พาล่องเรือแม่น้ำปาย เที่ยวชมหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาว

สวัสดีค่ะสาวๆ จีบันคนสวยทุกคน
วันนี้ก็เช่นเคยเรายังไม่ไปไหน ยังวนเวียนแถว จังหวัดแม่ฮ่องสอน
ก็ที่เที่ยวเค้าเยอะเกินจนไม่รู้จะไปที่ไหนก่อนดี5555

เบื่อขึ้นเขากันแล้ว ขอแวะแบบสบายๆนั่งเรือกันบ้าง
พาร่างกายไปล่องเรือชมธรรมชาติกันสักนิดดีกว่า
มาเหนือต้องมาชมวิถีชีวิตหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาว
ถ้าใครไม่มาถือว่า มาไม่ถึงจังหวัดแม่ฮ่องสอนนะจ๊ะ

แอนมาถึง " ท่าเรือบ้านห้วยเดื่อ " ก็เกือบๆ จะ 16.00 น. แล้ว
ถือว่าอากาศกำลังดีเลยล่ะค่ะ อากาศไม่ร้อน และไม่เย็นจนเกินไป

พอมาถึงก็เตรียมตัวขึ้นเรือหางยาวเลยจ้า
แอบกลัวนิดๆ ด้วยความว่ายน้ำไม่เป็น
แต่พอลงเรือแล้ว ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลยฮะ
พื้นที่นั่งกว้างพอประมาณ นั่งได้สบายๆ

แต่ก่อนอื่นขอแวะข้างทางแปปนึงนะคะ
เพราะดอกไม้งามของเมืองเหนือ
เค้าชวนล่อตาล่อใจทางเรายิ่งนัก5555

บรรยากาศการล่องเรือเชิญดูได้ในคลิปนี้นะฮะ

ดอกไม้ริมข้างทางสวยมากกก
กระโดดลงจากรถมาถ่ายอย่างไว555

การได้มาอยู่ท่ามกลางธรรมชาติถือว่า . .
เราโชคดีมาก ที่ได้สัมผัสวัฒนธรรมดั่งเดิม
ของชาวพื้นเมือง และชนเผ่าต่างๆ
เพราะเราไม่รู้ว่า . . จะหายไปเมื่อไหร่

เราฐานะคนไทยควรช่วยกันอนุรักษ์ไว้
ช่วยกันเที่ยวเมืองไทยกันเถอะฮะ

ระยะเวลาที่เรา ใช้เวลาเดินทางประมาณ 20 นาที
หมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาว มี่ชนเผ่ากะเหรี่ยงหูยาว
และกะหรี่ยงคอยาว อาศัยอยู่ด้วยฮะ

มาดูประวัติความเป็นมาของหมู่บ้านกะเหรี่ยงกันสักนิด

    ปาดอง หรือที่รู้จักกันทั่วไปว่า กะเหรี่ยงคอยาว นั่นเองฮะ
เค้าเป็นกะเหรี่ยงกลุ่มหนึ่งที่อาศัยอยู่ในรัฐคะยาประเทศเมียนมาร์ (พม่า)
บริเวณที่ราบสูงตอนเหนือของแม่น้ำสาละวิน
ทิศตะวันออกของเมียนมาร์ติดชายแดนภาคเหนือของประเทศไทย
ประมาณปี พ.ศ. 2528-2529 บริษัทนำเที่ยวได้ติดต่อกับชาวกะเหรี่ยงในเขตเมียนมาร์ชื่อ ตูยีมู เพื่อนำปาดองเข้ามาอยู่ในเขตชายแดนไทยที่บ้านน้ำเพียงดิน
เพื่อให้นักท่องเที่ยวเดินทางมาเยี่ยมชมเป็นการดึงดูดนักท่องเที่ยวอีกวิธีหนึ่ง
โดยปาดองได้รับเงินค่าตอบแทนสำหรับใช้เป็นค่าใช้จ่าย

• ปัจจุบัน ปาดองส่วนหนึ่งได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านในสอย เขตอำเภอเมือง
จังหวัดแม่ฮ่องสอน ห่างจากอำเภอเมืองประมาณ 30 กิโลเมตร
เพราะบ้านน้ำเพียงดิน การคมนาคมไม่สะดวกต้องเดินทางด้วยเรือ
ใช้เวลาประมาณ 1.30 - 2 ชั่วโมง

• นอกจากปาด่องที่บ้านในสอยแล้ว ก็ยังมีปาดองอีกหมู่บ้านหนึ่ง 
คือ บ้านห้วยเสือเฒ่า อยู่ติดกับหมู่บ้านกะเหรี่ยง ห่างจากตัวจังหวัดแม่ฮ่องสอนประมาณ 10 กิโลเมตร รถยนต์เข้าถึงหมู่บ้านได้ แต่ในฤดูฝนเดินทางลำบาก
เพราะต้องข้ามลำห้วยหลายแห่ง

• ปาดองบ้านห้วยเสือเฒ่า มีนักธุรกิจนำพวกปาดองมาปลูกสร้างบ้านอาศัย
อยู่แบบดั้งเดิมของเขา ไม่ได้ทำมาหากินด้วยอาชีพการเกษตร
เขาไม่สามารถบุกหักล้างถางป่าสำหรับการเพาะปลูกได้
เพราะอาศัยอยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ปาดองหมู่บ้านนี้จึงมีรายได้หลัก
จากการที่มีนักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชม นักธุรกิจผู้ชักจูงให้พวกเขามาอยู่นั้น
ได้จ่ายเงินค่าเลี้ยงชีพให้ครอบครัวละ 1,500.-บาท/เดือน

**และยังมีสวัสดิการด้านการรักษาพยาบาลเมื่อเจ็บป่วยให้อีกด้วย
นอกจากนี้ก็ซื้อข้าวให้กินทุกหลังคาเรือน
ปาดองสามารถขายสินค้าของที่ระลึกรับของแจก
และเงินค่าถ่ายรูปจากนักท่องเที่ยวได้

*** ขอบคุณ  ข้อมูลจากไกด์ทัวร์ด้วยค่ะ

นั่งเรือมาถึงหมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาวแล้วฮะ
ดูหน้าแต่ละคน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฟินขนาดไหน
หน้าตาสดชื่นแบบจริงจังมาก5555

เด็กน้อยน่ารักมากๆ  วิ่งเล่นกันสนุกสนาน บนขอบฝั่งแม่น้ำปาย
รอยยิ้มดูใสซื่อ แววตาดูอบอุ่นซ่อนไปด้วยความไร้เดียงสา
ดูแล้วยิ้มตามเลยล่ะค่ะ : )

+2

เด็กน้อยปากแดงกว่าทางเราไปอีกกก
น่ารักน่าเอ็นดู ยิ้มแย้มแจ่มใส
รอต้อนรับนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างชาติ

ลักษณะการแต่งกาย
• ผู้ชายเผ่าปาดอง แต่งกายเหมือนเผ่าอื่น ๆ คือ นุ่งกางเกงขาก๊วยแบบจีน
เลื้อตัวสั้นศีรษะโพกผ้า ถ้าไปงานก็สวมกำไลข้อเท้าที่ทำจากลูกปัดสีขาว
น่องตอนบนจะใส่กำไลไม้ไผ่หรือหวาย

• ผู้หญิง หญิงปาดอง มีเอกลักษณ์การแต่งกายที่เด่นแตกต่าง
จากหญิงชาวเขาเผ่าอื่น จนกลายเป็นชื่อเรียกเผ่าพันธุ์ ตามลักษณะลำคอที่ยาวเนื่องจากรอบคอสวมใส่ห่วงทองเหลืองซ้อนกันหลายห่วง ตั้งแต่ไหปลาร้าจรดคาง จนทำให้ลำคอยาวผิดปกติ

ทรงผม ด้านหน้าจะไว้หน้าม้า ด้านหลังจะมัดเป็นมวยแล้วใช้ผ้าสีเขียว สีชมพูคาดทับทิ้งชายห้อยระบ่า

แขน  จะใส่กำไลที่ทำจากอลูมีเนียมข้างละ 3-5 วง

ขา  บริเวณใต้หัวเข่าจะสวมห่างทองเหลืองไว้อีกข้างละประมาณ 10-15 วง รองด้วยผ้าสีชมพูและจากน่องลงมาถึงข้อเท้าจะพันด้ายผ้าสีน้ำเงิน

เสื้อที่สวมใส่  เป็นสีขาวคอวีทรงกระสอบ ตัวยาวถึงสะโพกล่าง
ผ้าถุงสีกรมท่าสั้นแค่หัวเข่า มีลวดลายเป็นเส้นสีชมพูรอบชายผ้าถุงแคบ
และนุ่งพับทบกันด้านหน้า


"  ประเทศเมียนมาร์มีชนกลุ่มน้อยหลายเผ่าพันธุ์
เครื่องแต่งกายของหญิงจึงเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญ
ในการบอกความแตกต่างระหว่างเผ่า และเพื่อเป็นการป้องกัน
ไม่ให้มีการแต่งงานข้ามเผ่าพันธุ์  ซึ่งเป็นข้อห้ามของแต่ละเผ่า
บางเผ่ามีประเพณีให้หญิงสักตามตัวมาก
จนไม่เป็นที่สนใจของเพศตรงข้ามต่างเผ่า " หู้ยยย แบบนี้ก็ได้หรอ

ทั้งหมดทั้งมวลนี้ถือเป็นประสบการณ์
การล่องเรือที่คุ้มค่าแก่เวลาของเราจริงๆค่ะ
เพราะบรรยากาศ และโอกาศดีๆแบบนี้
มักจะหาได้ยาก . .
ควรคู่แก่การมาอย่างยิ่งนะคะสาวๆ
เหลืออีก 1 สถานที่ รอแปปนะ
กำลังนั่งไฟพิมพ์แบบเมมัน เพราะอยากให้สาวๆจีบัน
ได้มาเที่ยว  มาชม บรรยากาศสวยๆแบบนี้ด้วยกันค่ะ : )