[ขอระบาย] เหมือนทำอะไรก็ผิดไปหมดในสายตาของแม่

ประเด็นแรก คือว่าที่บ้านมีโฟมล้างหน้าที่ใช้มาหลายหลอดค่ะ บางหลอดก็หมดแล้วแต่ลืมทิ้ง
(ช่วงนี้เรายุ่งมากค่ะ ทำทีสิส กะว่าจะเอาไปทิ้งหลายรอบแล้ว แต่ก็ลืม) บางอันก็ใช้แล้วแพ้
แต่อันที่ใช้ปัจจุบันมีอันเดียว แต่ไอที่ลืมทิ้งน่ะ วางตั้งไว้ในห้องน้ำ แม่ก็เลยคิดว่าเรามีโฟมล้างหน้าเยอะ
เพราะแต่ละหลอดที่ใช้หมดไปไม่ซ้ำกันซักยี่ห้อเราก็บอกแม่นะคะ ว่าบางอันมันหมด บางอันมันแพ้
คือมีอยู่อันนึงยังเต็มอยู่เลยค่ะ นั่นคือ Acne aid เราใช้แล้วแพ้สิวขึ้น เซ็ง แม่ก็คงเห็นว่ามันยังเต็มอยู่
ก็เลยบ่นว่าให้ตังค์ค่าขนมไป ทำไมเอาไปใช้ฟุ่มเฟือยอย่างงี้ โฟมล้างหน้าซื้อมาทำไมเยอะแยะ
บ่นกับเราแบบนี้ทุกวันเลยค่ะ เค้าไม่ได้บ่นสั่งสอน แต่บ่นๆด่าๆเราอะค่ะ แต่เราพยายามไม่โต้ตอบ
บางทีก็เงียบๆใส่ไป จะได้ไม่ทะเลาะกับแม่ เราโดนแบบนี้ทุกวันเลยค่ะ เราอยากจะร้องไห้นะบางที
ช่วงนี้เราทำทีสิส แทบจะไม่ได้หลับได้นอน ยังมาเจอแม่บ่น ต่อว่าอีก ที่เราพยายามเรียนให้ได้ 3.5ขึ้นก็เพื่อแม่
ญาติๆเราจะได้ไม่มาดูถูกเราและแม่ เราแทบจะหมดกำลังใจในการทำงานเลยค่ะ แล้วมันไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว
มันหลายเรื่องมากจนเรียงลำดับไม่ถูก แล้วก็มีอีกเรื่องค่ะ คือประจำเดือนของเรา ด้วยความที่ไม่ค่อยได้นอน
แน่นอนว่า ประจำเดือนจะเคลื่อนแน่นอน ครั้งที่แล้วเคลื่อนไป 10กว่าวัน แม่ก็หาว่าเราไปท้องกับใครหรือเปล่า
(เวลานอนยังจะไม่มี จะเอาเวลาไปมีอะไรกับใคร อีกอย่าง ฟงแฟนไรก็ไม่มี) ประเด็นนี้เราเจ็บจี๊ดมากค่ะ
เหมือนเราทำอะไรก็ผิดไปหมด เราแทบจะไม่อยากจะขอเงินแม่ใช้เลย เพราะรู้ว่าเงินทองมันหามาได้ยากลำบาก
บ้านเราก็ไม่ได้รวยค่ะ ฐานะปานกลาง เรารู้สึกเหนื่อยกับชีวิตของเรามากค่ะ ค่าขนมที่แม่ให้
ถ้าเราไม่พูดแม่ก็จะให้เหลดมากค่ะ บางอาทิตย์กว่าจะให้ ปาเข้าไปวันพุธ พฤหัสงี้เราได้อาทิตย์ละ 1000 บาทค่ะ
มหาลัยเราอยู่ไกล ไปกลับ 120บาทโดยประมาณ เวลาจะใช้อะไรเราจะระวังมาก เราก็คิดว่า เราก็เป็นเด็ก
ที่อยู่ในกฎเกณฑ์ที่แม่ตั้งไว้ค่อนข้างมาก (อาจจะดื้อ เถียงแม่บ้าง) แต่แม่ก็ยังสรรหาเรื่องมาบ่น มาต่อว่าเราได้เกือบทุกวัน

อาจจะยาวไปซักหน่อยนะคะ เห้อ!!! ค่อยสบายใจหน่อย มีแรงทำงานต่อ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ

Discussion (27)

ทำอะไรก็ผิดไปหมดว่าแต่กูอย่างโน้นอย่างนี้ ครอบครัวสันดานหมาสันดานแย่  ***ขอระบายหน่อยเถอะมันคาใจกูนานแล้ว**
ทำอพไรก็ปิดไปหมด ครอบครัวมึงดิใช้งานดูอย่างกับกูเป็นแม่บ้านทำอะไรก็ว่ากูผิดไปหมดเลยอ่ะ ครอบครัวสันดานแย่ แย่มากกๆว่าแต่กู กูทำงานของกูอยู่ทำเหมือนกูว่างใช้ทั้งสันไม่ให้กูพักผ่อนเลยรึไงฟ่ะควาย **ขอระบายหน่อยค้างคาใจมานานแล้ว** มีเรื่องให้ปวดหัวทุกวันเลยน่าเยื่อแถมยังไม่พออีกว่าเราอีกนอนเฉยยก็ว่าอย่างโน้นอย่างนี้
กูอยากไปรร.แล้วว่ะเหี้ยสัตว์เปรตหมาไม่แดกข้าวรึไงว่ะใช้กูทำทุกอย่างเลยอี่เวรรรรรรรรรร
คือเรื่องของเรามีอยู่ว่าแม่ให้เงินเรา20บาทให้ไปซื้อน้ำแข็งและดีคอลเจนแต่พอดีที่ร้านมันหมดเราเลยซื้อไทลินอลมาแทนแต่เราก็ไม่ได้คิดว่าที่บ้านจะมีอีก4เม็ดเราก็เลยซื้อมาเพราะึดว่าแม่จำเป็นกลับมาถึงบ้านแม่ด่าเราง่าอีโง่ปัญญาอ่อนเกิดมาสันดารไม่เหมือนกูสันดารเหมือนพ่อมึง(พ่อแม่เราแยกทางกัน)แล้วพอเราอธิบายว่าคิดว่าแม่จำเป็นต้องใช้ในความคิดเราก็คือมีดีกว่าไม่มีและเราก็มาเล่ยเกมเราบอกแม่ขอเล่นกับเพื่อน1ตาก่อนได้ไหมแล้วแม่ก็เงียบอยู่ๆแม่ก็ใช้เราไปอาบน้ำให้น้องเราบอกว่าแปปได้ไหมแม่แล้วแม่ก็ตกลงแต่น้องชายเราก็มาพาน้องไปอาบน้ำแล้วเราก็เห็นเลยเข้าไปช่วยกลัวแม่จะด่าเราแล้วอยู่ดีๆแม่ก็พูดว่าเราว่าประชดสันดารอุบาทบ้านข้างๆเขาไม่เคยต้องด่าลูกตัวเองแต่เราอยากจะบอกแม่ไปว่าไอ้ที่เขาไม่ด่าอะลูกเขามีผัวกันไปหมดแล้วซึ่งลูกสาวบ้านข้างอายุ16เท่าเราแต่เราก็ไม่กล้าพูดกลัวแม่จะตีเราโดนแม่ใช้ให้ทำงานตั้งแต่อายุ14แต่เราก็ต้องออกจากงานเพราะไม่ผ่านเพราะเราเด็กที่สุดแม่เลยไม่พอใจกับการออกจากงานของเราและแม่ก็บอกกับพ่อเลี้ยงเราว่าเราติดเกมส์ทั้งทีวันนึงเราเล่นไม่ถึง1ตาเลยด้วยซ้ำเงินที่เราทำงานมาเราก็ช่วยแม่ออกค่าบ้านค่ารถแต่แม่ก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องความดีของเราเอาแต่พูดเรื่องแย่ๆใส่เราที่ข้างบ้านเขาไม่ด่าลูกก็เพราะแม่เขาไม่ได้เป็นคนแบบแม่เรานิเราเกิดมายังไม่เคยมีแฟนและไม่คิดจะมีเพราะกลัวแม่ด่าแต่ข้างบ้านเขาเปิดโลกกว้างแล้วไงแม่เราอายุ35ก็ตริงแม่บอกว่าแม่ทันสมัยแต่มันไม่เป็นอย่างที่แม่พูดไงพ่อเราติดต่อมาจะพาเราไปอยู่ด้วยซึ่งพ่อเราค่อนข้างมีสถานะทางบ้านที่ดีแต่เราไม่อยากไปอยู่กับพ่อเพราะสงสารแม่เราอยากช่วยเลี้ยงน้องตอนเด็กๆเราโตมากับพ่อจนอายุ13ย้ายมาอยู่กับแม่เพร่ะสงสารแต่ความดีของเราไม่เคยมีค่าในสายตาของแม่เราเลี้ยงน้องทุกวันแม่เอาแต่เล่นโทรศัพท์แถมลำเอียงน้องเรากินขนมวันนึงมากกว่า100เรากินไม่ถึง20บาทด้วยซ้ำเราจะกลับไปอยู่กับพ่อก็ปฏิเสธพ่อไปแล้วตอนนี้เราต้องออกจากรร.เพื่อมาเลี้ยงดูน้องส่วนพ่อเราบอกวาาอยากให้เราเรียนต่อพ่อจะส่งเองเราก็อยากเรียนนะแต่แม่ก็ขัดตลอดบอกว่าใครจะเลี้ยงน้องท้อเลยเจอแบบนี้ชีวิตเรามันกำหนดมาแล้วเนาะตอนนี้เราอายุ16ปีในเดือนตุลาคม2565บอกเลยอยากตายใคนมีโอกาสได้เรียนก็เรียนเถอะนะคะ
เบื่อว่ะแม่ใช้เราทุกอย่าง แต่ก็ไม่เลิกด่าเลย รู้สึกเหี้ยมาก คำที่จี๊ดสุดคือ เกิดมาทำเหี้ยอะไรอีเด็กโง่...
ตอบไปครับเป็นควยไรวะไม่อยากเกิดมากับสวะอย่างมึงหรอก