สังคม สมัยนี้ กับคำว่าขอบคุณ

เคยลุกให้ป้าอ้วนๆนั่งบนรถเมล์ค่ะ นอกจากเค้าจะไม่นั่งแล้วยังมองหน้าเราแบบเหยียดหยามสุดๆ เหมือนเราเป็นแมลงสาปตัวนึงเลยค่ะ
ปกติเราเป็นคนติดคำว่าของคุณค่ะ ขอบคุณทุกที่ทุกเวลา ขนาดไปซื้อของเค้ายังไปขอบคุณเค้าซะงั้น ยามเปิดประตูห้างก็ขอบคุณเค้าค่ะ แต่มีน้อยมากนะคะที่เวลาเราขอบคุณใครแล้วเค้าจะตอบรับว่า ค่ะ ครับ เหมือนกับเราประหลาดอ่ะค่ะ ว่าจะขอบคุณทำไม

ส่วนเรื่องของคนกรุง คนบ้านนอกนะคะ
มีความคิดว่าคนกรุงแท้ๆที่อยู่มาตั้งแต่เกิดน่ะค่ะ เค้าจะมารยาทดีมากค่ะ
ส่วนคนที่ไม่ใช่กรุงแท้ที่มาจากต่างจังหวัดเค้าจะเชิดๆ ทำอะไรไม่รู้กาลเทศะเท่าไรค่ะ
อันนี้เป็นประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ

เคยค่ะ ไปเดินแพรตตินั่มกันเพื่อน อยู่ชั้นอาหาร ก็กำลังยืนมองๆดูอาหารกันอยู่ อยู่ดีๆมีผู้หญิงคนนึงเดินมาชนอย่างจังเลยค่ะ แถมพอเดินไปแล้วยังทำเสียง "จิ๊" ประมาณว่ารำคาญด้วย ไอ้เรากะเพื่อนยืนเอ๋อเลย จริงๆถ้าเดินไปไม่ได้ก็แค่พูดว่า "ขอทางหน่อยนะคะ" ก็ได้แล้ว แต่นี้เดินแล้วอารมณ์เสียใส่อีก
อีกครั้งนึง วันเดียวกันที่เดิมเลยค่ะ เพื่อนเรามันซื้อไอติมมากิน แล้วก็เดินดูของไปเรื่อยๆ ปรากฏพอไปตรงหน้าเสื้อร้านนึงมันดันทำไอติมหกค่ะ มันถามเรา เอาไงดี ไอ้เราก็อึ้งๆอยู่ พอดีเจ้าของร้านเดินมาเพื่อนเรามันเลยบอกว่าทำไอติมหก (มันกระเด็นไปโดนตรงหน้าพื้นร้านเค้าเล็กน้อยอ่ะค่ะ) เจ้าของร้านก็ถามว่ามีทิชชู่ไหม? (ผู้ชายนะคะ) เราก็กำลังหยิบทิชชู่ออกมาพอดี แล้วก็เลนนั่งยองๆเช็ดไอติม ตอนที่กำลังเช็ดอยู่เจ้าของร้านมองด้วยอารมณ์ที่แบบว่า ......หางตาเลยอ่ะค่ะ แล้วก็ชี้ไปอีกจุดนึงแล้วบอกว่า "ตรงนี้ด้วยน้อง" พอเช็ดเสร็จเราก็หันไป "ขอโทษนะคะ" แล้วเดินออกมา คุยๆกับเพื่อน คือความรู้สึกเดียวกันเลยค่ะ เพราะตอนแรกคิดว่าถ้าบอกเค้า เค้าน่าจะบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เช็ดเอง (จริงๆแล้วเป็นความผิดของพวกเราแต่ยังคาดหวังอยู่นิดๆว่าเค้าจะบอกว่าไม่เป็นไร) แต่เสียความรู้สึกมากๆตรงที่เค้าชี้นิ้วไปให้เช็ดอีกที่นี่แหละค่ะ หน้าตาเจ้าของร้านแบบ...แม่เจ้า คือก็น่าจะรู้ว่าเราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ใครจะไปอยากนั่งเช็ดพื้นที่แพรตตินั่ม คนเดินกันเต็มขนาดนั้น ยังพูดกับเพื่อนอยู่เลยรู้งี้เดินหนีไปซะก็ดี ไม่บอกหรอก 5555
แต่ก็มีคนดีๆที่มีน้ำใจนะคะ วันนั้นแม่เราจอดรถเข้าซองที่ที่จอดรถตรงBTSหมอชิต แล้วคันข้างหน้าที่จอดขวางมันเข็นออกไปไม่ได้ อยู่ดีๆมีผู้ชายคนนึงเดินมา ไอ้เราก็คิดว่าคนเป็นเจ้าของรถคันใดคันนึง ปรากฏว่าเขามาช่วยเข็นค่ะ เข็นๆกันไปได้พักใหญ่จนรถพอจะออกได้แล้วเขาก็เดินไป ยังคิกกับแม่ ยังมีคนแบบนี้อยู่ในโลกอีกหรอเนี่ย 555

เราก็อายุ19 แต่คิดว่าพวกคำว่า ขอบคุณ ขอโทษ เป็นสิ่งที่จำเป็นมากๆ หลังจากเห็นการณ์ที่แพรตตินั่มวันนั้นก็เลยได้ข้อสรุปกับเพื่อนว่า
คนเราต่างพ่อต่างแม่ การเลี้ยงดูก็คงไม่เหมือนกัน อย่างน้อยสุดเราก็ภูมิใจที่ยังเห็นว่าการขอบคุณ ขอโทษยังเป็นสิ่งที่สำคัญอยู่ เพราะยังไงคนที่รับคำเหล่านี้จากเราก็คงจะรู้สึกดีอยู่เหมือนกัน

ของเราเจอเหตุการณ์ซ้ำหนัก เก็บตังค์ให้เด็กนักเรียนทำหล่อนไว้น้องเค้าก็ยิ้ม ๆ และกล่าวว่า "ขอบใจ" เราออกอาการ เหวอ!!!!! เด็กสมัยยนี้ใช้ภาษาไทยได้วิบัติขนาดนี้เลยหรือ

เซ็งค่ะ บางทีสังคมสมัยใหม่ อาจทำให้หลายๆคนหลงลืมสิ่งที่ดีงามของไทยไปหลายๆอย่าง

ทุกวันนี้ เราได้ยินคำว่า ขอบคุณ หรือ Thank you จากคนต่างชาติที่อาศัยในบ้านเรามากกว่าคนไทยด้วยกันเอาซะอีก เฮ้อออ

ทุกวันนี้ทำดี คิดบวกพอแล้วค่ะ เรื่องคำขอบคุณ ยากแท้หาได้ในสังคมปัจจุบัน

เหมียวไม่ได้ว่านะคะ เวลาไปกทม.อ่ะ เคยหลายครั้งเหมือนกัน เหตุการณ์ที่เราช่วยอะไรเค้า
แต่ไม่มีคำว่าขอโทษหรือยิ้มให้แม้แต่น้อย ป๊าบอกคนกรุงก็งี้แหละ เฉยชาอ่ะ
แต่ที่จันท์ก็มีนะ แต่น้อยมาก ส่วนใหญ่ก็จะยิ้มแล้วก็ขอบคุณกันอ่ะค่ะ
ขนาดอยู่กับเพื่อนในกลุ่ม เวลาเค้าช่วยอะไรเรา เหมียวก็จะขอบคุณนะ ในกลุ่มชอบพูดกันอ่ะค่ะ
ขอบคุณและขอโทษกันตลอด เหมียวว่าเป็นอะไรที่ดีมากเลย คนฟังก็ชื่นใจเนอะ