Modern toilet อาหารในโถส้วม

 วางแผนตั้งแต่ก่อนไปไต้หวันว่า "อิร้านขี้ส้วมแตก" ฉันต้องไปกินให้ได้ สองวันผ่านไป เอาละจะได้กินไหมวะ? เริ่มหาแนวร่วม พอดีพี่ที่ไปด้วยกันเขาก็นีด เราก็นีด ไปกินด้วยกันซะเลย เมื่อเดินทางมาถึงไทเป เข้าโรงแรมเรียบร้อย ได้เวลาเดินตลาด อย่างที่เคยบอกไปว่าที่ไต้หวัน ไนท์มาร์เก็ตหรือตลาดตอนกลางคืนเนี่ย เป็นอะไรที่คึกคักมากที่สุด แหล่งช้อปปิ้งอย่างดี ตลาดซื่อหลิน Shie lin Night Market  มีสาขาของ modern toilet เปิดอยู่  พี่ตือผู้นำทางเปิดอินเตอร์เน็ตดูว่า มันอยู่ตรงไหน? เดินประมาณ 15 นาที จากที่โรงแรม ถึงร้านขี้ชิลมาก ฝันที่เป็นจริง!!

ใครไปไต้หวันหรือที่อื่นๆ ลองไปชิมได้นะเธอ… เข้าไปดูได้ที่ Modern Toilet มีรายละเอียดของแผนที่ สาขา ความเป็นมาและมี app เอาไว้ให้เล่นด้วย –'
แหล่งที่มาของแผนที่ : Modern Toilet

อยากได้เป็นโถส้วม ตอนแรกสั่งผิด ได้มาเป็นข้าวหน้าไก่ มันไม่ได้อารมณ์เลยสั่งใหม่อีกรอบเป็น ชาบูหมู โถส้วมสีขาว มีรอยแตกลายงาตรงด้านบนขอบโถ คลาสสิค นั้นหมายถึงว่า มันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชน มันได้อารมณ์ มันใช่ มันสัมผัสได้ 
รสชาติ : ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษเล๊ย เบสิก ธรรมดา เหมือนชาบูปกติ ถือว่าอร่อย กินได้ แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดกับ โอ้ว มันยอดมาก
ภาชนะ : ขายได้เพราะ โถส้วม จริงๆ ถ้าลองไม่มีโถส้วมและการตกแต่งร้านนะ สวัสดี บ๊ายบาย  ขาย Gimmic ได้มากกว่ารสชาติ
ราคา   : แพง จัดอยู่ว่าแพง แถมโดน vat ไปอีกคนละเกือบ 10% ณิชจำได้ว่าณิชสั่งไป 2 อย่าง โดนไปประมาณ 970 บาท

อาหารในอ่างล้างหน้า

อาหารในโถฉี่

ข้าวแกงกระหรี่ไก่ รสชาติเหมือนแพนงบ้านเรามากมาย แต่เม็ดข้าวเหนียวนุ่มกว่ามาก ประกอบกับน้ำแกงที่ผัดรวมไปกับข้าวมันเข้มข้น แต่ที่ไม่ชอบคือ อิขนมปังที่โปะมาหน้าข้าวเนี่ยแหละ มันเอาไว้จิ้มกินกับซุปหวานๆ สีขาวที่เห็นอยู่ด้านขวามือของรูปได้ มันช่างเลี่ยนอะไรขนาดนี้หนอ ไม่ได้เป็นคนกินเยอะนะ กินเบาๆ 

น้ำซุปอร่อย (ถ้าเอาส้วมหลุม..ของไทยไปทำมั้งนะ แล้วดีไซน์ตรงที่เท้าเราเหยียบให้มีลองเปื้อนขี้นิดๆ ใช่เลย) 

อันนี้อารมณ์ส้วมนั่งยองๆ ของทางจีน เกาหลี ญี่ปุ่น หันจิมิเข้าขอบโถ ส้วมบ้านเราหันจิมิมาข้างหน้าประตู แต่ส้วมบ้านเขาหันตูดให้ประตู 

ของหวานสองเมนูบน เป็นเมนูที่สั่งพิเศษเพิ่มเติม เสียเงินตามลำดับกันไป

ไอศครีมขี้ ชุดนี้เป็น อยู่ในเซ็ตของอาหารแต่ละเซ็ตที่เราสั่งไปคะ มีอาหารและของหวานซึ่งเป็นเจ้า ไอศครีมขี้ อยู่ เมื่อพนักงานเห็นว่าเราทานอื่มแล้ว เขาจะมาเก็บซากชุดอาหารของเราไป อีกสักพัก เขาจะนำไอศครีมขี้มาบริการทุกคนที่สั่งอาหาร แต่ถ้าไม่สะใจสั่งเพิ่มได้นะเธอ แต่ไม่ฟรี จ่ายตังค์เพิ่ม

มีของกระจุกกระจิกขาย ดูดเงิน นักท่องเที่ยวอย่างเรา ซื้อไหม ไม่ซื้อ ไม่มีตังค์

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อาหารเหมือนกัน ชนิดเดียวกัน แต่อยู่ในรูปแบบที่แตกต่างกัน ทั้งลักษณะ ภาพลักษณ์ การนำเสนอ ดีไซน์มันสร้างความดึงดูด ให้เราต้องยอมเสียเงินเพื่อเพิ่มมูลค่าสิ่งของนั้นจริงๆ – -'  อยากให้เมืองไทยมีอะไรแบบนี้ เคยคิดไหม? การเพิ่มมูลค่าสิ่งของบ้านเราเหมือนคลื่น มาเป็น ระลอก ซึ่งแต่ละครั้งมันก็คือ คลื่นเหมือนกัน ดีไซน์เหมือนกัน OTOP มันทั้งประเทศ  ทั้งแพคเกจ ดีไซน์ วัตถุดิบ คุณพระ!! อะไรคือเอกลักษณ์ อยากเห็นร้านอาหารไทย สินค้าของไทย ที่มองแล้ว อันนี้แหละ ยอมเสียเงินซื้อ ยอมเสียเงินกินแต่โดยดี บ้านเราไม่ได้ขาดดีไซน์นะ ทุกคนมีสไตล์ แต่นำเสนอออกมาไม่เป็น