ความรักนี้เรื่องจริงหรือหนัง

วันนี้วันที่ 13 เดือน พฤษภาคม 2564 เวลา 6 โมงเช้ากว่าคืออย่างงี้ผมยังไม่ได้นอน หลังจากทำ
อะไรๆหลายๆเสร็จ เอ้อดูหนังฮ่าๆ มันเป็นช่วงเวลาที่ผมทำงานแล้ว งานที่ทำเป็นที่งานที่ใช้เวลาน้อย เลยกลายเป็นคนนอนดึก บวกกับศึกษาทำอะไรหลายๆอย่างจนลืมไปว่าเราต้องเจออะไรในชีวิตบ้าง แล้วผ่านอะไรมาบ้าง ในวัยที่เริ่มทำงานตอนอายุ 16 ปีหลังจากออกจากโรงเรียนผมเลยอยากจะดันชีวิตผมให้ไม่น่าเบื่อเกินไปเลยมาเขียนเผื่อจะมีคนสนใจมาอ่านนะฮ่าๆ เอาหละพูดถึงจุดเริ่มต้นชีวิตผมพอและ คราวนี้จะมาเล่าถึงเรื่องรักๆกันดีกว่านะความรักของผมก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรหรอก คงอาจจะเหมือนๆคนทั่วไป งั้นมาเริ่มกับผู้หญิงที่ผมชอบ 2 คนเลยละกันนะ และอีกคนอยากขอโทษ อีกคนอยากจะรู้จักให้มากขึ้น คนแรกต้องย้อนกลับไปน่าจะประมาณ 10 ปีเต็มแล้วแหละสมัยผมอยู่มัธยมต้น ม.1 ผมได้เจอเค้าผ่านทาง facebook ตลกเนอความรักวัยรุ่นใสๆ ฮ่าๆ ผมอยากจะเล่าถึงเค้าก็เพราะเป็นคนทีผมยังแอบชอบเค้าอยู่นะ ตอนนั้นเราเจอกันครั้งแรก ต่างคนต่างเขิลกันภาษาเด็ก ผมชอบเค้ามากตั้งแต่ที่เจอเลยแหละก่อนจะเจอกันนะคุยกันนานมากประมาณ 3 เดือนมั้ง พอมาเจอกันวันแรกผมได้ไปห้างๆนึงแล้วเราก็ไปดูหนังกัน หลังจากเราแยกย้ายกลับบ้านมาตอนหัวค่ำเป็นวันที่ผมเริ่มร้องไห้เพราะรักครั้งแรกไม่ได้ร้องหรอกแต่จุกแบบ ค้างหน้ามือถือไปเลยอะคือตอนคุยกันต่างคนต่างไม่มีแฟน คือเค้าลงรูปคู่กะอีกคนในคืนนั้นแล้วผมทักไปก็อ่านไม่ตอบเลย ผมก็ทำใจแล้วแหละเลยปล่อยเค้าไปไม่ทักไม่ติดต่อกันอีกเลย แต่ว่าผมยังดูเค้าทุกปีเลยนะเหมือนโรคจิตปะฮ่าๆ แต่ไม่รู้สิเรายังเราเค้าอยู่นะ ช่วงนั้นผมก็มีแฟนแหละ เรียกว่าเป็นแฟนคนแรกเลยก็ได้มั้งเพราะคนที่ผมกำลำเล่าอยู่เราไม่เคยเป็นแฟนกันเลย พอผ่านช่วงเวลามานานมากและผมก็เลิกเลิกกะแฟนไปผมเลยคิดบ้าๆสมัครเฟสมาอีกเพื่อใช้คอยดูชีวิตเค้านะว่าเค้าผ่านเรื่องรักมามากน้อยแค่ไหนผมคิกอยู่นานนะว่าจะกดเพิ่มเพื่อนเค้าไปดีไหมพอดีวันนั้นนั่งกินดื่มอยู่บ้านเพื่อนก็เลยลองๆเล่าให้เพื่อนฟัง แหมมม เพื่อนตัวชงเลยบอกแอดไปเลยผมก็เอาวะ แอดไป 1 ชั่วโมงแล้วก็ยังไม่รับ จะเช้าก็ยังไม่รับเลยคิดว่าเอ้อชั่งเถอะเพราะมันขึ้นติดตามไปแล้วฮ่าๆ แต่ก็อะไรเล่นตลกไม่รู้วันนึงเค้ารับแอดผม เค้าทักมาถามผมก่อนเลยว่าชื่อนี้ปะ ผมก็บอกว่าใช่ผมก็เลยชวนเค้าคุยถึงเรื่องเก่าๆไปเลยช่วงนั้นเค้าอยู่มหาลัยแล้วอย่างว่าเค้าสวยด้วยแหละตัวเลือกเค้าคงแยอะมากเราก็บอกกับตัวเองนะโอเคสุดท้ายก็คงได้แค่คุยแบบเดิมคุยกันไปเรื่อยจนได้หลายวันเลยแหละเค้าก็ไม่ตอบแชทผมอีกครั้งแล้วไปมีแฟนผมก็เลยนั่งคิดแล้วก็ขำเล่นๆและถอนหายใจเบาๆก็ไม่เป็นไรช่วงนั้นผมไม่มีแฟนเลยก็ได้แต่ใช้ชีวิตในแบบผู้ชายวัยรุ่นทั่วไปแล้วก็เหมือนอะไรจะเล่นตลกกับผมเมานะเลยไปเปิดเฟสเค้าดูเค้าเลิกกับแฟนแล้วเราก็เลื่อนดู facebook เค้าไปเรื่อยๆผสมกับความเมาย้อนไปดูแชทเก่าๆมือลั่นวะฮ่าๆ แล้วเค้าก็อ่านเลยนะแล้วผมก็เมามากด้วยนะเลยเค้าตอบมาว่าสบายดีไหม แต่ผมอะสิดันเมามากไม่ได้ตอบแชทเค้าพอตื่นเช้ามาอีกวันผมก็รีบตอบแชทเค้าไปและเรื่องก็วนกลับมาเป็นแบบเดิมคุยได้สักพักเค้าก็หายไปมีแฟนอีกรอบนึง ดูเหมือนว่าคนนี้จะคบนานมากและรักกันดีด้วยนะ ผมก็ได้หายจากชีวิตในโลกออนไลน์ของเค้าไปพักใหญ่ พอถึงวันเกิดเค้าผมก็ทำใจนะจะบอกหน้าฟีดหรือข้อความส่วนตัวดีเพราะกลัวเค้าอายหรือถ้าเค้าลบโพสเรามันจะทำให้ตัวเราเองรู้สึกแย่มากๆเลยตัดสินใจอวยพรในแชทเค้า เค้าก็อ่านไวมากเลยนะตอบไวด้วยเค้าตอบมาว่าขอบใจจร้า มันทำให้ผมยิ้มไปทั้งวันเลยแหละทั้งวันเชื่อไหมผมเปิดดูแต่แชทนั้นแหละฮ่าๆเหมือนคนบ้าเลยอะแล้วนั้นคือครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันเค้าก็ยังคบกับแฟนอยู่นะในความรู้สึกลึกๆของผมนะคงคิดว่าเอาวะถ้าไม่ได้เป็นแฟนกันตอนนี้เราก็ขอเป็นตัวเลือกสุดท้ายให้เค้าก็ได้แม้สุดท้ายเค้าไม่เลือกเราผมก็คงจะชินกับมันไปแล้วแหละ มีคนเคยบอกไว้ว่า โชคชะตาแค่ให้โอกาศ แต่ถ้าอยากสมหวังก้แค่อย่าหยุดพยาม แฮร่ ใครอยากฟังเรื่องคนที่ผมอยากขอโทษช่วยบอกผมนะ บอกเล่าเรื่องราวไม่เก่งนี้เป็นครั้งแรก ♥