ไม่อยากอยู่บ้าน ทำไงดี?

เรื่องก็คือ  ตอนนี้อยู่ที่บ้านกับพ่อ แม่ ท่านเริ่มแก่แล้วล่ะ (ประมาณ 50 กว่าๆ)

ปกติ พ่อเป็นคนดุๆ ไม่ค่อยสนิทกับพ่ออยู่แล้วด้วย

พ่อชอบจับผิดคนในบ้าน ใครทำอะไรไม่เข้าตาก็จะบ่นว่า ทำใไห้คนในบ้านอึดอัดมาก

แม่ แต่ก่อนเป็นที่ปรึกษาให้เราได้ตลอด แต่พักหลังๆมา แม่เปลี่ยนๆไป (ไม่รู้เพราะว่าเข้าวัยทองรึเปล่า)

แม่จะมองโลกในทางที่แย่ตลอด เห็นหรือเจออะไรก็จะติ ดาราคนนี้กระแดะบ้าง เพื่อนบ้านคนนี้ตอแ-ลบ้าง (ขอโทษค่ะ^^)

ทำให้เราไม่อยากเข้าใกล้ด้วยเลย เพราะไปอยู่ใกล้ๆแล้วรู้สึกเครียด เคยบอกให้แม่ปล่อยวางบ้างบางเรื่อง

แกก็ทำไม่ได้ เจอเรื่องอะไรมาก็มักจะเก็บมาคิดๆๆๆในแง่ร้าย แล้วก็มาหงุดหงิด มาบ่นให้ฟัง

ฟังอ่ะ เราฟังได้นะ แต่....บางครั้ง กลับมาบ้าน ก็อยากคุยเรื่องดีๆกัน วันนี้กินอะไรมา คุยกับเพื่อนว่าไง ไปซื้ออะไรมา ฯลฯ

แต่ไม่ใช่อ่ะ  เรื่องที่แม่จะเล่าจะพูด มักจะเป็นการบ่นพ่อให้ฟัง เล่าเรื่องที่ไม่ดีเกี่ยวกับญาติๆ ว่าคนนั้นคนี้

เราฟังทุกวันเเล้วเครียดอ่ะ ไม่อยากรับรู้ไม่อยากฟัง ไม่มีความสุขเลย ทำให้เลิกงานมาแล้วไม่อยากกลับบ้านเลย


เราเป็นคนที่แย่มากมั้ย?

Discussion (34)

เรื่องหนุมียุงว่า หนุอ้ะพึ่งแต่งมา5เดือน หนุยุวบ้านผัวสักเดือนแล้วจากนั้นแม่ก็โทหาว่าพ่อร้องให้ คิดถึงหนุกับสามี พอผ่านวันนึง พ่อแม่ไม่ให้ยุวนั้น และเกิดเรื่องไม่เข้าใจกัน เพราะสามีหนูมันเลวติดท่อมและบุหรี่แถมจำนำแหวนหมั้น พ่อแม่เลยให้แยกกันยุวถ้าจะยุวด้วยให้พ่อแม่เค้ามาคุยก่อนแต่หนูอึดอัดใจ อยากออกข้างนอก และยุวที้ไหนสักแห่งคนเดียว หนุต้องทำยังใงค่ะจะออกจากบ้านค่ะ เครัยดมาก
เรายังไม่ถึงขนาดนั้น แต่ก็น่าเบื่อเหมือนกัน แม่ชอบให้อยู่แต่บ้าน โทรหาพ่อพ่อก็ด่าคำหยาบๆทุกครั้ง เราเลยเลือกที่จะไม่โทรเพราะเราไม่อยากฟังพ่อด่าแล้ว เราเป็นคนแยกแยะออกนะสิ่งที่พ่อด่าเราไม่ผิดเลย เราเสียใจนะแต่เราไม่ค่อยแคร์พ่อเท่าไหร่ เพราะเราไม่ค่อยได้อยู่กับพ่อ พ่อเราดื่มสุราอยู่กับญาติฝ่ายแม่ก็ไม่ได้เลยต้องแยกกันอยู่ เห้ออตอนนี้เบื่อมากๆไม่อยากจะอยู่บ้านเลยอยากจะออกไปเที่ยวคนเดียวให้มันสนุกไปเลย เบื่อจริงๆ
อดทนไปก่อนค่ะ คือว่าทางบ้านก็เป็นเหมือนกันค่ะ
เห็นใจนะค๊ะ เราหัวอกอันเดียวกัน คนไม่พบไม่เจอกับตัวเองก้ไม่รู้หรอกว่า การมีแม่ที่ทำตัวไม่เหมือนคำว่าแม่น้นเป็นยังไง เข้าใจสุด ๆ ขอเป็นกำลังใจให้นะค๊ะ
มีแม่เหมือนแม่เราเลย แต่ดีตรงที่พ่อเราใจดี ตอนนี้เราก็เหมือนคุณแหละค่ะ ทนไม่ได้ ออกจากบ้านมาอยู่ข้างนอก แต่ในใจลึกๆก็คิดถึงแม่นิดๆ คิดถึงครอบครัว ใจเย็นๆนะคะ ถ้าอยู่ได้ก็อยู่ไปก่อนเดี๋ยวอะไรๆก็ดีขึ้นค่ะ แต่ถ้าทนไม่ไหวจริงๆ ก็ออกมาอยู่ข้างนอกได้ค่ะ แต่ถ้าออกมาแล้วห้ามกลับไปขอเงินหรือขอข้าวท่านกินเด็ดขาด อย่าให้ท่านดูถูกได้นะคะว่าเราทำเป็นเก่งสุดท้ายก็ไปไม่รอดแล้วต้องกลับมา เอาใจช่วยค่ะ ส่วนคุณ taniya เม้นแรงไปค่ะ แต่ก็ช่างเขาเถอะค่ะ อย่าไปตอบโต้ นานาจิตตัง ต่างคนต่างความคิดเนอะ