พ.ศ.นี้มีไม้ขัดหม้ออีกแล้ว....ฮือๆๆ
ย่ารี จริงๆ 22 6
สมัยย่าเป็นเด็กชั้นป3 -4 สมัยนั้นมีการละเล่นที่สนุกสนานที่พวกย่าชอบมาก พอตอนโตแล้วถึงได้รู้ว่าการเล่นนี้มีประโยชน์ต่อผู้เล่นมากมาย เพราะคนเล่นได้ออกกำลังครบทุกด้าน เพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ได้ใช้ความคิดว่าจะคิดวิธีการการเล่นอย่างไรให้ได้ชัยชนะมา ด้านการออกเสียงต้องออกเสียงให้ได้นานที่สุดเป็นการบริหารปอด พัฒนาการทักษะด้านการคิดการตัดสินใจ และที่สำคัญที่สุด เป็นการละลายพฤติกรรมของเด็ก ให้ยอมรับข้อตกลงในการเล่น และยอมรับในสมาชิกที่เป็นฝ่ายเดียวกัน เพิ่มความสนิทสนมกัน ในบางครั้ง เราจะได้สมาชิกที่ไม่ค่อยชอบ เช่น ตัวเล็กเสียงค่อย เป็นต้น แต่เราก็ต้องยอมรับตามข้อตกลงของสมาชิก จากการแบ่งกลุ่มโดยการเป่ายิ้งฉุบ
ในการเล่น เราจะเล่นรวมกันทั้งผู้หญิงและผู้ชาย โดยการแบ่งเป็น2ฝ่าย เป็นชายและหญิงรวมกัน โดยการเป่ายิ้งฉุบ (ที่ทุกคนคงรู้จักดี)ส่วนใหญ่พวกย่าจะเล่นฝ่ายละ 5 คนโดยข้างหนึ่งจะมีผู้ชาย2 คนผู้หญิง 3 คน เรามักจะให้มีเด็กผู้ชายน้อยกว่าผู้หญิงเสมอ( เพราะเราเป็นเสียงข้างมาก เด็กผู้ชายไม่กล้าหือ)
เวลาเล่น เราแบ่งผู้เล่นเป็นสองฝ่าย เล่นบนลานดินกว้างๆ ใช้ไม้ขีดเส้นแดนบนดินตรงกลาง และกติกาที่สำคัญคือเวลาเล่นเราจะเลือกเล่นแบบออกเสียง หรือแบบไม่ออกเสียง(ซึ่งเรียกว่า”อี่ใบ้”ก็ได้ ซึ่งผู้เล่นจะเลือกได้เวลาเราเป็นฝ่ายบุกว่าจะเล่นอี่ใบ้ หรืออี่เสียง) ตัวแทนฝ่ายที่รุกจะต้องส่งเสียง “อี่” ไม่ให้ขาดเสียง และคนที่เลือกเล่นตี่ใบ้ก็จะพยายามไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามเห็นฟัน (ส่งเสียงอี่ โดยออกเสียงเป็นอืมในคอด้วย) ถ้าเห็นฟันเมื่อไรฝ่ายใบ้ก็จะแพ้จ้า และทั้งสองแบบจะต้องพยายามแตะตัวคนใดคนหนึ่ง แล้ววิ่งกลับไป ถ้ากลับไม่ทันหมดเสียงก่อนเราก็จะถูกจับเป็นเชลย ส่วนคนที่เราแตะได้ และเรากลับมาทันเราก็จะได้เค้ามาเป็นเชลยของเรา และจับเชลยนั้นมาอยู่ด้านหลังสุดของฝ่ายเรา และฝ่ายตรงกันข้ามจะอี่เข้ามาเพื่อช่วยเหลือเพื่อนให้กลับไปให้ได้ โดยแตะมือเช่นกัน หากฝ่ายใดโดนจับเป็นเชลยหมดก็จะเป็นฝ่ายแพ้ ไป
เป็นการเล่นที่สนุกสนานมากเวลาเล่น เราจะเล่นกันตอนเลิกเรียน เมื่อเวลาย่าเป็นฝ่ายบุก ย่าจะเลือกเล่นอี่เสียง เมื่อย่าเข้าไปในแดนของฝ่ายตรงข้าม ฝ่ายตรงข้ามจะเข้ามารุมล้อมตัวย่า โดยการดึงแขน ดึงเสื้อ ย่าก็จะสะบัด ฟัดเหวี่ยง (ย่าเป็นคนตัวใหญ่กว่าคนอื่นๆ) นี่แหละทำให้เมื่อกลับถึงบ้านโดนตีอีกค่า ทำไมเหรอคะ เพราะการสะบัด ฟัดเหวี่ยงตอนกำลังสนุกเต็มคาราเบลทำให้กระดุมเสื้อขาด กระเป๋าเสื้อฉีกห้อยเลย โดยที่ย่าก็ไม่รู้ตัว มารู้อีกทีตอนนี้แหละ ตอนเจอไม่ขัดหม้อข้าวอันเดิม อยากเอาไม้ขัดหม้อข้าวไปซ่อนพ่อเหลือเกิ๊น แต่ไม่กล้า 555
สมัยนั้นเรียกอี่จับนะคะ ต่อๆมาเค้าเรียกว่า "ตี่จับ" อันเดียวกันค่า
ในการเล่น เราจะเล่นรวมกันทั้งผู้หญิงและผู้ชาย โดยการแบ่งเป็น2ฝ่าย เป็นชายและหญิงรวมกัน โดยการเป่ายิ้งฉุบ (ที่ทุกคนคงรู้จักดี)ส่วนใหญ่พวกย่าจะเล่นฝ่ายละ 5 คนโดยข้างหนึ่งจะมีผู้ชาย2 คนผู้หญิง 3 คน เรามักจะให้มีเด็กผู้ชายน้อยกว่าผู้หญิงเสมอ( เพราะเราเป็นเสียงข้างมาก เด็กผู้ชายไม่กล้าหือ)
เวลาเล่น เราแบ่งผู้เล่นเป็นสองฝ่าย เล่นบนลานดินกว้างๆ ใช้ไม้ขีดเส้นแดนบนดินตรงกลาง และกติกาที่สำคัญคือเวลาเล่นเราจะเลือกเล่นแบบออกเสียง หรือแบบไม่ออกเสียง(ซึ่งเรียกว่า”อี่ใบ้”ก็ได้ ซึ่งผู้เล่นจะเลือกได้เวลาเราเป็นฝ่ายบุกว่าจะเล่นอี่ใบ้ หรืออี่เสียง) ตัวแทนฝ่ายที่รุกจะต้องส่งเสียง “อี่” ไม่ให้ขาดเสียง และคนที่เลือกเล่นตี่ใบ้ก็จะพยายามไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามเห็นฟัน (ส่งเสียงอี่ โดยออกเสียงเป็นอืมในคอด้วย) ถ้าเห็นฟันเมื่อไรฝ่ายใบ้ก็จะแพ้จ้า และทั้งสองแบบจะต้องพยายามแตะตัวคนใดคนหนึ่ง แล้ววิ่งกลับไป ถ้ากลับไม่ทันหมดเสียงก่อนเราก็จะถูกจับเป็นเชลย ส่วนคนที่เราแตะได้ และเรากลับมาทันเราก็จะได้เค้ามาเป็นเชลยของเรา และจับเชลยนั้นมาอยู่ด้านหลังสุดของฝ่ายเรา และฝ่ายตรงกันข้ามจะอี่เข้ามาเพื่อช่วยเหลือเพื่อนให้กลับไปให้ได้ โดยแตะมือเช่นกัน หากฝ่ายใดโดนจับเป็นเชลยหมดก็จะเป็นฝ่ายแพ้ ไป
เป็นการเล่นที่สนุกสนานมากเวลาเล่น เราจะเล่นกันตอนเลิกเรียน เมื่อเวลาย่าเป็นฝ่ายบุก ย่าจะเลือกเล่นอี่เสียง เมื่อย่าเข้าไปในแดนของฝ่ายตรงข้าม ฝ่ายตรงข้ามจะเข้ามารุมล้อมตัวย่า โดยการดึงแขน ดึงเสื้อ ย่าก็จะสะบัด ฟัดเหวี่ยง (ย่าเป็นคนตัวใหญ่กว่าคนอื่นๆ) นี่แหละทำให้เมื่อกลับถึงบ้านโดนตีอีกค่า ทำไมเหรอคะ เพราะการสะบัด ฟัดเหวี่ยงตอนกำลังสนุกเต็มคาราเบลทำให้กระดุมเสื้อขาด กระเป๋าเสื้อฉีกห้อยเลย โดยที่ย่าก็ไม่รู้ตัว มารู้อีกทีตอนนี้แหละ ตอนเจอไม่ขัดหม้อข้าวอันเดิม อยากเอาไม้ขัดหม้อข้าวไปซ่อนพ่อเหลือเกิ๊น แต่ไม่กล้า 555
สมัยนั้นเรียกอี่จับนะคะ ต่อๆมาเค้าเรียกว่า "ตี่จับ" อันเดียวกันค่า
