เตือนภัย .... ไอ้โรคจิต T^T

สังคมคนเราเดี๋ยวนี้ก็แปลกนะคะ ทำไมมีคนประเภทนี้อยู่เยอะก็ไม่รู้

TTT^TTT

เหตุเิ่พิ่งเกิดวันนี้เอง ประมาณ 2 ทุ่มได้

คือวันนี้ที่คณะก็มีประชุมงาน เราก็อยู่ประชุม ก็เลิกมืดหน่อยเป็นเรื่องปกติ

อันที่จริง เราเองก็กลับบ้านดึกเป็นเรื่องปกติจนเราชินไปแล้ว

ก็ ... นั่งรถเมล์ค่ะ สาย 542 (บอกไปเลยจะดีมั๊ยเนี่ย?)

วันนี้เราก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อย ๆ ค่ะ เพราะจากมหาวิทยาลัยกว่าจะถึงบ้านนานมากกกกกกกกก

อ่านหนังสือแล้วจะไม่ค่อยได้สนใจรอบ ๆ ข้างเท่าไหร่

( Twilight  มันสนุกด้วย แห่ะ ๆๆ)

เราได้นั่งด้านในที่ชิดริมกระจกค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

แต่ซักพักเริ่มรู้สึกว่าคนข้าง ๆ ทำไมมันเบียดจัง ?

ก็หันไปมองแวบนึง อ่อ ตัวใหญ่มั้ง ...

ก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อนั่งอ่านหนังสือต่อไป

แล้วมันก็เบียดเข้ามาเรื่อย ๆ ก็แบบ จิ๊ปากอย่างรำคาญ

พอดีเพื่อนโทรศํพท์เข้ามาเลยปิดหนังสือ รับโทรศัพท์แล้วก็ิมองรอบ ๆ

ใกล้ถึงบ้านละ  อีกประมาณ 5 ป้าย

แล้วสายตาก็เบนไปด้านข้าง

พระเจ้า !!!!! คือมันเอาแฟ้มบังตรงนั้นของมันอ่ะค่ะ

แล้วก็ มือมันลูบตรงนั้นใหญ่เลย (ยังอยู่ในกางเกง)

เราก็ เอาแล้วเว่ย .... ทำไงดี

พยายามควบคุมสติให้มากที่สุด TT^TT

ก็พยายามมองไปทางอื่นตอนที่กำลังตัดสินใจอยู่

ซักพักเหลือบไป มันกำลังจะรูดซิปลง TTT^TTT

เราก็ลุกขึ้นเลย .... ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถึงป้าย

พอลุกออกมา มันก็ดูเหวอ ๆ อ่ะค่ะ

เพิ่งรู้ว่าทั้งรถเกือบจะโล่งมากกกกกกกก เบาะว่างเยอะมากกกกกกกกกก

ก็แบบ โอ๊ย ช้าน ๆๆๆๆๆๆๆ เกือบแล้ว

ต้องขอบคุณเพื่อนที่โทรมาให้เลิกงมหนังสือ ....

แล้วก็ดีอีกอย่าง เพราะปกติขึ้นรถเมล์จะหลับ


เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ต้องกลับบ้านมืด ๆ หน่อยก็ระวังนะคะ

สังคมเดี๋ยวนี้น่ากลัวมาก

นี่ขนาดเราแต่งตัวมิดชิด เสื้อไม่รัด กระโปรงพลีชยาวครึ่งแข้ง

มันยังอุส่าห์มามีอารมณ์ได้ T^T

เฮ้อ~~~

ถ้าวันนี้เพื่อนไม่โทรมา หรือ ถ้าเราหลับจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้

ไม่อยากจะคิดเลย T^T