[แค่อยากแบ่งปัน]เงินไม่กี่ร้อยบาท มีค่ามากนะคะ . . .

          ในขณะที่ใครหลายๆ คนกินอิ่ม นอนหลับอยู่ในบ้านที่แสนสบาย ใช้เงินฟุ่มเฟือยเต็มสูบไม่มีจำกัด อยากได้อะไรซื้อ อยากกินอะไรกิน ทิ้งๆ ขว้างๆ บ้างตามประสาคนเหลือกินเหลือใช้ แต่ในอีกมุมหนึ่ง...กลับมีคนที่ยอมเดินด้วยเท้า จากจังหวัดอุบลราชธานี ไปยังจังหวัดอยุธยา ด้วยระยะทางไกลมากว่า 600 กิโลเมตร เพียงเพื่อเงินวันละ 20 บาท

          วันนี้ผมมีเรื่องมาเล่า (แต่คงเล่าผิดที่) ถึงแม้ไม่ได้เจอกับตัวเอง แต่ว่าก็เกิดกับคนใกล้ตัวของผมเอง และมันเป็นเรื่องจริง...เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม พี่ชายผมกับครอบครัว ขับรถพาลูกไปเที่ยวที่อยุธยา ระหว่างทางก็เห็นชายแก่คนหนึ่ง เดินอยู่ข้างถนน แบกถุงปุ๋ยเดินอยู่ กลางแดดกลางวันร้อนๆ ยามบ่าย พี่ผมก็จอดรถถาม ว่า "ตาจะไปไหน" ... หลังจากพูดคุยคร่าวๆ ก็ได้ชวนแกขึ้นรถ จะพาไปส่งทางข้างหน้าอีกนิด ระหว่าง ที่แกขึ้นรถ พี่สะใภ้ ผมก็ได้ถามแก... แล้วได้ทราบคร่าวๆ ว่า

          พี่สะใภ้ : ตาจะไปไหนเนี่ย ตามาจากไหน ทำไมมาเดินอยู่แถวนี้ ไปหาใครล่ะ

          ตา : อ่อ ตาไม่มีญาติหรอก ตา จะไปอยุธยาน่ะ มีคนบอกว่าที่ยุดยามีวัวเยอะ ตาจะไปรับจ้างเลี้ยงวัวสักหน่อย 

          พี่สะใภ้ : อ้าว แล้วตามาจากไหนล่ะ

          ตา :ตามาจากอุบล -*- ตาเดินมา ตาไม่มีเงินขึ้นรถ 

          พี่สะใภ้ :โห!!! เดินมาจากอุบล มาอยุธยาเนี่ยนะ 


          หลังจากคุยกันเลยทราบว่า . . . ตาแกอายุ 76 ปี ไม่มีบ้าน ไม่มีครอบครัว แกอาศัยอยู่วัด ขอข้าววัดกิน มีลูก 2 คน ชาย-หญิง แต่ว่าแยกย้ายไปมีครอบครัวกันหมดแล้ว แล้วก็ไม่เคยกลับมาหาเป็นสิบๆ ปีแล้วด้วย ตาแกบอกว่า ขนาดแม่มันตาย ทุกวันนี้มันยังไม่รู้เลย . . . เอ่อ แล้วช่างเศร้าใจ

          ตาแกออกเดิน มาตั้งแต่ช่วง หลังสงกรานต์ จะมาอยุธยา ตามคนบอกเล่า ไม่รู้แกได้ยินใครมา (แต่อยุธยามีวัวเยอะจริงๆนะครับ ผมเคยเห็น) ด้วยความที่ไม่มีเงิน จึงตัดสินใจเดินมา 

          จากที่ได้เห็น ท่าทางแกเพลียมาก เวลาคุยก็ดูสั่นๆ นิดๆ เนื้อตัวค่อนข้างเลอะ และมีรอยยุงกัดเยอะแยะ เพราะแกนอนข้างถนน นอนศาลา เงินก็มีติดตัวแค่... แกควักให้ดู มีเหรียญ 5 บาท ใหม่ๆ 1 เหรียญ กับเหรียญบาท สภาพเก่าๆ เก็บจนเหลือง-ดำ นับรวมแล้วมี 15 บาท แล้วก็ได้มัน-เผือกต้มมาถุงหนึ่ง ที่ก่อนหน้านี้แม่ค้าขายของอยู่ริมทางได้ให้แกด้วยความสงสาร ตาแกบอก เขาใจดี เขาให้โดยไม่คิดเงิน 

          (ดวง)ตาแก ก็ดูไม่ค่อยชัดด้วย เหมือนจะเป็นต้อตามอายุ 

          มีน้ำใส่ขวดโพลาลิสต์ ขวด 5 บาทเก่าๆ แต่น้ำในขวด ขุ่นๆ ดำๆ แกหยิบขึ้นมาดื่ม พี่ผมก็ตกใจ หาน้ำในรถให้ไม่ทัน มัวแต่อึ้ง บวกกับตอนนั้น ไม่มีน้ำอยู่ในรถด้วย 

          ตาแกเดิน แบกลาก-สะพาย ถุงปุ๋ย ที่ทำออกมาเหมือนถุงย่าม เดาว่าน่าจะเป็นถุงเสื้อผ้า อีกมือข้างหนึ่ง แกถือ ห่อถุงเถ้ากระดูกเมีย (โอยยยยย... ไม่ไหวแล้วยิ่งเห็นยิ่งสงสาร)

          รู้ไหมครับ ว่าค่าจ้างที่แกได้ยินว่า พอจะมีงานให้แกทำ ได้วันละเท่าไร . . . วันละ 20 บาทครับ แลกกับการเดินมาจากอุบลฯ ด้วยร่างกายของคน อายุ 76 ปี

          พี่ผมได้ให้ร่มแกไป คันนึงที่มีอยู่ในรถ ไม่รู้ว่าจะใช้เป็นรึเปล่า ลืมสอนวิธีใช้ไปด้วย มาเป็นห่วงอีกทีหลัง กับเงินสดที่มีติดตัวได้ให้ไปแค่ 190 บาท แกดีใจมากครับ ดีใจอะไรรู้ไหม แกดีใจที่แกได้ร่มครับ แกยิ้มดีใจ ลูบๆ คลำๆ ร่มคันนั้น แกชอบมันมากกก รอยยิ้มเต็มใบหน้า หน้าตาแกดีใจมากกกก 

          นี่แค่ฟังขนลุกเลยครับ . . . แล้วถ้าผมอยู่ในเหตุการณ์นั้น ผมกลัวและก็หวั่นว่า ผมคงร้องไห้ไปแล้ว . . .

          พอส่งแก ลงรถ พี่ผมก็มาคุยกันต่อว่า ที่แกเดินมาเพราะแกคงอยากทำงานหาเลี้ยงเอง แกคงไม่อยากจะขออาศัยวัดกิน มีมือมีเท้าก็อยากทำให้เกิดประโยชน์ นี่ความคิดของพวกเราที่คุยกันนะ

          เดินจาก อุบล - มาอยุธยา ถ้าเป็นคนสมัยก่อน รุ่นคุณตา ของเรา เขาเดินกันจริงๆนะครับ เดินกันเป็น อาทิตย์ เป็นเดือนๆ ข้ามจังหวัดเนี่ย ไม่ใช่เรื่องแปลก ตาของผม ที่เสียไปแล้ว ท่านเคยเล่าให้ฟัง ว่าแกก็เดินเหมือนกัน เพียงแต่ผมไม่เคยคิดว่า ผ่านมาจนสมัยนี้แล้ว. . . . . มีรถ มีการเดินทางทันสมัย แต่ยังมี ชายแก่ อายุขนาดนี้ ต้องเดินอยู่อีก ด้วยความจน ด้วยความที่แกไม่มีเงิน ไม่มีบ้าน . . . มันช่างน่าเศร้านะครับ สงสารจัง . . . 

          ที่เล่ามาทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อเย็นของวันที่ 31 พฤษภาคมนะครับ ไม่ใช่เรื่องแต่งขึ้น ไม่ใช่เรื่องตามฟอเวิร์ดเมล์ทั่วไป ที่เอามาเล่าแค่อยากจะบอกว่า เราโชคดีมาก โชคดีเหลือเกิน ที่มีกินมีใช้ เกิดมาไม่ลำบาก มีพ่อแม่ มีเงินให้ใช้ ต่อไปนี้เราต้องรู้จักใช้เงินนะครับ รู้จักเพียงพอ ทำอะไรคิดก่อนบ้าง ว่าเงินไม่กี่ร้อยบาท มันทำอะไรได้เยอะแยะ ถ้าตาคนนั้น แกมีเงิน สัก 500 บาท(ประมาณ)นะ ผมว่าแกคงไม่ต้องเดินแล้วล่ะครับ แกคงนั่งรถทัวร์ จากอุบล - เข้ากรุงเทพ - แล้วไปอยุธยาได้แล้ว หรือไม่ก็ไปทำอย่างอื่นแทน ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ แต่นี่เพราะแกไม่มีทางเลือก เรื่องมันก็เลยน่าเศร้าแบบนี้ครับ

เคคิต จาก  pantip https://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7921275/A7921275.html