[แชร์ประสบการณ์] ฉันยอมให้เขากั๊กไว้เป็น 'กิ๊ก' เจ็บแต่จบ !!!

อยากแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเองค่ะ 

เรื่องหาอาจจะตรง หรือใช้คำสำนวนที่แรงไปบ้าง

แต่อยากให้เห็นความเห็นแก่ตัวและเลวของผู้ชายชัดๆค่ะ 

สาวๆจะได้ป้องกันและรักษาหัวใจตัวเองไม่ให้คนประเภทนี้มาทำร้ายมากขึ้น

ขอเล่าเรื่องนี้เพื่อเป็นอุทธาหรณ์แก่สาวๆและสร้างกำลังใจให้กับสาวคนไหนที่เป็นโสด อยู่คนเดียว แต่แอบเหงานะคะ

เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อต้นเดือนนี้เองค่ะ

ผู้ชายคนนี้ เป็นพี่เรา 5 ปีค่ะ  เราเจอเขาครั้งแรกเพราะงานเมื่อเดือนก่อนค่ะ แต่วันนั้นก็ไม่ได้พูดคุยกันเลย

เดือนต่อมา เรากับเขากลับมาเจอกันอีกครั้ง ก็คุยกันระหว่างทำงานพอสมควร แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไรนะคะ

คุยกับเขาเพราะเราแค่เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดี ระหว่างทำงานก็ต้องมีปฏิพันธ์กับคนที่ต้องร่วมงาน

แต่วันนั้นเรากลับมีเซ้นท์แปลกๆค่ะ แบบว่า เอ๊ะ เหมือนเขาแอบมองเราบ่อย เหมือนจะสนใจเราเลย

หลังจบงานโปรเจคนั้นก็ไม่ได้ติดต่อเขาเพื่อสานต่อความสัมพันธ์ใดๆเลยค่ะ

พอเวลาผ่านไปประมาณ 3 อาทิตย์ เขาก็ทัก line เรามาตอนดึกๆ

เราก็เอะใจ ทักมาทำไมตอนนี้ นี่ไม่ใช่การติดต่อมาเพื่องานแน่ๆ พอตอบกลับไป คุยไปคุยมา

ชัดเลยค่ะว่าเขามาจีบเรา ยอมรับนะคะว่าถึงเราจะเป็น working woman ทำอะไรคนเดียว เด็ดเดี่ยวตลอด

มีเวลาว่างก็ให้เวลาอยู่กับตัวเอง อยู่กับครอบครัว  เที่ยวกับเพื่อนสาวทั้งในร่างชายร่างหญิง 

เฮฮาปาร์ตี้ ตามประสาสาวโสดค่ะ ก็ต้องมีความรู้สึกนี้บ้าง ที่อยากคบใคร อยากมีใครสักคนที่เรียกว่า แฟน ค่ะ 

คุยกับเขาก็รู้สึกดีมากค่ะ เหมือนมีคนมาเติมเต็มความรู้สึกดีๆที่ไม่ได้มีมานาน คุย line, tango กันเป็นช.ม.

แล้ววันต่อมาเขาก็บอกเราว่า เราน่ารักมาก รู้สึกดี จนอยากบอกอะไรบางอย่าง

เราก็โอเค รับฟังได้เต็มที่ และสิ่งที่เขาบอกคือ 'พี่มีแฟนแล้ว' . . . ตึง ตึง ตึง !!!! ไปต่อไม่ถูกเลยค่ะ

ประโยคถัดไปแรงกว่าเดิม 'เป็นกิ๊กกับพี่ได้ไหม?' อารมณ์ขึ้นเลยค่ะ ฉันมีศักดิ์ศรีนะยะ

แต่ก็ไม่วายค่ะ หาเรื่องใส่ตัวเอง ฉันจะเอาคืนด้วยการปั่นหัวเธอเล่น ลองเป็นกิ๊กก็ได้ 

หลังจากนั้นมาเกมส์ก็เริ่มต้นค่ะ เราคุย line, คุยโทรศัพท์, ไปเที่ยวกับเขา, ไปไหนมาไหนด้วยกัน

แต่ต้องหลบๆซ่อนๆ ต้องรอเวลารอจังหวะที่แฟนเขาไม่อยู่ 

และเวลาที่เราต้องอยู่คนเดียว เหงา อยากคุยกับเขา เราไม่มีสิทธิติดต่อไปก่อนและเรียกร้องอะไรได้เลยค่ะ

สารภาพว่าเคยนั่งร้องไห้เพราะน้อยใจในความไม่สำคัญของตัวเองที่ต้องมาเป็นคนข้างหลัง

ต้องอ่านข้อความที่ส่งมาให้อ่านทางมือถือตลอดว่า 'คืนนี้พี่ไม่ว่างนะ' 

เพราะเขาอยู่กับใครอีกคนที่เขาให้ความสำคัญมากกว่า

เวลาผ่านไปอาทิตย์หนึ่ง เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ ก็เริ่มหาเรื่องทะเลาะค่ะ 

เริ่มทำตัวกบฎ พูดจาไม่น่ารัก ชักสีหน้าเวลาไม่พอใจ เริ่มเรียกร้องในสิ่งที่ตัวเองสมควรจะได้

แต่เขาก็มีวิธีโน้มน้าวเราค่ะ ไม้ตายของผู้ชาย คือ คารมที่คมคาย คำพูดน่าหลงใหลนั่นเอง 

และเพราะความลังเลไม่มั่นใจของเราด้วยค่ะ เพราะยังคิดว่าเขารักเราอยู่

เราก็เลยกลับเข้าสู่วังวนของเรื่องแย่ๆตามเดิม 

ระหว่างนั้นก็มีเรื่องพฤติกรรมของเขาที่เรารู้สึกไม่ชอบค่ะ

1. ชอบพูดประชด เราเป็นผู้หญิงไฮเปอร์ ไม่ชอบอยู่นิ่งๆ เป็น freelance ด้วยก็วิ่งงานตลอด เวลาเขาถามว่าเราทำอะไรอยู่ เราจะตอบว่าทำงานนี้อยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ทำงานนู่น นี่ นั้น เขาก็จะพูดเชิงประชดค่ะว่า 'โห ดีเนอะ งี้ก็รวยตายเลย เอาเงินมาแบ่งพี่บ้าง' ทะแม่งๆ นะคะ หน้าเริ่มจะไม่ใช่เพศผู้ล่ะ

2. ชอบอ้อนให้ซื้อของให้ นี่มันพฤติกรรมผู้หญิงชัดๆ ซื้อของเป็นขนม ของกิน อะไรเล็กๆน้อยๆ ไม่ว่าค่ะ

แต่ขอของแบบ รองเท้าเงี้ย บ้าไปแล้ว ของราคาแพงๆ ไม่ใช่แฟนยังกล้าจะขอ แถมเรายังเป็นผู้หญิงอายุน้อยกว่า หางพี่เริ่มยาวแล้วนะคะ คล้ายๆแมงอะไรนะที่อยู่ในทะเล

3.ขาดความรับผิดชอบค่ะ เวลานัดมาเจอกัน บอกจะออกค่าแท็กซี่ให้ เวลาจะจ่ายให้เรา ก็ทำเป็นพูดว่า

'ช่วงนี้พี่ใช้เงินเยอะ เงินแทบจะไม่มีล่ะ ไหนจะค่านู่นนี่นั่น' 

ฟายยยยยย เก็บเงินน้อยๆของพี่ไว้คู่กับความดีน้อยๆที่มีติดตัวพี่เถอะค่ะ 

ระหว่างที่คบกันเราถามเขาว่า 'พี่คะ พี่รักแฟนพี่มากแค่ไหนคะ'

คำตอบที่ได้รับคือ 'พี่รักเขามาก และพี่บอกตรงๆด้วยว่าคนนี้พี่จริงจังมากด้วย'

'แล้วถ้าพี่รักเขาจริง พี่จะมีผู้หญิงคนนี้ทำไมคะ?' เขาอึ้งไปชั่วขณะแล้วก็อ้างว่า

'เพราะผู้ชายเป็นเพศเห็นแก่ตัว มีโอกาสเมื่อไรก็คว้าไว้หมดแหละ' ฟังแล้วแอบรู้สึกเจ็บ รู้สึกเลยว่าเราไร้ค่า

แต่ ณ จุดจุดนั้น ฉันไม่แคร์ ฉันไม่ยอมให้คนต่ำๆอย่างมันมาทำให้ฉันรู้สึกต่ำต้อยเด็ดขาด 

สองอาทิตย์ผ่านไป เราก็แฮ้ปปี้ในส่วนของเรา ทำอะไรก็คิดถึงแต่ใจตัวเอง

เรียกง่ายๆว่า 'เห็นแก่ตัว'  เพราะคิดว่าตราบใดที่ไม่มีปัญหาเกิดขึ้น ก็ไม่เป็นไร

ยอมรับค่ะว่าก็เผลอใจยกไปให้เขาด้วยแล้วส่วนหนึ่ง เพราะเขามาเติมเต็มในสิ่งที่เราคิดว่าขาด

เขาคือคนที่เข้ามาทำให้เราหายเหงา ความรู้สึกที่เขาพากลับมาเหมือนตอนที่เราคบกับแฟนเก่าเมื่อ 2 เกือบ 3 ปีก่อน

เรามีความสุขมากจนไม่อยากจากเขาไปไหน ช่วงนั้นตาเรากำลังมัวค่ะ ตาใกล้จะบอดทุกๆที

แต่โชคดีที่วันหนึ่ง บทสนทนาหนึ่งของเขาทำให้เราตาสว่าง คิดได้และบอกกับตัวเองอย่างมั่นใจว่า

'ฉันจะเลิกเป็นกิ๊กให้ได้!!!!!!!'

ผู้ชายคนนั้นบอกกับเราว่า . . .

'คือพี่ให้เวลาได้ไม่เต็มที่ จะไปคุยคนอื่นได้ไม่ว่า แต่ไม่ต้องบอกพี่

ถึงเวลาที่ตัดสินใจมีแฟนแล้วค่อยบอกนะ พี่จะได้ทำตัวถูก'  

แถมยังทิ้งท้ายต่อว่าถ้าถึงวันที่ต้องเลิกกันจริงๆ เราจะเป็นพี่น้องกันตลอดไป

คือ . . ถ้าฉันอยากจะคุย อยากจะศึกษาใครสักคนไว้เพื่อคบ ฉันจะมีเธอไว้หน่วง เป็นตัวถ่วงทำไม

ฉันยอมเป็นคนที่ถูกนอกใจ มากกว่าเป็นใครที่หลายใจเองซะอีกกกกกกก ฉันทำร้ายจิตใจใครแบบนั้นไม่ได้

ที่สำคัญเราเป็นคนมีหัวใจ. . .ที่ข้างในมีผู้ชายอยู่ในนั้นได้แค่คนเดียว

 ไม่ไหวค่ะไม่ไหว เพราะรู้ว่ายังไงปลายทางเราก็ต้องไปจากเขา แล้วความคิดหลายอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัว

' เป็นคนที่ใช่ ในเวลาที่ไม่ถูก ยังไงก็ไม่ใช่'

' เป็นกิ๊กกับคนมีเจ้าของ ระวังกรรมตามสนอง' บลา บลา บลา

. . . มีแต่เสีย กับ เสีย โว้ย ไม่ไหว ไม่เอาแล้วเว้ยยยยยย เลิกๆๆๆ

แล้วโชคชะตาก็หาเรื่องมาให้เราได้เลิกค่ะ

เมื่อวานเราตัดสินใจฝ่าฝืนกฎของการเป็นกิ๊กด้วยการทัก line ไปก่อน 

ข้อความที่ได้รับกลับ เซ้นท์เราบอกเลยค่ะว่าไม่ใช่เจ้าของเครื่องที่ตอบเรามา

เราเลยนิ่ง ไม่คุยต่อ ล่อให้เขาเข้าทางเราเอง

ทุกอย่างเป๊ะค่ะ ทางฝ่ายผู้หญิงทางนั้นก็ทำเนียนคุยกับเราต่อ 

แต่จริงๆเราอยากให้เขาออกตัวเลยนะคะ จะได้พูดตรงๆให้ชัดเจนให้เคลียร์เลยทีเดียว

แต่ด้วยความที่เขาไม่ยอมแสดงตน เราทนไม่ไหวเลยโทรไปหา เขาก็ทำเป็นพูด ฮัลโหล แล้วให้ผู้ชายคุย

เรายอมรับนะคะว่าเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาชีวิตคู่เขา แต่ต้นตอน่ะค่ะไม่ใช่เรา

แต่เป็นมันที่อยู่ข้างๆพี่ผู้หญิงซะมากกว่า ใจจริงเราอยากจะบอกขอโทษพี่ผู้หญิงในฐานะทรยศเพศเดียวกัน

ผู้หญิงเวลารักใครจริงๆ ใจก็เป็นของเขาแค่คนเดียวค่ะ 

เรามาลองคิดว่าถ้าเราเป็นพี่เขาบ้างก็เจ็บน่าดู เราทนทำร้ายเพศเดียวกันไม่ได้จริงๆ

เราคุยกับพี่ผู้ชายแค่ว่า 'เคลียร์กันเองนะ อย่าให้มีปัญหามาถึงเรา ทำอะไรไว้ หัดยอมรับผลของมันซะบ้าง'

เราก็ปล่อยให้เขาเคลียร์กันค่ะ จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง

เราก็ฉงนใจว่าเขาจะเลิกกันไหม เลิกแล้วเป็นบาปเป็นกรรมของฉันเลยนะเนี่ย

เลยโทรไปเพื่อไถ่ถามและจะบอกความในใจเลยว่า ฉันจะไม่อยู่ตรงนี้แล้วนะ ฉันขอไปเจอะอะไรที่มันดีกว่า

โทรไป เขาก็รับสาย เราพูดด้วยน้ำเสียงที่ปกติค่ะ เรียบ นิ่ง

แต่อารมณ์มันดันขึ้นค่ะ เพราะน้ำเสียงผู้ชายแย่มาก พูดขัดจังหวะด้วยคำว่า 'เออๆๆๆ' ตลอดเหมือนไม่อยากฟัง

เราก็ขอเขาว่า 'อย่าทำแบบนี้กับผู้หญิงที่พี่เคยบอกเราว่ารักมากที่สุดนะ

เพราะถ้าพี่รักเขาจริง พี่คงไม่มีผู้หญิงคนอื่นมาอยู่ตรงนี้ ตรงที่เดียวกับเราหรอกค่ะ'

แล้วก็ปิดท้ายด้วยการทิ้งระเบิด เราอาจจะดูเหมือนซาดิสนะคะ แต่วิธีนี้มันดีสำหรับเราค่ะ

เพราะถ้าเหลือเยื่อใยดีๆให้กัน กว่าจะลืมมันนาน ก็จากกันด้วยไม่ดีเหอะ จะได้ไม่มีอะไรให้จำ

คนมันเลว เราจะคบกันต่อไปในฐานะอื่นทำไม ให้มันเอาเปรียบ ให้มันรังแก ไร้ค่าสุดๆ

'พี่คะ ขอพูดอะไร 3 คำได้ไหม แล้วหนูจะไม่ยุ่ง จะไม่คุย ไม่ติดต่ออะไรพี่อีกเลย'

'ได้สิ ว่าไงล่ะ'

.

.

.

'พี่ แมร่_ง เหี้_ย !!!!!!'

จบค่ะทุกอย่างเหมือนทิ้งมีดที่ใช้กรีดแทงหัวใจด้วยตัวเองมาตลอดออกจากตัว 

อยากบอกผู้หญิงทุกคนนะคะ ว่าผู้ชายที่เขารักเราจริง

เขาไม่มีทางให้เราเป็นคนที่ 2, 3 หรอกค่ะ คนที่เขารักจะต้องเป็นคนที่หนึ่งเท่านั้น 

แล้วเรื่องความเห็นแก่ตัวของคนเพศนี้เป็นเรื่องปกติที่เราต้องทำใจ

แต่ผู้ชายที่รักผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ ถึงเขาจะมีโอกาสทำในสิ่งที่หยามใจเธอ เช่น การนอกใจ

แม้ในยามที่ลับหลัง เขาก็เลือกที่จะไม่ทำ 

จำเอาไว้นะคะ จะรักใคร เราต้องรักตัวเองก่อน ต้องรักตัวเองให้เป็นให้ได้

เราต้องรู้ใจเราว่าเราสมควรที่จะได้รับอะไร สิ่งไหนคือที่สิ่งที่ดีต่อชีวิตและจิตใจเรา

ถ้ามันไม่ดี ไม่ยุติธรรมพอสำหรับเรา เดินออกมาเลยค่ะ อยู่ไปก็ไม่มีความสุข ทุกข์ไปวันๆ มันไม่คุ้มหรอกค่ะ

ตอนนี้เราสบายใจดี โล่งใจมาก อยากอยู่กับพ่อแม่ พี่น้อง ผองเพื่อนชายหญิงที่สนิทกันพอ

ไม่ขอมีความสุขบนความไม่สมหวังอีกแล้วค่ะ พอใจกับชีวิตโสดที่ฟรีและฟินนะเร่ที่สุดดดดด

ขอให้สาวๆทุกๆคนที่เข้ามาอ่านเรียนรู้จากบทเรียนจากการกระทำผิดที่เราได้รับ

หรือถ้าใครที่ผ่านเรื่องราวเจ็บปวดจากการถูกความเห็นแก่ตัวของผู้ชายทำร้ายโดยที่เราสมยอมด้วยตัวเอง

ให้จำประโยคนี้ไว้นะคะ

'ขอให้ลืมในสิ่งที่ทำให้เราเจ็บ แต่ขอให้จำในสิ่งที่มันได้สอนเรานะคะ'

สำหรับสาวสวย เก่ง คนไหนที่ยังโสดแต่ยังไม่เจอใครที่พอดี

อย่าเอาตัวเองไปอยู่ในสถานะเดียวกันกับเรานะคะ อย่าไปเป็นกิ๊กเขาเลยค่ะ

เราเข้าใจความรู้สึกที่เรียกว่า 'ขาด' แต่ถ้าเราฉลาดพอที่จะรักตัวเอง เราต้องเลือกที่จะอดทนบนความไม่มีค่ะ

ไม่มีแฟนก็ไม่เป็นไรหนิค่ะ เรายังมีใครหลายๆคนที่ยังรักและแคร์เราด้วยความจริงใจจริงๆ

ครอบครัว พี่ น้อง เพื่อนๆ อีกมากมาย เราไม่ได้ขาดความรักเลยสักนิด ชีวิตคิดในมุมมองดีๆก็มีความสุขได้

ไม่ต้องไปขอแบ่งปันผู้ชายจากใคร ถ้าคบกันแบบนี้ ลองคิดถึงปลายทางสิคะ คนที่จะต้องไป ไม่ใช่ใครก็เรานี่แหละค่ะ

อีกอย่างนึงคือคงไม่มีใครอยากจะให้หัวใจตัวเองบอบช้ำ

กับการที่มีคนเข้ามาแล้วจากไปเรื่อยๆเพราะสถานะที่ไม่มั่นคงแบบนี้หรอกค่ะ

การเป็นกิ๊ก เรารู้กฎของมันว่า ไม่จำเป็นต้องรักกัน แต่ธรรมชาติของผู้หญิง เมื่อเรารู้สึกดีกับใคร

เวลาจะสร้างความผูกพันทำให้ใจเราไปเป็นของเขาไม่รู้ตัวค่ะ เราเลยรู้สึกว่าโชคดีที่อยู่ไม่นานก็ออกมาทันค่ะ

ไม่งั้นล่ะก็อาจจะเจ็บกว่านี้แล้ว

'เราเป็นผู้หญิงมีศักดิ์ศรีต้องรู้จักเลือกที่สิ่งที่ดีให้กับตัวเองนะคะ '

อย่าปล่อยให้ตัณหาพาเราไปหาสิ่งที่เราคิดว่าขาด

เพราะถ้าคุณเกิดลุ่มหลงจนไม่รู้ตัว คุณอาจจะต้องจมปักอยู่กับความทุกข์และความผิด

ที่เรียกได้ว่า 'พลาด' เองไปตลอดชีวิตก็ได้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นที่เข้ามาโพส อาจจะเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เราทำ

แต่เราหวังว่าเรื่องราวของเราจะช่วยให้ผู้หญิงหลายๆคนคิดได้ค่ะ 

ผู้หญิงคนนี้ผิดไปแล้วในฐานะที่ทรยศเพศเดียวกัน 

ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวของเรามาจนถึงบรรทัดนี้ค่ะ :"))