[นอกเรื่อง] อกหักค่ะ คิดว่าตัวเองน่าจะโอเค แต่มันไม่โอเคน่ะสิ ทำไงดี....
ส้มจัง23ชอบเพื่อนสนิทตัวเองมา 3 ปี
สองปีที่แล้วอกหักแบบไม่ได้บอก อยู่ๆมันก็บอกเราว่ามันมีแฟนแล้ว
ตอนนี้มันโสด เรากลับมาคุยสนิทกันอีกครั้ง เลยตัดสินใจว่า
เอาว่ะ ได้ไม่ได้ แห้วไม่แห้วไม่สนแล้ว บอกไปดีกว่า เก็บอมพะนำต่อไปเพื่อ??
สุดท้ายก็บอกไป แล้วเจ้าตัวก็ตอบกลับมาว่า อยากให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
ไม่อยากเสียมิตรภาพดีๆตรงนี้ไปนะ ถ้าเปนแฟน เลิกกัน มันกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้
ซึ่ง เราก็เข้าใจจุดนี้ (มาก) เพราะเราเองที่ไม่บอก เก็บมาตั้งนาน
ก็เพราะว่ากลัวเสียเพื่อนไปเหมือนกัน
เราก็ร้องไห้ เค้าก็ถามว่าโอเคมั้ย เราก็ตอบว่าโอเค เราจะโอเค
หลังจากนั้นเราก็คุยกันเกือบสองชั่วโมง ไร้สาระเรื่อยเปื่อย เปิดใจคุยกัน
รู้สึกว่าเข้าใจกันกว่าเดิม สนิทกันกว่าเดิมอีก ดีนะ ที่ยังเปนเพื่อนกันได้ต่อ
ก่อนเราจะนอน เราก็คิดว่า เราโอเคแล้วแหละ เพราะว่าเราโตพอที่จะเผื่อใจ เวลาชอบใครสักคนไว้
แต่พอจะนอนจริงๆ มันไม่โอเค เรานอนไม่หลับเลย ไม่ได้นอนมาทั้งคืน
ในหัวคิดๆ คิดแต่เรื่องที่เพิ่งคุยกันเมื่อกี้ วนไปวนมา
เช้าก็ลุกขึ้นมา แล้วพบว่า ที่เราบอกเพื่อนๆเรา บอกเค้า ว่าเราโอเค เราไหว เราทำใจได้
มันไม่เลยยยยยย 3 ปี แล้วจะให้เรามาทำใจภายในคืนเดียว เราทำไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้รู้สึก อยู่คนเดียวไม่ได้ (แล้วก็ดันอยู่คนเดียวด้วยนะตอนนี้) จะออกไปข้างนอกก็ไม่อยาก
คิดว่าจะไม่ร้องไห้แล้ว ไม่แล้ว ร้องให้เค้าฟังไปเมื่อคืนแล้วก็พอ แต่สุดท้ายก็ร้องอีก
ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาใช่มั้ย?
แล้วจะทำยังไง ให้มันหายเร็วๆ ไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย แย่จัง
สองปีที่แล้วอกหักแบบไม่ได้บอก อยู่ๆมันก็บอกเราว่ามันมีแฟนแล้ว
ตอนนี้มันโสด เรากลับมาคุยสนิทกันอีกครั้ง เลยตัดสินใจว่า
เอาว่ะ ได้ไม่ได้ แห้วไม่แห้วไม่สนแล้ว บอกไปดีกว่า เก็บอมพะนำต่อไปเพื่อ??
สุดท้ายก็บอกไป แล้วเจ้าตัวก็ตอบกลับมาว่า อยากให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
ไม่อยากเสียมิตรภาพดีๆตรงนี้ไปนะ ถ้าเปนแฟน เลิกกัน มันกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้
ซึ่ง เราก็เข้าใจจุดนี้ (มาก) เพราะเราเองที่ไม่บอก เก็บมาตั้งนาน
ก็เพราะว่ากลัวเสียเพื่อนไปเหมือนกัน
เราก็ร้องไห้ เค้าก็ถามว่าโอเคมั้ย เราก็ตอบว่าโอเค เราจะโอเค
หลังจากนั้นเราก็คุยกันเกือบสองชั่วโมง ไร้สาระเรื่อยเปื่อย เปิดใจคุยกัน
รู้สึกว่าเข้าใจกันกว่าเดิม สนิทกันกว่าเดิมอีก ดีนะ ที่ยังเปนเพื่อนกันได้ต่อ
ก่อนเราจะนอน เราก็คิดว่า เราโอเคแล้วแหละ เพราะว่าเราโตพอที่จะเผื่อใจ เวลาชอบใครสักคนไว้
แต่พอจะนอนจริงๆ มันไม่โอเค เรานอนไม่หลับเลย ไม่ได้นอนมาทั้งคืน
ในหัวคิดๆ คิดแต่เรื่องที่เพิ่งคุยกันเมื่อกี้ วนไปวนมา
เช้าก็ลุกขึ้นมา แล้วพบว่า ที่เราบอกเพื่อนๆเรา บอกเค้า ว่าเราโอเค เราไหว เราทำใจได้
มันไม่เลยยยยยย 3 ปี แล้วจะให้เรามาทำใจภายในคืนเดียว เราทำไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้รู้สึก อยู่คนเดียวไม่ได้ (แล้วก็ดันอยู่คนเดียวด้วยนะตอนนี้) จะออกไปข้างนอกก็ไม่อยาก
คิดว่าจะไม่ร้องไห้แล้ว ไม่แล้ว ร้องให้เค้าฟังไปเมื่อคืนแล้วก็พอ แต่สุดท้ายก็ร้องอีก
ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาใช่มั้ย?
แล้วจะทำยังไง ให้มันหายเร็วๆ ไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย แย่จัง
Discussion (23)
เข้มแข็งไว้นะค่ะ ต้องใช้เวลาหน่อยค่ะ แต่ระยะเวลาจะทำให้เราดีขึ้นแน่นอนค่ะ
หาอะไรทำดีกว่าไม๊
ไปเที่ยวกับเพื่อน หรือเรียนต่อ หรือหางานอย่างอื่นเพิ่ม
จะได้ไม่ต้องคิดมากเรื่องนี้
อีกหน่อยก็จะเจอผู้ชายที่ใช่จริงๆ
ไปเที่ยวกับเพื่อน หรือเรียนต่อ หรือหางานอย่างอื่นเพิ่ม
จะได้ไม่ต้องคิดมากเรื่องนี้
อีกหน่อยก็จะเจอผู้ชายที่ใช่จริงๆ
โอยฟังแล้วมีกำลังใจแทน จขกท ค่ะ น่ารักจังเพื่อนที่นี่
ลองอยู่ห่างเพื่อนคนนั้นสักพักดีไหมคะ ให้ใจแข็งแรงแล้วค่อยกลับไปเผชิญหน้าใหม่ ไม่ต้องนานมากนะคะ กลับไปทำตัวเหมือนเดิม เราว่าจะดูดีในสายตาเค้ามากกว่าที่จะมาร้องไห้ให้เค้าเห็นหลายครั้ง เราได้ฟังเรื่องนี้แล้วคิดถึงเรื่ง made of honor เลยอ่ะ ไม่รู้สะกดถูกเปล่า...พระเอกบอกนางเอกว่าไม่อยากเป็นแฟนกะเพื่อนสนิทเพราะว่าไม่อยากเสียหล่อนไปเวลาเลิกกัน อยากมีไว้กะตัวนานๆ เพราะแฟนก็เลิกแล้วเลิกเลย
อืม ทำใจอยากจะยากค่ะ แต่ลองอ่านหนังสือไหมค่ะ มันได้ผลนะ เราจะได้ไม่ฝุ่งซ่าน อ่ะ ตอนเราเลิกกับแฟนที่คบกันมาเกือบ 5 ปี เราบอกตัวเองร้องให้พอ แล้วเที่ยงคืนฉันจะหยุด แล้วหยุดจริงๆ บอกตัวเองฉันจะสวย จะผอม ทำได้จริงๆนะเอ่อ ลองบอกตัวเองเหมือนหลอกตัวเองอ่ะค่ะ ว่าทำได้ ทำได้ แล้วมันจะทำได้ ถ้ามัวแต่กังวล มันก็ไม่เกิดประโยชนือ่ะ