ปี 2022 แห่งความสุดของชีวิตที่สอนให้รู้ว่าต้องใจดีกับตัวเองให้มาก ๆ รักตัวเองให้เยอะ ๆ มีสติ และไม่อวดเก่งไปหาหมอซะ! (:

สวัสดีค่ะทุกคน (:

         ฤกษ์งามยามดีสำหรับการเล่าถึงชีวิตของลูกไม้ในปี 2022 ที่ผ่านมาและกำลังจะผ่านไปในไม่กี่วันนี้ที่มาครบทุกรสชาติของชีวิต สุข เศร้า เหงา เซง ผสมปนเปกันไปตลอดทั้งปีค่ะ เป้าหมายในปีนี้ของลูกไม้คือ ขอแค่ตัวเองไม่เป็นอะไร ไม่ไปมีเรื่องกับใคร พยายามที่จะอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ค่ะ รวมไปถึงเป้าหมายในปีหน้าของลูกไม้ก็ขอประมาณนี้เลยค่ะ และลูกไม้ขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการสำหรับการทำความรู้จักกันเพิ่มขึ้นก่อนนะคะ

         สวัสดีค่ะทุกคน เราชื่อลูกไม้นะคะ ที่ใครได้ยินชื่อเล่นเป็นครั้งแรก 80 % จะบอกว่าเราเป็นผู้หญิงเรียบร้อย น่ารัก ตามที่มาของชื่อก็คือ "ผ้าลูกไม้" นั่นเองค่ะ แต่เรื่องราวต่อไปนี้ลูกไม้ขอมาเล่าถึงประสบการณ์ มุมมอง และความคิดที่ผ่านมาในปี 2022 อาจจะไม่เรียบร้อย น่ารัก เท่าที่ควรนะคะ ภาษาที่ใช้เป็นคำพูดแบบเพื่อนกับเพื่อนคุยกัันนะคะ

          ลูกไม้ อายุ 27 ปี ตอนนี้กำลังเรียนปริญญาโทและยังไม่ได้ทำงานค่ะ แอบงงตัวเองเหมือนกันอายุขนาดนี้หนูยังไม่ได้ทำงานจริงจังอีกลูก แต่ก็คิดจนเลิกคิดไปแล้วกับคำถามนี้ เพราะในปีนี้มีอะไรให้ ปสด. อีกเพี๊ยบจนไม่มีเวลาไหนไม่ไปนั่นร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำเลยค่ะ... กระทู้นี้ส่วนใหญ่จะเล่าถึงประสบการณ์ช่วงครึ่งปีหลังเป็นส่วนใหญ่นะคะ สำหรับครึ่งปีแรกของเรานั้นยังรู้สึกว่าชีวิตอยู่ในเส้นตรง ไม่มีอะไรหวือหวามาก แต่มาครึ่งปีหลังรู้เรื่องเลย อารมณ์มองบนแล้วยิ้มมุมปากแบบสงครามประสาท จนแฟนทักว่าสายตาเธอมันร้ายเหมือนกันนะเนี่ย ตลกดีค่ะ  (:

           ชีวิตในช่วงครึ่งปีหลังของลูกไม้จะเป็นช่วงที่ต้องมีการฝึกปฏิบัติงานภาคสนามเป็นเวลาทั้งหมด 6 เดือน ตามหลักสูตรกำหนดไว้ และเนื่องจากยังไม่มีที่ทำงานนั้นเราก็ได้ไปฝึกที่ที่ถือว่าแปลกใหม่สำหรับเราเลย เพราะเพื่อนที่ทำงานประจำกันอยู่แล้วนั้นก็จะฝึกที่ทำงานของตัวเอง ความฮาจึงบังเกิดกับฉันทันที...

          อารมณ์ผู้หญิงอายุ 27 เข้าไปฝึกงานในหน่วยงานใหญ่ที่ไม่มีใครรู้จัก และมั่นใจได้เลยว่าฝึกงานครบ 6 เดือนแล้วนั้น ก็ยังไม่มีใครรู้จักแน่นอน เพราะเราเข้ากับใครไม่ได้ :) คนที่เราสนิทใจที่สุดก็คือพี่รักษาความปลอดภัยกับป้าแม่บ้านที่จะพูดคุย ทักทายกันตลอดที่เป็นสิ่งให้อยากเข้าไปฝึกงานเป็นอันลับต้นเลยค่ะ (:

            และไม่อยากให้กระทู้นี้เป็นกระทู้ของสาวน้อยซินเดอเรลล่าประสบการณ์และความเป็นเราจึงเกิดขึ้น ออกมาเป็นสิ่งที่คอยเตือนสติเราอยู่ตลอด (:

•  ทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิตเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แต่เราต้องปรับตัวและอยู่ร่วมกันกับสิ่งนั้นไปให้ได้  

• เลิกหาข้อสงสัยว่าทำไมใครถึงดูไม่ชอบเรา ถ้าใครเค้าไม่ชอบก็คือไม่ชอบบางครั้งมันอาจจะไม่มีเหตุผลอะไรก็ได้ (ข้อนี้พึ่งมาคิดได้กับตัวเองไม่นานนี้เลยค่ะ) เพราะก่อนหน้านี้เป็นคนที่ค่อนข้างคิดมากแบบกอ.ไก่ล้านตัวไปเลย คิดไปทั่ว หาเหตุผลไปทั่ว ทำไมเค้าถึงดูไม่ชอบเรา เราทำอะไรไม่ดีรึเปล่า เราแย่ไหม ประสบการณ์ได้สอนเราว่า เราควรใจดีกับตัวเองเยอะ ๆ รักตัวเองให้มาก ๆ เลิกหาเหตุผลความชอบหรือไม่ชอบของใคร ชีวิตเป็นของเราไม่ใช่ของคนอื่น

• ความเป็นตัวเองที่เราคิดว่าเป็นสิ่งถูกต้องในบางสถานการณ์เราไม่ต้องเอาความเป็นตัวเองนี้เข้าไปใส่กับมันก็ได้ เก็บความเป็นเราไปใช้ในสถานที่เซฟโซนหรือกับคนที่เซฟใจเรานั้นเป็นอะไรที่รู้สึกดีกว่ามาก ๆ อย่างส่วนตัวเลยจะเป็นคนตรง ๆ ไม่ยอมคน มีอะไรสีหน้าจะไปก่อน โดยเฉพาะสายตา (เสียงเดียวกันกับคนใกล้ตัวบอกมานะคะ) ให้ทำตัวเบลอ ๆ ลอย ๆ ไป ฉันไม่ยุ่ง ฉันไม่สนใจ อย่าคิดว่าจะยั่วอารมณ์ฉันได้แม้ในใจอยากจัดชักยกแต่ฮึ้บไว้ลูก ฮึ้บไว้... หรือฝึกสติ อารมณ์ รู้สึกว่าเป็นคนควบคุมสติ ควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีมากขึ้นโดยเฉพาะช่วงฝึกงานค่ะ

• การมีเพื่อนหรือไม่มีเพื่อนในตอนนี้ไม่สำคัญอะไรกับเราแล้ว ยิ่งเป็นความรู้จักที่เข้ามาเร็ว ไปเร็ว เพราะเราไม่รู้ว่าเค้าเข้ามาเพราะอะไร บางครั้งให้ใจเค้าไปเต็ม 100 แต่ที่ได้กลับมาคือกุมขมับแล้วหละก็ "ฉันขออยู่คนเดียว" อยู่ในสถานที่นี้คนเดียวก็ได้ "ไม่ต้องมีใคร" 

•  การเข้าไปโดยที่เราอาจจะไม่ค่อยได้เรียนรู้อะไรหรือได้อะไรกลับมานั้นแต่สิ่งหนึ่งที่ลูกไม้คิดไว้เสมอว่า เราตั้งใจอกจากบ้าน ขึ้นรถ ไปฝึกงานสิ่งเหล่านี้เป็นอะไรที่เราภูมิใจในตัวเองที่สุดแล้ว "ไม่มีใครรู้แต่เรารู้ตัวเองดีว่าเราตั้งใจแล้ว"

• และเมื่อโอกาสมาถึงเราจะมีคนที่รับเราได้แม้จะเป็นช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เพียง 1 เดือนก่อนฝึกงานเสร็จนั้น แต่เรารู้สึกดีกับทุกคนมาก อารมณ์เป็นคนตรง ๆ เหมือนกัน เเม้ทุกคนจะเป็นผู้ชายหมดแต่เรื่องเพศมันไม่เกี่ยวอะไรกับความสนิทใจเลย ไม่รู้จะอธิบายยังไง ฉันรักพวกเค้ามากและทุกคนจะอยู้ใความทรงจำตลอดไป ขอบคุณที่ซัพพอร์ตหนูนะคะ เพื่อน พี่ ที่ไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน ไปเล่นด้วยกัน 4-5 คน ที่ความรู้สึกดีและความสนุกเหมือนอยู่ด้วยกันยกทีมฟุตบอล

 

          โดยรวมเป็นสิ่งที่เราได้เรียนรุู้ภายในปีนี้คร่าว ๆ เลยอยากจะมารีวิวชีวิตตอนฝึกปฏิบัติภาคสนามของตัวเองค่ะ ก่อนที่จะเป็นการบ่นเยอะไปมากกว่านี้ เรื่องต่อไปที่ลูกไม้อยากจะพูดถึงก็คือ "สุขภาพ" นั่นเองค่ะ (: เรื่องนี้เป็นอะไรที่ปีนี้สำหรับตัวเองถือว่าติดลบไปเลยค่ะ เหมือนไปเที่ยวโรงพยาบาลทุกอาทิตย์ ไม่สบายไปหมด ติดโควิคบวกโรคประจำตัวเเล้วด้วยไม่ไหวมาก ๆ แล้วก็มีแวปหนึ่งในหัวตัวเองว่า ฉันอยากมีแฟนเป็นหมอ... แต่ก็คิดเอาฮาเท่านั้นค่ะ เรื่องสุขภาพเป็นเรื่องสำคัญมาก เราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ถ้าทุกอย่างเป็นไปแล้ว สิ่งที่เราทำได้คือปรับตัวอยู่กับมัน ไม่ให้มันเเย่ไปมากกว่านี้ บอกรักตัวเองวันละล้านรอบไปเลย รักนะลูกไม้ เก่งที่สุดเลยไอดื้อ :P

• ดูแลสุขภาพของตัวเอง ออกกำลังกาย ดื่มน้ำ ส่วนตัวลูกไม้ออกกำลังกาย 2-3 ครั้งต่อสัปดาห์ค่ะ ไปตีแบดบ้าง เปิดออกตามใน  Youtube  บ้าง แต่มีช่วงฝึกงานหลัง ๆ ยุ่งไปหมดไม่ค่อยได้ออกเท่าไหร่ค่ะ ช่วงที่ไม่ได้ออกก็ควบคุมอาหารเอา ไม่ถึงขนาดเคร่งครัด แค่อาหารติดมันก็เอามันออกแค่นั้นค่ะ (:

• อย่าคิดว่าตัวเองทนไหว ควรไปหาหมอค่ะ ในปีนี้มีเรื่องพีคมากอีกเรื่องคือเราไม่สบาย ตัวร้อนก็คิดว่าเราเก่งทนไหว ลองวัดอุณหภูมิที่บ้านได้ 38 39 ก็ว่าเยอะแล้ว ไปโรงพยาบาลปาไป 40 แล้วโรคประจำตัวเป็นลมชัก แม่กับแฟนนี่เป็นห่วงกันมาก กลัวชัก ผ่านเรื่องนี้ไปคือฉันจะไปโรงพยาบาลทุกครั้ง ไม่อวดเก่งแล้วค่ะ 

          ปีนี้เป็นปีที่รู้สึกแย่มากกว่ารู้สึกดี แต่เมื่อเรื่องราวต่าง ๆ ผ่านไปเรากลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ไม่ว่าทุกอย่างจะมาแบบไหนแต่ฉันจะสู้กลับ เอาสิ่!

         บ้านจีบันก็เป็นอีกที่เซฟใจของเรามาก เราเหมือนเป็นตัวเอง มีตัวเองในนี้มากกว่าชีวิตจริงและสุดท้ายขอให้ลูกไม้และทุกคนผ่านปี 2022 นี้กันไปอย่างเรียนรู้ มีสติ และพร้อมกับชีวิตในปี 2023 กันต่อไป ไม่ว่าชีวิตจะมาในรูปแบบไหนลูกไม้รออ่านรีวิวปีถัดไปของทุกคนนะคะ :)

                                                                               รัก 

                                                                              ลูกไม้