ทำไมคุณถึงคิดว่าชีวิตนี้คุณไม่เคยมีความสุขเลย???

กระทู้วันนี้ขอนอกเรื่องหน่อยนะคะ

วันนี้ที่บ้านเรามีปัญหาอีกครั้งเนื่องจากว่าลูกของลูกจ้างตัวดีที่เราเคยพูดถึง
รวมถึงลูกจ้างคนอื่นที่ก่อเรื่องเรื่อยๆจน วันนี้พ่อกับแม่เราทะเลาะกัน

เราเป็นห่วงแม่มาก..จึงตามขึ้นไปที่ห้อง...แม่เราเอาแต่ร้องไห้
แล้วตัดพ้อว่า....ตั้งแต่แต่งงานมา เค้า"ไม่เคยมีความสุขเลย"
เราทำได้แค่นิ่งเงียบและกุมมือแม่ ปล่อยให้เค้าร้องต่อไป

หลังจากนั้นพ่อเราก็สตาร์ทรถไปอีกบ้าน (คือเรากับพ่อนอนอีกบ้านค่ะ)
เราเลยจำเป็นต้องรีบลงไปหาพ่อ แล้วให้น้องสาวไปดูแลแม่แทน
พ่อก็ตัดพ้อว่าแม่ไม่เคยเข้าใจเขา....(สรุปคือน้อยใจทั้งคู่)

สักพักน้องสาวก็โทรมาหาเรา มันก็ถามว่าพ่อเป็นไงบ้าง?
คุยไปคุยมา...มันก็ตัดพ้อว่า...ตั้งแต่มีลูกจ้างพวกนี้ พ่อไม่เคยทำให้มันมีความสุขเลย
พ่อแบบนี้มันไม่ต้องการ

เราเข้าใจน้องสาวเราดีว่า มันอัดอั้นมานานหลายปีมาก แต่เราก็โมโห ทำไมต้องพูดแบบนี้
มีหลายสิ่งที่น้องยังไม่เข้าใจว่าพ่อกำลังคิดอะไร แต่กลับมาตัดพ้อแบบนี้

แล้วทำไม ยามที่คนเราเผชิญปัญหาอะไรสักอย่าง ทำไมต้องตัดพ้อว่า เกิดมาไม่เคยมีความสุข
ชีวิตนี้ชั้นไม่มีความสุขเลย และอีกมากมายที่พยายามจะบอกว่า ตัวเองไร้ความสุขแค่ไหน...

สิ่งที่เราบอกน้องสาวเราไปคือ.....
"แน่ใจเหรอที่ว่าไม่เคยมีความสุข????? คิดให้ดีๆ กี่ครั้งที่พวกเราอยู่พร้อมหน้ากันแล้ว ยิ้มให้กัน
หัวเราะด้วยกัน นั่นแหล่ะ คือจำนวนครั้งที่เรามีความสุขร่วมกัน

ต่อให้เราทุกข์แค่ไหน ลองมองย้อนกลับไปดู....ใน 1 ปี 1 เดือน หรือ 1 วัน เราทุกข์กี่ครั้ง แล้วเราหัวเราะ
เรายิ้มกี่ครั้ง ใน 1 วันเราอาจยิ้มหรือหัวเราะมากกว่า 1 ครั้งด้วยซ้ำ ลองนึกย้อน ลองนับดู แล้วหนูจะเห็น
ว่าครอบครัวพวกเรามีความสุขมากกว่าที่หนูคิดซะอีก

เรามักจะคิดแบบนี้เสมอ อาจจะเหมือนเป็นการปลอบใจตัวเอง
แต่เราคิดว่า มันคือความจริงที่เกิดขึ้นกับทุกคน

มีสักคนมั้ย???? ที่ยิ้มในยามที่ตัวเองทุกข์ระทม
มีสักคนมั้ย???? ที่หัวเราะยามที่ตัวเองเศร้ามากๆ

เรายิ้ม เราหัวเราะ เพราะเรา"มีความสุข" เรา"รู้สึกดี"กับสิ่งนั้น กับช่วงเวลาเหล่านั้น
ถ้าอยากรู้ว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมา เรามีความสุขมาก-น้อยแค่ไหน
ลองหยิบอัลบั้มรูปทั้งหมดที่เรามี ลองนับดูว่า มีรูปที่เรายิ้มและหัวเราะอยู่กี่รูป
นั่นแหล่ะค่ะ คือหลักฐานที่แสดงว่าให้เห็นถึงจำนวนครั้งที่เรามีความสุข
นี่ยังไม่นับช่วงเวลาที่เราไม่ได้บันทึกลงไปเป็นภาพถ่ายนะคะ

เราไม่แน่ใจว่าจะมีใครเห็นด้วยกับแง่คิดนี้มั้ย

แต่เราอยากจะฝากกระทู้นี้....สำหรับใครก็ตามที่กำลังเศร้าเสียใจ หรือคิดว่าตัวเองไม่เคยมีความสุข
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตการงาน คู่ครองหรือคนที่คบหากันอยู่

ไม่มีใครหรอกค่ะ ที่ไม่เคยมีความสุขแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิต 
แค่คุณยิ้มที่มุมปากนิดๆ ก็แสดงว่า คุณเริ่มมีความสุขกับช่วงเวลานั้นแล้ว

เรามายิ้มด้วยกันนะคะ


- - - -- - - - ขอโทษด้วยนะคะที่พิมพ์ พล่ามซะยาว - - - - -- -
 






 

Discussion (26)

สาระความรู้เกี่ยวกับศัลยกรรม

vaser เสริมหน้าอก ปลูกผม Ulthera ปากกระจับ

สาระความรู้ทั่วไป

ห้องสมุด สุขภาพ ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ ทารกแรกเกิด เด็ก ครอบครัว

ป่ะ...เราไปบวชชีกันเถอะ!!! อิอิ

ดีใจที่มีหลายคนอ่านแล้วรู้สึกดี แล้วก็ขอบคุณอีกหลายแง่คิดที่นำมาแบ่งปันนะคะ

ความทุกข์ที่คุณ dana พูดถึงก็คล้ายๆความเครียดอ่ะค่ะ

ใครอย่าได้บอกนะ ตั้งแต่เกิดมาชั้นไม่เคยเครียด

แค่ยืนเลือกว่าจะกินอะไรดี หรือจะดูหนังเรื่องอะไรดี มันก็เริ่มเครียดละ อิอิ ^^

(เพียงแต่มันอยู่ในเกจระดับเบาะๆเท่านั้นเอง....)

ชีวิตของมนุษย์เราไม่มีความสุขหรอกค่ะ   มีแต่ทุกข์มากกับทุกข์น้อย(ตามหลักพุทธศาสนาเลย)  เคยลองสังเกตหรือเปล่าเวลาที่เราคิดว่าเรามีความสุขสุดๆแต่ในความสุขนั้นจะมีความทุกข์ปนมาด้วย คือ กลัวว่าความสุขความสมหวังที่เราได้รับจะไม่จีรัง   เรียกได้ว่ามนุษย์เรามีทุกข์กันตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ หิวก็ทุกข์ ง่วงนอนก็ทุกข์ ป่วยก็ทุกข์  รักเขาแต่เขาไม่รักเราก็ทุกข์  ไม่ได้ดังใจปรารถณาก็ทุกข์ฯลฯ  
ขอเพียงเรารู้จักปล่อยวาง หยุดโลภ โกรธ หลง ความมีฐิทิ ความทุกข์มันก็จะเบาบางลงและจะเจอกับความสุขที่แท้จริง

เอ๊ะ...รู้สึกเหมือนจะเริ่มไปบวชชีได้แล้ว เอาเป็นว่าก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของจขกท.แหละจ้า


ตรงกันข้ามเลยค่ะ เรารู้สึกว่าเรามีความสุขมากๆ

เพราะเราหยุดขวนขวายหาสิ่งที่เรียกว่า "ความสุข"

มีบางครั้งที่ชีวิตมันแย่ มันไม่เป็นไปดังหวัง

มีหลายปัจจัยมาทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเราทำไมแย่แบบนี้

แต่พอเราหยุดแสวงหาสิ่งที่เราขาด หยุดต่อว่า หยุดฟูมฟาย

แล้วยอมรับในสิ่งที่เราเป็น มองเห็นเหตุผลที่แท้จริง

ไม่พยายามเปลี่ยนแปลง แต่ใช้วิธีปปรับตัวเข้าหากัน

เราเลยรู้สึกว่าเรามีความสุขมากที่ยอมรับมันได้

โอกาสที่เราพลาดไป บางอย่างที่เราทำผิดพลาด

บางเรื่องที่มันไม่ได้อย่างที่ใจเราปรารถนา

แต่พอเวลามันผ่านไป เราจึงรู้สึกว่าอันที่จริงแล้วมันก็ไม่ได้แย่สักเท่าไหร่

อย่างที่บอกไป ถ้ายอมรับได้ เราเชื่อว่าไม่มีอะไรจะทำร้ายเราได้

คนเรามักลืมเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เพราะเรามุ่งแต่จะกอบโกยให้ได้มากๆ

จริงๆ แล้วเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เราเลือกจะละเลยมันไป ถ้านำมารวมต่อเข้าด้วยกัน

มันก็คือความสุขที่ผ่านมาทั้งหมดในชีวิตเรานั่นแหละค่ะ ^-^


อ่านกระทู้จขกท.ตั้งแต่กระทู้ที่แล้วแล้วค่ะ

อ่านแล้วได้ข้อคิดเยอะมากๆ

ชอบทุกกระทู้เลยค่ะ^ ^