บอกเลิกแฟนแต่แฟนไม่ยอมเลิก
Aku 1 11
จากกระทู้เก่า https://www.jeban.com/viewtopic.php?t=128995
ที่สุดเราตัดสินใจบอกเลิกค่ะ เราบอกความรู้สึกทุกอย่างออกไปตรงๆเพราะเราพูดอ้อมนิดหน่อยเค้ายังไม่เข้าใจ เลยต้องพูดตรงๆอย่างเดียว
เค้าบอกว่าเข้าใจเราค่ะ ขอบคุณที่ยอมเป็นแฟนด้วย แล้วก็จะไปเป็นพี่น้อง ลูกค้าเหมือนเดิม
เราก็นึกว่าเค้าเข้าใจจริงๆค่ะ ปรากฎเมื่อวานพ่อเรามาคุยเรื่องเค้าบอกพี่พนง.ที่ร้านมาบอกมาว่าเค้าเข้าร้านมาคร่ำครวญเรื่องเรากับพี่ๆพนง.
พี่ๆเลยมาเล่าให้พ่อฟัง เค้าบอกว่ากลุ้มมาก และถ้าให้โอกาส เค้าก็อยากจะปรับปรุงตัว
เราไม่พอใจเค้าที่ทำแบบนี้ เพราะเค้าเคยว่าเราตอนยังไม่คบกันว่าทำไมต้องเอาเรื่องระหว่างเราไปพูดให้นอื่นฟัง แต่ทีนี้กลับทำเสียเอง
แล้วพ่อเราเหมือนสงสาร เลยบอกให้โอกาส โอกาสน่ะเราให้ตั้งแต่ยอมคุยแล้วล่ะค่ะ ถ้าเราไม่ชอบใครจะไม่เปิดโอกาสแม้แต่คำทักทายก็ยังไม่ได้
แต่ผ่านมาแล้วเกือบปี เค้าไม่ปรับปรุงอะไรซักอย่าง ไม่ดูแลตัวเอง ปล่อยให้ผมแสกกลาง(เราเกลียดมว๊ากกก) เดินหลังค่อมๆมือกุมเป้าตลอดเวลาเหมือนคนทำความผิด พูดพึมพำคนเดียว(เรากลัวมว๊ากกกอีกเช่นกัน) เวลาพูดล้อจะทำหน้าเหมือนสายัณห์ แม้แต่เสียงก็ด้วย คือมันไม่ได้ดูตลกอ่ะค่ะ แต่มันดูน่ากลัวมากกว่า ที่สำคัญคือมีอะไรทุกอย่างเค้าจะถามเราอย่างเดียว ไม่เคยคิดเอง แทคแคร์ไม่เป็นเอาแต่บอกว่าไม่เคยๆๆๆ จนเรารู้สึกว่าเค้าไม่สามารถปกป้องเราได้ ไม่สามารถทำให้เรารู้สึกว่าเค้าเป็นที่พึ่งพาได้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราไม่ชอบเราพูดให้เค้าฟังหมด แต่เค้าไม่มีพัฒนาอะไรซักอย่าง กลายเป็นว่าเวลาออกไปข้างนอกด้วยกัน เค้าพูดคนเดียวเราก็แกล้งทำเป็นเหมือนคุยด้วยกันอยู่ บางทีทำเป็นไม่ได้ยินบ้างไม่ใส่ใจบ้าง ถามว่าอายมั้ย เราอายค่ะ
บางทีเราเข้าร้านไปทำงานแทนพ่อแม่ ถ้าเค้ามาด้วย จะชวนเราออกไปเดินอย่างเดียว ชวนไปกินนู้นนี้ เอะอะเสียตัง คือเรามาทำงานนะ จะปล่อยให้พนง.อยู่กันเองไม่ใส่ใจ ส่วนเราไปมีความสุขอู้งานอ่ะนะ ไม่มีทางหล่ะ
เรารู้สึกว่าเค้าก้าวก่ายชีวิตเราเกินไปค่ะ เค้าพยายามมีส่วนร่วมทุกอย่างที่เราทำ เรารู้สึกไม่มีเวลาส่วนตัว ไม่สามารถให้เวลากับตัวเองได้มากพอ
เค้าอยากทำอะไร เราเอ่อออให้ตลอด แต่เราแค่ไม่ชอบเล่นสไกป์ เวลาเค้ากลับไปเรียนเมืองนอกเค้าบังคับคะยั้นคะยอให้เล่น ไม่เคยข้ออ่อนให้
เมื่อวานเราคุยกับแม่นานมากค่ะ แม่ก็เหมือนพ่อเกิดอาการสงสารเลยบอกเราให้โอกาสหน่อย ไม่ใช่ว่าเราอยากทำตัวเห็นแก่ตัวนะคะ ว่าคบกันยังไม่ทันอาทิตย์นึงก็บอกเลิก
เราพยายามทำตัวให้จบ ไม่ทำตัวให้ความหวังเค้าอีก แต่เค้ายังพยายามให้เรื่องมันดำเนินต่อ
เราควรทำไงดีคะ อยู่เฉยๆแบบนี้มันเหมือนเดิม ไม่ต้องเครียด หรือไปคุยให้รู้เรื่องอีกรอบ
ที่สุดเราตัดสินใจบอกเลิกค่ะ เราบอกความรู้สึกทุกอย่างออกไปตรงๆเพราะเราพูดอ้อมนิดหน่อยเค้ายังไม่เข้าใจ เลยต้องพูดตรงๆอย่างเดียว
เค้าบอกว่าเข้าใจเราค่ะ ขอบคุณที่ยอมเป็นแฟนด้วย แล้วก็จะไปเป็นพี่น้อง ลูกค้าเหมือนเดิม
เราก็นึกว่าเค้าเข้าใจจริงๆค่ะ ปรากฎเมื่อวานพ่อเรามาคุยเรื่องเค้าบอกพี่พนง.ที่ร้านมาบอกมาว่าเค้าเข้าร้านมาคร่ำครวญเรื่องเรากับพี่ๆพนง.
พี่ๆเลยมาเล่าให้พ่อฟัง เค้าบอกว่ากลุ้มมาก และถ้าให้โอกาส เค้าก็อยากจะปรับปรุงตัว
เราไม่พอใจเค้าที่ทำแบบนี้ เพราะเค้าเคยว่าเราตอนยังไม่คบกันว่าทำไมต้องเอาเรื่องระหว่างเราไปพูดให้นอื่นฟัง แต่ทีนี้กลับทำเสียเอง
แล้วพ่อเราเหมือนสงสาร เลยบอกให้โอกาส โอกาสน่ะเราให้ตั้งแต่ยอมคุยแล้วล่ะค่ะ ถ้าเราไม่ชอบใครจะไม่เปิดโอกาสแม้แต่คำทักทายก็ยังไม่ได้
แต่ผ่านมาแล้วเกือบปี เค้าไม่ปรับปรุงอะไรซักอย่าง ไม่ดูแลตัวเอง ปล่อยให้ผมแสกกลาง(เราเกลียดมว๊ากกก) เดินหลังค่อมๆมือกุมเป้าตลอดเวลาเหมือนคนทำความผิด พูดพึมพำคนเดียว(เรากลัวมว๊ากกกอีกเช่นกัน) เวลาพูดล้อจะทำหน้าเหมือนสายัณห์ แม้แต่เสียงก็ด้วย คือมันไม่ได้ดูตลกอ่ะค่ะ แต่มันดูน่ากลัวมากกว่า ที่สำคัญคือมีอะไรทุกอย่างเค้าจะถามเราอย่างเดียว ไม่เคยคิดเอง แทคแคร์ไม่เป็นเอาแต่บอกว่าไม่เคยๆๆๆ จนเรารู้สึกว่าเค้าไม่สามารถปกป้องเราได้ ไม่สามารถทำให้เรารู้สึกว่าเค้าเป็นที่พึ่งพาได้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราไม่ชอบเราพูดให้เค้าฟังหมด แต่เค้าไม่มีพัฒนาอะไรซักอย่าง กลายเป็นว่าเวลาออกไปข้างนอกด้วยกัน เค้าพูดคนเดียวเราก็แกล้งทำเป็นเหมือนคุยด้วยกันอยู่ บางทีทำเป็นไม่ได้ยินบ้างไม่ใส่ใจบ้าง ถามว่าอายมั้ย เราอายค่ะ
บางทีเราเข้าร้านไปทำงานแทนพ่อแม่ ถ้าเค้ามาด้วย จะชวนเราออกไปเดินอย่างเดียว ชวนไปกินนู้นนี้ เอะอะเสียตัง คือเรามาทำงานนะ จะปล่อยให้พนง.อยู่กันเองไม่ใส่ใจ ส่วนเราไปมีความสุขอู้งานอ่ะนะ ไม่มีทางหล่ะ
เรารู้สึกว่าเค้าก้าวก่ายชีวิตเราเกินไปค่ะ เค้าพยายามมีส่วนร่วมทุกอย่างที่เราทำ เรารู้สึกไม่มีเวลาส่วนตัว ไม่สามารถให้เวลากับตัวเองได้มากพอ
เค้าอยากทำอะไร เราเอ่อออให้ตลอด แต่เราแค่ไม่ชอบเล่นสไกป์ เวลาเค้ากลับไปเรียนเมืองนอกเค้าบังคับคะยั้นคะยอให้เล่น ไม่เคยข้ออ่อนให้
เมื่อวานเราคุยกับแม่นานมากค่ะ แม่ก็เหมือนพ่อเกิดอาการสงสารเลยบอกเราให้โอกาสหน่อย ไม่ใช่ว่าเราอยากทำตัวเห็นแก่ตัวนะคะ ว่าคบกันยังไม่ทันอาทิตย์นึงก็บอกเลิก
เราพยายามทำตัวให้จบ ไม่ทำตัวให้ความหวังเค้าอีก แต่เค้ายังพยายามให้เรื่องมันดำเนินต่อ
เราควรทำไงดีคะ อยู่เฉยๆแบบนี้มันเหมือนเดิม ไม่ต้องเครียด หรือไปคุยให้รู้เรื่องอีกรอบ
