มาแชร์ประสบการณ์ "เจอโรคจิต" ตามสถานที่ต่างๆกันเถอะสาวๆ

เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า เราเป็นคนที่จะต้องเดินทางตลอด

สารพัดชนิดไม่ว่าจะเป็นรถเมล์ รถตู้ รถไฟฟ้า ฯลฯ

แล้วก็ต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆ

เลยอยากให้สาวๆมาแชร์กันว่ามีวิธีจัดการเจ้าจิตป่วงพวกนี้อย่างไรกันบ้าง

จะได้ร่วมกับแนะนำ และหาทางแก้ไขให้สาวๆอย่างพวกเราเป็นสุขซะที -*-

ส่วนประสบการณ์จริงที่เจอบ่อยๆสำหรับตัวเองเลยก็คือโรคจิตบนรถเมล์ บ่อยมากกกก

บ่อยจนเอือม

ถ้าได้นั่งรถเมล์เบาะโซฟา(ที่แคบๆ)ทีไร ปกติจะพยายามมองหน้ารุ่นพ่อเข้าไว้ ถ้ามันไม่มีผู้หญิงให้นั่งด้วย

ผลปรากฏไอรุ่นพ่อนี่แหละตัวดีเลย เท่าที่วิจัยด้วยตนเองมา

ที่โดนประจำเลยคือ บริเวณขา เคยทั้งโดนเอานิ้วจิ้มขา จิ้มจนรู้สึกปวดตรงบริเวณที่มันจิ้มอะ

โดนจับขาแบบเนียนๆ ที่ฮาก็มีพี่คนหนึ่ง วัยทำงาน เขามานั่งเบาะคู่กับเรา แล้วเขาหลับ!!!

นั่งกอดอกหลับ ในขณะที่เรากอดอกฟังเพลงสบายใจ ซักพัก...

รู้สึกอุ่นๆที่แขน หันไปดู 

คุณพระ!!!!!

พี่ขา... จับแขนหนูทำเพื่อ???? ละเมอจับเรอะ!!

แต่ก็ให้อภัยเพราะเขาละเมอจริงๆ -*- ละเมอนอนอ้าปากอีกตะหาก 

ปวดเศียรกับกลิ่น...เขาด้วยอะ นั่งปิดจมูกตัวเองตลอดทางตั้งแต่ที่รู้สึก

แต่ถ้าให้ทุเรศที่สุดเท่าที่เคยเจอก็คือ ขึ้นรถเมลล์คนแน่นๆ บอกเลยละกันว่า 140 ช่วงเช้าๆ 

เจอผู้ชายคนหนึ่ง เขาถือกระเป๋าโน๊ตบุคไว้มือนึง ยืนข้างเสาตรงประตู อีกมือนึงพยายามหาที่จับแต่จับไม่ได้เพราะดันเอาข้างที่ถือกระเป๋าไว้ข้างเสา ก็เลยพยายามที่จะใช้แขนดันเสาเอาไว้กันล้ม

ลักษณะของคนที่เอาแขนดันเสาไว้มักจะงอแขนใช่มั้ยคะ คือแบบถ้าเอนมาข้างหน้าก็ไม่ล้มเพราะคนอัดแน่นมาก แต่ถ้าเอนไปข้างหลังจะล้มอ่า นึกภาพกันออกมั้ยเอ่ย

แล้วตำแหน่งมือเขาไปตรงกับ...ของพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนหน้าเรา พี่ผู้หญิงเขาก็ขยับตัวจนเลยไอ้เจ้านี่ไป 

แต่คนข้างหลังก็ดันเรามาแทนที่พี่เขาซะงั้น และเป็นช่วงที่มืออีกข้างของไอ้นี่มันสามารถยืดมาเกาะบาร์ไว้ได้

อีกข้างที่ถือโน๊ตบุคเลยไม่ต้องใช้ยันตัวเองอีกต่อไป แต่มันไม่แค่นั้น

เพราะมันยังคงคาอยู่ที่ท่าเดิม!!!

พี่เขาพ้นไปแล้ว แล้วอิฉันที่มาแทนที่ล่ะคะ 

แจ๊กพอตสิ ตัวยิ่งเล็กๆ ถึงตำแหน่งมือมันจะต่ำลงไปบ้าง แต่มันก็ยังแนบที่หน้าขาเราอยู่ดี 

สะพายกระเป๋าเป้เอาไว้เลยย้ายเอาเป้มาไว้ด้านหน้า เป้ยาวถึงตำแหน่งมือมันพอดี เลยลดลงไปได้บ้าง

แต่มันก็ค้างไว้ท่าเดิม!!! แถมพยายามจะขยับเข้ามาในบริเวณเป้ให้ได้ด้วย

เจ็บใจมากกกกกกกกกกกกกกกก 

ไม่รู้จะทำยังไง + ไม่เคยโวยวายสักครั้งเวลาเจอเรื่องแบบนี้

แต่ทว่า....... เรามีเข็ม!!!

ใช่ค่ะ เข็มฉีดยาเนี่ยแหละ แอบจิ้กมาจากในแล็ป em ที่คณะ

คว้าจากข้างกระเป๋าได้ก็บรรจงกดลงไปที่ต้นแขนของมันอย่างเบามือ แต่ไม่เบาแรง!!!!

อาศัยจังหวะช่วงรถเบรกหน้าเบรกหลังเอนซ้ายเอียงขวาเนี่ยแหละ จิ้มเนียนๆ ได้หลายรอบอยู่

(ก่อนนำมาใช้นี่ฝึกฝนอยู่นานว่าจะใช้เป็นอาวุธยังไงดีให้คนไม่รู้ว่าเราใช้มันเป็นอาวุธ แล้วก็สัมฤทธิ์ผลเพราะไอ้หมอนี่แหละ 55)

ได้ผล มันยอมปล่อยมือ พร้อมกับมองหน้าเราอย่างอาฆาต แต่มันก็ไม่รู้อยู่ดีว่าในมือเรามีเข็ม

เพราะมันมองหน้าแบบอาฆาตปนงงๆ พร้อมกับมองในมือเราตลอดเวลา

(ก็ตรูเหน็บกับซอกนิ้ว เมิงจะเห็นได้ยังไง ตรูฝึกมานานเว้ยยย 555555)

แล้วก็ลงป้ายหน้า

แต่ยังไงก็ยังไม่รู้สึกว่าจะสะใจเลยแฮะ ไอ้พวกนี้มันต้องโดนมากกว่านี้!!!!!!!