดมาในฐานะลูกของลูกจ้าง
เด็กคนนี้พึ่งจะอายุ 18 ปีได้ไม่นานค่ะ
ส่วนเรา ก็พึ่งจะ 25 ปี เท่ากับว่าห่างกันประมาณ 7 ปี
แต่ก่อนเรารักและเอ็นดูเด็กคนนี้มาก เพราะสงสารที่พ่อของเด็ก (ซึ่งเป็นญาติห่างๆของเรา)ไม่ได้ดูแล
เราและครอบครัวพยายามส่งเสียให้เรียน สอนแต่สิ่งดีๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกิริยามารยาท
การตรงต่อเวลา หรือแม้แต่การปฏิบัติตัวต่อผู้ใหญ่
ตั้งแต่เด็ก....เธอมักจะก่อปัญหาให้น้องสาวของเราตลอด
แต่ทุกครั้ง แม่ของเด็กและพวกผู้ใหญ่คนอื่นที่ทำงานด้วยกันก็เข้าข้าง โดยอ้างว่า
"ยังเด็กอยู่ ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก"
นี่ยังเป็นปัญหาที่ค่อนข้างจะเล็กน้อยอยู่...
ปล. เปลี่ยนหัวข้อแล้วนะคะ ^^
Discussion (52)
คิดว่าต้องพาไปปรึกษากับหมอ ปล่อยไว้นานๆ จะกลายเป็นปัญหาของสังคมนะคะ
ตอนนี้เราเรียนอยู่หอการค้า ปี 1 ถ้าคิดว่าตั้งใจเรียนจริงๆ ก็มาขอทุนได้
แต่ถ้ายังทำตัวแบบนั้นอยู่ ก็คงไปไม่รอดแน่ๆ เลยค่ะ
ไม่แรงเลย
กับเด็กอย่างนี้
ต้องโดนแบบที่คุณลงโทษอ่ะถูกแล้ว
ถ้าดิวเจอเด็กแบบนั้นไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรเหมือนกันแหะ
กับเด็กอย่างนี้
ต้องโดนแบบที่คุณลงโทษอ่ะถูกแล้ว
ถ้าดิวเจอเด็กแบบนั้นไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรเหมือนกันแหะ
ของเราก็คล้ายๆเรื่องของ จขกท.
เมื่อก่อนมีร้านอาหารร้านนึงใกล้ๆบ้านเรา เรากับน้องสั่งข้าวกินประจำ
เพราะแม่เราไม่ค่อยอยู่บ้าน พนักงานร้านนี้เป็นคนลาวนิสัยดี
ตอนนั้นแม่เราไม่ค่อยอยู่บ้านพ่อเราเลยอยากได้คนมาดูแลเรากับน้องๆ
แล้วพนักงานที่สนิทกับบ้านเราก็เลยแนะนำ หลานเค้าให้มาทำงานด้วย
วันแรกที่ทำก็ขยันๆดี เราเป็นพวกไม่กลัวของหาย วางกล้องเอาไว้บนชั้น
แล้วก็ไม่ได้สนใจอยู่2-3วัน พอเกิดมาดู ทำไมฝาใส่ถ่านหัก ก็เดินไปถามน้องว่าหยิบหรือป่าว
แล้วก็ถามว่ากล้องใส่ถ่านยังไง น้องก็ตอบถูกต้อง เราก็ว่าน้องเราคงไม่โง่เปิดหักได้
แล้วก็เลยรู้ตัวว่าใครทำ เด็กสาวชาวลาวคนใหม่ในบ้านนี่เอง
ก็เลยเดินขึ้นไปถามเขาตอนที่เขากำลังพับผ้าปูที่นอนบนห้องนอนเราอยู่
ก็ถามมาเล่นกล้องเราป่าว เค้าก็บอกไม่รู้จัก อยู่ตรงไหนหรอ
เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทราบ เพราะกล้องวางอยู่บนชั้นใกล้ๆที่หล่อนนอน
เราก็คุยกับแม่กับพ่อ แล้วก็ส่งกลับเนื่องจากหนังๆชักทำงานน้องลง
แล้วก็ทำตัวอยากเป็นภรรยาพ่อเรา เพราะคุณน้าของเค้าก็เป็นภรรยาเจ้านาย
เดี่ยวนี้คนขาดแคลนมักจะชอบยกระดับให้ตัวเองดูสูงขึ้น
โดยไม่คำนึงถึงวิธีการ ช่างเป้นสังคมที่เสื่อมโทรมจริงๆ
เมื่อก่อนมีร้านอาหารร้านนึงใกล้ๆบ้านเรา เรากับน้องสั่งข้าวกินประจำ
เพราะแม่เราไม่ค่อยอยู่บ้าน พนักงานร้านนี้เป็นคนลาวนิสัยดี
ตอนนั้นแม่เราไม่ค่อยอยู่บ้านพ่อเราเลยอยากได้คนมาดูแลเรากับน้องๆ
แล้วพนักงานที่สนิทกับบ้านเราก็เลยแนะนำ หลานเค้าให้มาทำงานด้วย
วันแรกที่ทำก็ขยันๆดี เราเป็นพวกไม่กลัวของหาย วางกล้องเอาไว้บนชั้น
แล้วก็ไม่ได้สนใจอยู่2-3วัน พอเกิดมาดู ทำไมฝาใส่ถ่านหัก ก็เดินไปถามน้องว่าหยิบหรือป่าว
แล้วก็ถามว่ากล้องใส่ถ่านยังไง น้องก็ตอบถูกต้อง เราก็ว่าน้องเราคงไม่โง่เปิดหักได้
แล้วก็เลยรู้ตัวว่าใครทำ เด็กสาวชาวลาวคนใหม่ในบ้านนี่เอง
ก็เลยเดินขึ้นไปถามเขาตอนที่เขากำลังพับผ้าปูที่นอนบนห้องนอนเราอยู่
ก็ถามมาเล่นกล้องเราป่าว เค้าก็บอกไม่รู้จัก อยู่ตรงไหนหรอ
เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทราบ เพราะกล้องวางอยู่บนชั้นใกล้ๆที่หล่อนนอน
เราก็คุยกับแม่กับพ่อ แล้วก็ส่งกลับเนื่องจากหนังๆชักทำงานน้องลง
แล้วก็ทำตัวอยากเป็นภรรยาพ่อเรา เพราะคุณน้าของเค้าก็เป็นภรรยาเจ้านาย
เดี่ยวนี้คนขาดแคลนมักจะชอบยกระดับให้ตัวเองดูสูงขึ้น
โดยไม่คำนึงถึงวิธีการ ช่างเป้นสังคมที่เสื่อมโทรมจริงๆ
อารมณ์อารามคล้ายๆน้องคนนี้เลย
สุดท้ายแล้ว น้องเค้าหนีออกจากบ้านหายไปค่ะ
ล่าสุดเห็นว่าแต่งงานมีลูก ให้ทางบ้านสามีเลี้ยงไปแล้วล่ะค่ะ