รักครั้งแรก-แฟนคนแรก

แฟนคนแรกของเราก็ตอนม.1 ก็ตอนนั้นมีเด็กเข้ามาใหม่เยอะแยะเลย แล้วทีนี้เวลาสอบย่อยเค้าก็จะคละกันสอบ แล้วเราก็ไปสอบอยู่ห้องเดียวกับคนนั้น มันก็ชอบมาแย่ มาแกล้ง พอสอบย่อยครั้งที่3 มันก็เขียนกระดาษมา แล้วเราก็เขียนกระดาษตอบกันไปตอบกันมาจนสอบเสร็จ ซึ่งเรื่องที่คุยกันก็คือ มันขอจีบเรา(ก็ขอคบแหละ ><)หลังจากวันนั้นเราก็เป็นแฟนกัน จริงๆแล้วเราก็แอบปลื้มมันอยู่ ตอนแรกที่เจอ >/< แล้วเราก็หวานกันมากๆ จนเพื่อนชอบแซว 5555 ตอนปิดเทอม 1 เราก็ยังคบกันอยู่ แต่พอมาปิดเทอม 2 ตอนใกล้จะเปิดเทอม มันก็ได้โพสข้อความอะไรบางอย่างบนเฟสบุ๊ค จนทำให้มีการเถียงกัน เราก็บอกว่าให้จบเหอะๆ หยุดๆ มันก็พูดต่อ จบทำให้ถึงจุดจบ...ซึ่งเรากับมันคบกันได้7เดือนกว่าๆ อีก 9 วันก็ครบแปดเดือน TT และอีก3วันก็คือวันเกิดมัน วันเกิดมันเราก็ไม่ไปHBD ไม่ให้ของขวัญ ทุกวันนี้ของขวัญมันยังอยู่ที่เราอยู่เลย และพอเปิดเทอมก็ขึ้นม.2 ดันได้อยู่ห้องเดียวกัน ตอนเปิดเทอมแรกๆ ก็มีแอบมองกันบ้าง (คือตอนที่พึ่งเลิกมันไม่ได้เจอกัน มันเลยเฉยๆไม่เจ็บ แต่พอมาเจอหน้ากันแล้วเจ็บปวดมากๆ จนราขอกลับไปคบแต่มันก็คงสายไป) และวันนึง เราจะเดินไปส่งงานแล้วเดินสวนกับมัน มันก็พูดขึ้นมาว่า "แคระ" (เราเตี้ยกว่ามันมาก TT) จากนั้นเราก็ด่ากลับว่า "ห้อย" 55555 และเราก็เล่นกันมากตั้งแต่วันนั้น และทุกวัน มันก็จะแกล้งเรา จนทำให้เราหวั่นไหวเลย!!! แต่เราก็มีทั้งความสุขและก็ทุกข์ไปตามๆกัน เวลาอยู่กับมันยอมรับว่ามีความสุขมากก!! และยังรักอยู่ ก็แฟนคนแรกนิเนอะ ^^

รักครั้งแรกตอน ปวชปี1 ผู้ชายคนนี้มาจีบเรา ทำสารพัดทุกทาง เราก็ตกลงปลงใจ นานๆไปลายเริ่มออก ประมาณ 6 เดือน เค้ามีคนอื่นตอนนั้นไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แต่เราผิดเองที่ยอมให้เค้ากลับมาเพราะคิดว่าคนเราให้อภัยกันได้ ทีนี้มีครั้งที่สอง ตอนลึกซึ้งกันแล้ว ถามกิ๊กเค้าว่าจะเอามั้ยยกให้กิ๊กเค้าไม่เอาแถมยังบอกให้เราเลิกอีก แต่ทำไงได้เนอะครั้งแรกอะไรๆก็ยากไปหมด ก็ให้อภัยอีก ดัน มีครั้งที่สามปัจจุบันตอนนี้เลย มีคนอื่นอีก เราถามจะคบต่อไหมมันบอกคบแล้วเราถามกิีกมันว่าเลิกได้มั้ย อีนั่นบอกแล้วแต่อะยังไงก็ได้ ดูมัน มันเป็นเด็กดริ้งคื สกีอยมาก เราไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ ไม่มีอะไรสู้เราได้ แต่แฟนเราบอกจะคบกับมันแล้วเลิกกับเรา แฟนเราบอกหลับตาลงและนึกถึงแต่หน้ามัน ถุ้ยยยย ปัจจุบันนี้ก็เลิกกันแล้ว คบกันมา 2 ปีกว่า จนจะเข้ามหาลัยแล้วอีกสามเดือนเอง คอดเฮิท ไปร้องไห้ต่อหน้ามันอ้อนวอนต่อหน้ามันมันก็เลือกอีนั่น ไม่รู้มีไรดี - -' วันนั้นที่รู้ว่าต้องเลิกแน่ๆ อึ้ง มึนๆ งง เกิดขึ้นจริงหรอ เช้าวันต่อมาจะคิดถึงและรับรู้ได้สุดหัวใจว่ามันคอดเจ็บปวด คำถามเดิมๆว่าทำไมเค้าไม่เลือกเรา แต่พอเห็นหน้าแฟนใหม่มันและก็ขำ หายเครียดไปพักใหญ่ มาปัจจุบันวันนี้ แปด พฤจิ 2555 รู้สึกนึกถึงบ้างไม่นึกถึงบ้าง ตั้งคำถามเดิมๆบ้างและก็ตอบเองบ้าง ไปสถานที่ๆเคยไปด้วยกันก็จะ เห้ยเคยมาด้วยกันหรอ อะไรแบบเนี้ย แต่ร้องไห้เกือบตายเลยนะวันแรกกับวันที่สองอะ แต่ตอนนี้เหมือนคิดได้แล้วอะ สันแรกฟังเพลงตอกย้ำ วันที่สามสี่ห้าฟังหมดทั้งตอกย้ำทั้งให้กำลังใจ บางครั้งไม่กล้าฟังนะเพลงตอกย้ำอะ แต่จะกดทุกครั้งเพื่อให้รู้ว่าเราฟังแต่ไม่รู้สึกอะไร รักครั้งแรกเป็นอะไรที่ทรมานมาก เอาตรงๆป้ะ เราเป้นคนแรกที่มันคบมาแล้วไม่เคยมีอะไรกับใคร เรียกว่ายังซิงอะ ทั้งที่ตัวมันผ่านมาไม่กี่สนามแล้ว มันยังทิ้งเราไปเลย อย่าคิดเลยว่าการที่เราเป็นคนแรกที่ไม่เคยมีอะไรกับใครแล้วมีกับมันคนเดียว มันจะรั้งทุกอย่าง ไม่เลย ตอนนี้เราก็นั่งทำใจต่อไป เพราะ ยังผ่านมาแค่สี่ห้าวัน แต่อารมณ์ตอนนี้นะคิดบ้างไม่คิดบ้าง ฟุมฟายบ้าง ไม่ฟูมฟายบ้าง เพื่อนที่เคยผ่านมาแล้วอะบอก ว่าใกล้จะปลง ^^' เราจะเก็บสิ่งนี้ไว้สิ่งที่มันมีค่าถึงมันจะเสียไปแล้วหนึ่งครั้งแต่จะมีครั้งที่สองอีกหรอ อย่าเลย เสียดายนะ เสียแล้วใช่ว่าจะต้องเสียอีกก็ได้ ไม่เป็นไร มันไม่ใช่ :D โชคดีที่ได้กำลังใจจากเพื่อน ครอบครัว จากน้า ทุกคนมาหมดพอรู้ว่าร้องไห้จะตาย ต้องขอบคุณในส่วนนี้ด้วย แต่นี่ก็ยังกลัวอยู่กลัวไม่เป็นอย่างที่คิดกลัวยังทำใจไม่ได้แล้วไม่เป็นอันทำอะไร ถ้าจะเลิกแม่งน่าจะเลิกตั้งนานไม่น่ามาเลิกตอนจะไปทำอะไรใหม่เลย กลัวไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรจริงๆนะ ตรงนี้แหละน่ากลัวที่สุด .

คนละคนค่ะ

รักครั้งแรก เป็นรุ่นพี่คนนึง เป็นการแอบรักข้างเดียวเงียบๆ ป๊อปปี้เลิฟ

ส่วนแฟน ต้องเกริ่นก่อนว่า เราเป็นคนรักอิสระมาก และ กว่าจะคบใครได้คุยนาน แต่ถ้าคิดว่าถ้าคบแล้วต้องเลิกกันแน่ๆ ก็จะไม่คบเพราะกลัวจะเสียเพื่อน จนบางทีก็เหมือนจะเป็นการให้ความหวังไปซะอย่างนั้น
จนมาเจอคนนี้ คิดว่าคบได้นานเลยลองคบดูค่ะ ปัจจุับันคบกันมาได้ เกือบ 4 ปีแล้ว รักกันดี ทะเลาะกันบ้าง เป็นสีสันค่ะ :):)

 ถ้าไม่นับว่าแอบมองเพื่อน puppy love ตอนประถมเป็นรักครั้งแรก 

รักครั้งแรก แฟนคนแรก แฟนคนปัจจุบัน รักปัจจุบันของเรา เกิดขึ้นตอนเราปีสองค่ะ
เค้าเรียนวิศวะ เราเรียนเกษตร แต่เพื่อนเค้ารู้จักกับเพื่อนเราแล้วต้องมาทำงานร่วมกัน
แล้วก็เห็นว่า ผู้ชายคนนี้ตั้งใจทำงานดีจัง
เราก็จีบแบบเงียบๆไม่แสดงตัวค่ะ ฮ่าๆ ส่งป๊อกกี้ไปให้ไม่บอกว่าใครผ่านเพื่อนเค้า
จนตอนหลังได้คุยกันก็เลยเป็นแฟนกัน

คบกันได้ สองปี ก็เลิกกัน เพราะว่าขี้วีน ขี้เหวี่ยง จิกแหลก
แต่! เลิกกัน วันเสาร์ ัวนอาทิตย์ก็ดีกันค่ะ ฮ่าๆ เราขอแก้ตัวนะ เพราะเราก็รู้ตัวว่านิสัยไม่ดี แต่ระหว่างนั้นก็มีบ้าง ที่ทะเลาะกัน ร้องไห้
แฟนเราไม่ค่อยมีเวลาให้เพราะบ้างานมาก

ตอนนี้ เรากับแฟนก็คบกันอยู่นะคะ หกปี ได้แล้ว ก็ยังมีทะเลาะกันบ้าง เพราะเราเป็นผู้หญิง "เยอะ" 
แต่แฟนก็รับได้ เพราะน้อยกว่าเมื่อก่อนเยอะ แฟนก็พยายามหาเวลาให้เราบ้าง

ตอนที่เลิกกัน ตอนนั้น ก็ก็คิดนะคะ ว่า เราจะตายซะให้ได้เลย ผู้ชายคนนี้เรารักของเราสุดๆ
มาตอนนี้ ถ้าสมมุติว่าเราเลิกกับแฟน เราก็คงเสียใจ อาจจะกินข้าวไมไ่ด้ นอนไม่หลับ
แต่เราจะพยายามไม่ฟูมฟายนะคะ (จะพยายามนะ ไม่รุ้จะได้ไหม)
คิดในแง่ว่า เราเคยมีประสบการณ์แล้ว ถึงเลิกแล้วดีกันใหม่ แต่สุดท้ายอนาคตจะเป็นไงก็ไม่รู้

ถึงไม่มีเค้า เราก็อยู่ได้ เวลาและคนรอบข้าง จะดูแลเราเอง 
ตราบเท่าที่เรายังไม่ได้แต่งงาน มีลูก มีครอบครัวของตัวเอง
เราจะไม่รักใครไปกว่า ตัวเรา พ่อแม่ และคนในครอบครัวเราอีกแล้วอะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ เจ้าของกระทู้นะคะ

อย่าไปยึดติดกับ รักแรก หรือ แฟนคนแรกเลยค่ะ มันเป็นแค่กุศโลบาย

ส่วนเรื่องทำใจ ต้องใช้เวลา ไม่มีทางลัด

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนะคะ ต้องดึงตัวเองออกมาให้ได้ค่ะ

สู้ๆนะคะ